Gevende: Ο Πλανήτης Των Φτωχών Μουσικών Των Γάμων

Όσοι έζησαν την εμπειρία να δούνε στη σκηνή του An Club τους Τούρκους Gevende, στη συναυλία που διοργάνωσε τον Απρίλιο η Spinalonga Records, μιλάνε ακόμα για κάτι που τους έμεινε αξέχαστο. Το Avopolis αναζήτησε λοιπόν το group από τη γειτονική χώρα και μίλησε μαζί τους για τη μουσική τους και τη δική τους Istanbul-Κωνσταντινούπολη…

Πρώτα απ’ όλα, συγχαρητήρια για την καταπληκτική σας απόδοση στην Αθήνα. Πιστεύω ότι το κοινό εντυπωσιάστηκε από τη μουσική σας. Πώς νιώσατε εσείς μετά τις εμφανίσεις σας στη Θεσσαλονίκη και την Αθήνα;
«Ήταν τέλεια και στις δύο πόλεις για εμάς, μιλώντας για την ενέργεια και την επικοινωνία μας με τους ακροατές. Αλήθεια, το κοινό στη Θεσσαλονίκη ήταν πιο ήρεμο και μεγαλύτερης ηλικίας, όμως εκείνο της Αθήνας ήταν σαν ατομική βόμβα! Έτοιμη να σκάσει, κι όλο αυτό το έκανε μαζί μας. Η ενέργεια του κόσμου μας μετέφερε στον ίδιο ενεργειακό κύκλο και διάθεση. Βάλαμε την ίδια ψυχή, ήταν στ’ αλήθεια διασκεδαστικό για εμάς. Τους ευχαριστούμε όλους και πάλι».

Το γεγονός ότι η δική μας μουσική παράδοση είναι παρόμοια με την τουρκική, βοήθησε τον κόσμο να εγκλιματιστεί στη διάθεση της μουσικής σας, στην οποία εμπεριέχονται κάποιες επιρροές από την παραδοσιακή ή folk. Πώς επιδρά αυτό το είδος στη μουσική σας;

«Σίγουρα οι ρίζες μας είναι τελείως folk. Η παραδοσιακή μουσική δεν είναι μουσικό είδος ή κάτι άλλο, είναι ζωή. Έτσι, ζούμε στην Τουρκία και όπως ξέρεις έχει πολλές διαφορετικές κουλτούρες. Αυτές μας τροφοδοτούν και δεν πιστεύουμε ότι οι κουλτούρες της Τουρκίας και της Ελλάδας είναι παρόμοιες. Είναι ακριβώς το ίδιο! Απλώς τις χωρίζουν ηλίθια σύνορα».

Πώς σχηματίστηκε το συγκρότημα; Μερικοί από εσάς μου είπατε μετά τη συναυλία ότι γνωριστήκατε ως φοιτητές…
«Στην πραγματικότητα όλοι έχουμε αποφοιτήσει από πανεπιστήμια. Γνωριστήκαμε στο Eskisehir, πέντε ώρες από την Κωνσταντινούπολη. Ήταν ένα είδος φοιτητικής πολιτείας, με 30.000 φοιτητές. Όλοι μας παίζαμε όσο σπουδάζαμε εκεί και φτιάξαμε τους Gevende το 2000».

Τι σημαίνει Gevende;
«Σημαίνει «φτωχός» και «μουσικός του γάμου» στην ανατολική Τουρκία. Είναι μια τοπική λέξη απ’ το Adiyaman».

Γιατί αποφασίσατε να τραγουδάτε τυχαίους ήχους, οι οποίοι θα μπορούσαν να είνα λέξεις, αλλά δεν έχουν νόημα; Μου μοιάζει σαν να μπορεί κανείς να μεταφράσει τη φωνή του Ahmet σε αισθήματα, εικόνες και συναισθήματα, χωρίς λέξεις που ξέρουμε...
«Δεν ήταν κάτι που αποφασίστηκε. Ο Ahmet τραγουδούσε στίχους αυτοσχεδιάζοντας όλη την ώρα, χωρίς εκείνοι να βγάζουν νόημα. Στην πραγματικότητα αυτός ο ήχος κρύβει πολλά νοήματα, αν νιώσει κανείς τη μελωδία και τον ρυθμό. Η φωνή λέει πολλά πράγματα, οποιοσδήποτε μπορεί να ακούσει και μπορεί να καταλάβει, δεν έχει σημασία σε ποια γλώσσα».

