O Ιρλανδός Craig Walker, ο άνθρωπος που μεταμόρφωσε τους Archive (2002-2005), επισκέπτεται την Ελλάδα για μια μικρή περιοδεία, εξαιτίας της κυκλοφορίας του πρώτου του προσωπικού δίσκου, αλλά και μιας ιδιαίτερης σχέσης του με τη χώρα μας. Ευκαιρία να τα πούμε μαζί του, λίγο πριν την αυριανή του εμφάνιση στο An Club, με την πενταμελή του μπάντα...
 |
Διάβασα ότι συμμετείχες σε δύο projects στην Ελλάδα, στη συλλογή του Δημήτρη Παπασπυρόπουλου και στο επερχόμενο album των Transistor. Επιπροσθέτως, ανακοίνωσες τέσσερις συναυλίες στη χώρα, χαρακτηρίζοντάς τις ως το πρώτο μάζεμα των δαχτύλων, γονάτων και αγκώνων της νέας σας μπάντας. Υπάρχει κάποια σύνδεση ανάμεσα σε σένα και την Ελλάδα;
«Δούλεψα πάνω σ’ ένα κομμάτι για το επερχόμενο album των Transistor. Είναι ένα γλυκό ντουέτο, είναι υπέροχοι άνθρωποι και ήταν καταπληκτικά που δούλεψα μαζί τους. Επίσης έκανα ένα τραγούδι για το album του Δημήτρη... Ένα ακόμη καταπληκτικό κομμάτι και ελπίζω σύντομα να δουλέψω περισσότερο μαζί του. Από το ξεκίνημά μου με τους Archive, το ελληνικό κοινό μας υποστήριξε πραγματικά, κι έτσι ήταν φυσικό να ξεκινήσω αυτό το καινούριο μουσικό κεφάλαιο απ’ την Ελλάδα».
Πώς αισθάνεσαι για το προσωπικό album που πρόκειται να κυκλοφορήσεις;
«Είμαι ενθουσιασμένος! Δεν βλέπω την ώρα να το βγάλω…».
Λίγα λόγια αναφορικά με τα τραγούδια τα οποία θα ερμηνεύσεις στην Ελλάδα;
«Πρόκειται να παίξουμε κομμάτια από διάφορα projects, με τα οποία έχω εμπλακεί τα τελευταία χρόνια».
Έχεις επίσης δουλέψει πάνω σε μουσική για ταινίες. Ήταν το soundtrack της ταινίας Michel Vaillant η πρώτη σου σύνδεση με αυτόν τον χώρο ή πάντοτε το ονειρευόσουν;
«Ήταν κάτι στο οποίο ενέδωσα και το απολαμβάνω πάρα πολύ! Διαφέρει αρκετά απ’ το να κάνεις τον προσωπικό σου δίσκο, και αυτό σου επιτρέπει να εκφράζεσαι με έναν διαφορετικό τρόπο».
Προτιμάς να εργάζεσαι σε πολλές δουλειές ταυτόχρονα ή να εστιάζεις σε ένα πράγμα;
«Μου αρέσει να δουλεύω σε διαφορετικές δουλειές. Είναι μια πρόκληση και δουλεύοντας με πολύ ταλαντούχους ανθρώπους μαθαίνω απ’ αυτούς».
Αφότου εντάχθηκες στους Archive, το στυλ της μπάντας εξελίχθηκε από electronic trip-hop σε progressive rock. Με ποιό τρόπο πιστεύεις ότι η προσθήκη σου συνέβαλε σε αυτή την ηχητική αλλαγή;
«Έπαιζα κιθάρα, και έτσι αυτό το είδος ενσωματώθηκε με τον καιρό στον ήχο του Dan και του Darius».
Οι πρώτες σου λέξεις με τους Archive ήταν: «You ‘re tearing me apart, crushing me inside, you used to lift me up, now you get me down». Σου αρέσει να πέφτεις από μόνος σου ή να νιώθεις μελαγχολία; Γράφεις καλύτερα όταν νιώθεις «πεσμένος»;
«Υποθέτω ότι είναι ευκολότερο να γράψεις όταν είσαι δυστυχισμένος. Προσπαθώ να γράφω τραγούδια που αντικατοπτρίζουν τη διάθεσή μου για συγκεκριμένο καιρό. Τώρα, στοχεύω να γράφω τραγούδια γεμάτα χαρά και ζωή!».
Ξεκίνησες στην Ιρλανδία, συνέχισες στην Αγγλία (Archive) και αργότερα στη Γαλλία (soundtracks και Dj Geezer), αλλά και την Ισλανδία (Bang Gang), εκτός απ’ την Ελλάδα. Πιστεύεις ότι η εξέλιξη της μουσικής έρχεται φυσικά ή πρέπει να καλλιεργήσουμε το έδαφος μέσα στο οποίο θα φυτρώσει;
«Η μουσική είναι ένα μέσο έκφρασης που πάντα θα αλλάζει και θα εξελίσσεται. Ακόμη ψάχνω το καινούργιο και αυτή τη στιγμή φτιάχνονται καταπληκτικές μουσικές σε όλον τον κόσμο».
