Πολλοί τους γνωρίζουν μονάχα ως «το συγκρότημα από το οποίο ξεκίνησε ο J Dilla», όμως τα τελευταία 15 χρόνια οι Slum Village απέδειξαν πως δεν αφήσανε ούτε τη σκιά του μεγάλου beatmaker, ούτε τις αλλεπάλληλες αλλαγές μελών να επηρεάσουν την ποιότητα της μουσικής τους. Έρχονται την Πέμπτη στις 26/9 στο An Club για να μας συστήσουν τη δική τους πλευρά του Ντιτρόιτ και, με την ευκαιρία, κάνουμε μια κουβέντα με τον Young RJ...
Θυμάμαι στα τέλη των 1990s να διαβάζω τη συνέντευξη που είχατε δώσει στο Source (στο τεύχος Μαΐου 1999), και να σας ρωτά ο δημοσιογράφος πώς αισθανόσασταν για την τότε κατάσταση του χιπ χοπ: είχατε απαντήσει ότι δεν ήταν πια όπως παλιά. 14 χρόνια μετά, οι οπαδοί λένε την ίδια φράση, κάνοντας την ευχή το χιπ χοπ να αποκτήσει ξανά εκείνη την late-1990s λάμψη. Τελικά όντως τα πράγματα πηγαίνουν προς το χειρότερο ή απλά έχουμε την τάση να εξωραΐζουμε το παρελθόν;
Νομίζω πως πάντα εξυμνούμε το παρελθόν. Όντως πιστεύω ότι υπήρχε περισσότερο καλό χιπ χοπ παλιότερα, αλλά και σήμερα υπάρχουν πολλοί αξιόλογοι καλλιτέχνες. Απλά είναι λίγο πιο δύσκολο να τους ανακαλύψεις. Γι' αυτό κι εγώ προσπαθώ να κάνω την έρευνά μου.
Ποιο θα έλεγες ότι ήταν το καλύτερο χαρακτηριστικό του J Dilla ως άνθρωπος ή μουσικός;
Το ένστικτό του στην εύρεση samples και στο μιξάρισμα ήχων. Αλλά και το «αυτί» που είχε για να βάζει πάντα τα κατάλληλα ντραμς στα κομμάτια του. Ήταν ο μέντορας μου, μια ιδιοφυία, μου έμαθε πολλά και μας λείπει πραγματικά.
Πρόσφατα κυκλοφορήσατε καινούριο άλμπουμ. Μίλησέ μας λίγο γι' αυτό και για το τι ατμόσφαιρα προσπαθήσατε να πετύχετε ως γκρουπ...
Ο νέος μας δίσκος λέγεται Evolution και αναφέρεται στην εξέλιξη τόσο της μπάντας, όσο και της προσωπικής μας σχέσης ως άτομα. Το “Bout That”, ας πούμε, μιλάει για τον χαμό της μητέρας μου λίγο πριν ντεμπουτάρω στη δισκογραφία, ενώ το “Let it Go” μιλάει για την ανάγκη να αφήνεις τα προβλήματα του παρελθόντος εκεί και να μην τα σκαλίζεις. Έχουμε κι αρκετές συμμετοχές στο Evolution, όπως αυτές των Blu, Jazzy Jeff, Rapper Big Pooh, Joe Scudda καθώς και φρέσκα ονόματα, σαν τους Action Figures και Early Mack.
Πώς βλέπετε τη σκηνή του Ντιτρόιτ στην παρούσα της φάση;
Το ίδιο όπως πάντα. Η σκηνή του Ντιτρόιτ μοιάζει σαν ένα μεγάλο καζάνι σούπα, περιέχει μέσα λίγο από όλα. Η μόνη διαφορά είναι ότι πλέον το αμερικάνικο ραδιόφωνο δεν παίζει αρκετά τον underground ήχο.
Πως ήταν να δουλεύεις με τον Kanye West στο στούντιο;
Ο Kanye West είναι η προσήλωση προσωποποιημένη φίλε μου! Όταν ήρθε στο στούντιο, μας έπαιξε μονάχα ένα beat και είπε αμέσως ότι «αυτό είναι το single σας». Και είχε απόλυτο δίκιο.
Την πορεία του από τότε έως σήμερα, πώς την κρίνετε;
Μου αρέσουν αυτά που κάνει. Πάντα προσπαθεί να δοκιμάσει καινούργια πράγματα, να σπρώξει τον ήχο στα όριά του.
Ποια θα λέγατε ότι είναι η πιο ολοκληρωμένη δουλειά σας και γιατί;
Θα έλεγα το Trinity. Ήταν ο πιο δύσκολος δίσκος μας ως προς την ολοκλήρωση του, αλλά και ο πιο πετυχημένος. Είχε 20 τραγούδια αλλά και το πρώτο αναγνωρίσιμο single μας, το "Tainted". Τότε μας άφησε και ο J Dilla, λέγοντάς μας ότι θα τα καταφέρναμε μια χαρά και μόνοι μας. Είχε απόλυτη πίστη σε μας.
Κυκλοφορήσατε το πρώτο σας mixtape τον Μάρτιο του 2012. Γιατί σας πήρε τόσο πολύ και πώς αποφασίσατε να κάνετε μια τέτοια κυκλοφορία στο παρόν στάδιο της καριέρας σας;
Νιώσαμε ότι ήταν σημαντικό, μετά από τόσα χρόνια, να λειτουργήσουμε ως νέο συγκρότημα. Μας πήρε τρεις εβδομάδες να ολοκληρώσουμε το Dirty Slums.
Έχετε δουλέψει με πολλά καταξιωμένα πρόσωπα από τον χώρο της μαύρης μουσικής ανά τα χρόνια. Ποιος σας έκανε τη μεγαλύτερη εντύπωση; Είτε ως μουσικός, είτε ως γενικότερη προσωπικότητα...
Θα έλεγα τον D’Angelo και τον Questlove. Το να τους βλέπεις να ηχογραφούν μαζί με τον Dilla στα Electric Lady Studios, ήταν απλά μαγικό!
{youtube}qz1sRrTAdQ4{/youtube}