Ποια είναι η κατάσταση στην Κωνσταντινούπολη, στη οποία οι μπάντες πρέπει να «επιζήσουν» έτσι ώστε να δείξουν τη δουλειά τους; Λάβατε την προσοχή που θέλατε από την αρχή ή ήταν δύσκολα;
«Η Κωνσταντινούπολη είναι αλήθεια μια τρελή πόλη με 15 εκατομμύρια πληθυσμό. Είναι πραγματικά δύσκολο να επιβιώσεις ακόμη και ως άνθρωπος, όμως σίγουρα μπορείς να τα καταφέρεις. Αγαπάμε αυτήν την πόλη πάρα πολύ. Δεν υπάρχουν πολλοί ποιοτικοί συναυλιακοί χώροι για την underground μουσική. Εμείς έχουμε το Peyote Bar, που υποστηρίζει συγκροτήματα από οπουδήποτε κι εμείς προσπαθούμε επίσης να το στηρίξουμε».

Η μουσική σας συνδυάζει πολλά στυλ, από folk μέχρι reggae και από rock μέχρι psychedelia. Αυτό είναι μια τάση της εποχής μας, όμως εσείς επιτυγχάνετε να το κάνετε με τέτοιο τρόπο ώστε να είναι πραγματικά δύσκολο να σας κατηγοριοποιήσει κανείς. Υποθέτω ότι δεν σχεδιάσατε να κάνετε κάτι τέτοιο, απλά συνέβη...
«Δεν προσπαθούμε να βάλουμε ορισμένα στυλ σε συγκεκριμένα μέρη. Απλώς παίζουμε και μετά βλέπουμε ότι διαφορετικά πράγματα προέκυψαν και συνυπάρχουν. Επίσης όλοι μας προερχόμαστε από διαφορετικές μουσικές κουλτούρες».

Μπορείτε να ονομάσετε μερικούς από τους καλλιτέχνες που επηρέασαν το συγκρότημά σας περισσότερο;
«Είναι στ’ αλήθεια δύσκολο να καταλήξουμε σε ορισμένους. Όμως μπορούμε να πούμε μερικούς που ακούμε: Stephan Micus, Emir Kusturica, Trilog Kurtu, Arto Tunc Boyaciyan, Miles Davis, Kudsi Erguner, Ελένη Καραΐνδρου, Erkan Ogur, Ravi Shankar, Eric Truffaz, Goran Bregovic, King Crimson…».

Σαν συγκρότημα, συνεργάζεστε με διάφορους μουσικούς κατά καιρούς, πόσο εύκολο είναι όμως το να συνεργαστείτε μαζί τους; Γεμίζει μερικά από τα «μουσικά κενά» που θέλετε να καλύψετε;
«Αγαπάμε το να παίζουμε με διαφορετικούς μουσικούς στη σκηνή και στις ηχογραφήσεις. Όταν κάνεις κάτι τέτοιο μαθαίνεις πολλά πράγματα. Όλοι οι μουσικοί προσφέρουν ένα διαφορετικό κόσμο ο ένας στον άλλο, και με αυτούς τους νέους κόσμους μπορούμε να δημιουργήσουμε ένα μεγαλύτερο μουσικό κόσμο στον πλανήτη Gevende!».

Δουλεύετε πάνω σε νέο album αυτόν τον καιρό;
«Σίγουρα, φτιάχνουμε και παίζουμε καινούρια τραγούδια στη σκηνή. Θα είμαστε στον στρατό για πέντε μήνες, μετά από αυτό θα ξεκινήσουμε ηχογραφήσεις για το δεύτερο album».

Ποιο θα λέγατε είναι το νόημα της μουσικής σας; Ποιά συναισθήματα εκφράζετε μέσα από αυτή;
«Αυτό δεν είναι δουλειά μας (γέλια!). Είναι δική σου! Το νόημα είναι αυτό που ακούς και αισθάνεσαι. Απλά φαντάσου... Χαμόγελα και αγάπη από την Istanbul!».