Ο Ντίνος Σαδίκης έγινε γνωστός τα τελευταία χρόνια από τις συνεργασίες του με τον Γιάννη Αγγελάκα (στους Επισκέπτες ή στο τρίο του). Υπήρξε όμως και μέλος των Εν Πλω, ενός βραχύβιου σχήματος το οποίο κατάφερε με ένα μόνο LP, ένα 7’’ και ελάχιστες συναυλίες να μείνει στην ιστορία του underground ελληνικού ροκ. Σήμερα, ο Σαδίκης έχει πρόσφατες δύο κυκλοφορίες στη Labyrinth Of Thoughts (το Γέλιο Των Πολλών ΙΙ κι ένα EP με ακυκλοφόρητα των Εν Πλω με τίτλο "Οι Νύχτες"), ενώ προετοιμάζεται και για την εμφάνισή του στην Αθήνα –αυτό το Σάββατο 7 Μαρτίου, στο An Club. Τον βρήκαμε, λοιπόν, κι εμείς για μια συζήτηση...
10 χρόνια μετά, ξαναβλέπεις τα τραγούδια από το Γέλιο Των Πολλών. Τι σε ώθησε σ’ αυτήν την «ανακατασκευή»;
Μέσα σ’ αυτήν τη δεκαετία, παίζοντας με τη μπάντα τα τραγούδια από το Γέλιο Των Πολλών, είδαμε σιγά-σιγά το υλικό αυτό να αυτονομείται και να παίρνει περισσότερο ηλεκτρικούς δρόμους. Η πρόταση από τον Νίκο Στυλίδη της Labyrinth Of Thoughts για μια καινούργια κυκλοφορία, ήταν λοιπόν υπέροχη αφορμή για να καταγράψουμε δισκογραφικά το παρόν αυτής της δουλειάς. Το παρόν αυτής της μπάντας. Ένας ακόμη λόγος για τη συγκεκριμένη ανακατασκευή ήταν βέβαια και το καινούργιο bonus τραγούδι “Λαμαρίνες”.
Ενώ είσαι δραστήριος μουσικός, οι «αυτόνομες» δισκογραφικές σου παρουσίες είναι γενικώς πολύ αραιές. Εξηγείται αυτό;
Κι εγώ πήγα να βρω κάποια εξήγηση γι’ αυτήν τη δισκογραφική μου τεμπελιά, έπεσα και πάλι πάνω στην τεμπελιά, τη βάφτισα τελικά δημιουργική και καθάρισα. Τι να σου πω τώρα; Μάλλον είναι θέμα ψυχορυθμών.
Παράλληλα σχεδόν με το Γέλιο Των Πολλών ΙΙ κυκλοφόρησε κι ένα EP με ακυκλοφόρητο υλικό των Εν Πλω. Γιατί είχαν μείνει στο συρτάρι τα συγκεκριμένα τραγούδια;
Δεν ξέρω, δεν κατάλαβα ποτέ το γιατί αυτής της υπόθεσης. Λίγο το χύμα μας εκείνη την εποχή, λίγο το ένα, λίγο το άλλο, φτάσαμε μέχρι εδώ. Δεν πειράζει όμως. Κάλλιο αργά…
Από τις ημέρες των Εν Πλω, υπάρχει κάτι που να έμεινε πιο έντονα στη μνήμη σου;
Όλες αυτές οι ατέλειωτες ώρες, μέρες, τα χρόνια δημιουργικής συντροφικότητας με τον Δήμο Ζαμάνο, στο στουντιάκι μας στην Καλαβρίας. Είναι ό,τι πιο όμορφο μου έχει μείνει από τις μέρες των Εν Πλω.
Με τον Γιάννη Αγγελάκα σκαρώνετε κάτι αυτόν τον καιρό;
Ουδέν νεώτερο αυτήν την εποχή. Αγρανάπαυση! Να 'ρθει με το καλό η Άνοιξη και βλέπουμε…
Ο μπαγλαμάς ήταν στη ζωή σου πολύ πριν το τρίο του Αγγελάκα ή τους Επισκέπτες, σωστά; Πώς ξεκίνησε η σχέση σου μαζί του και πώς συνδυάζονται, τελικά, το ροκ και το ρεμπέτικο;
Η σχέση μου με τον μπαγλαμά ξεκινάει από πολύ παλιά. Κάπου εκεί στις αρχές της δεκαετίας του 1980 μπήκε στη ζωή μου κι ο Μάρκος Βαμβακάρης, σφήνα στις ροκ περιπέτειές μας. Ήταν η αφορμή για ό,τι επακολούθησε. Το ροκ και το ρεμπέτικο συναντιούνται τελικά εκεί που οι καρδιές χτυπάνε πιο δυνατά.
Αθήνα, Λάρισα, Θεσσαλονίκη, Κρήτη και ξανά Θεσσαλονίκη· αυτοί ήταν οι σταθμοί σου, έτσι δεν είναι; Έριξες άγκυρα στη Σαλονίκη ή ουδέν μονιμότερο του προσωρινού;
Είμαι εδώ και 20 χρόνια στη Σαλονίκη. Θα το 'λεγες και άγκυρα δηλαδή. Απ’ την άλλη, πάλι, ποιος ξέρει τι θα γίνει στο μέλλον... Ουδέν προσωρινότερο του μόνιμου!
Στη συναυλία στο An Club, τι ακριβώς θα παρακολουθήσουμε;
Στο An θα παίξουμε την καινούργια μας ματιά στο Γέλιο Των Πολλών μαζί με το σύνολο σχεδόν της Εν Πλω δισκογραφίας. Είναι και μια ευκαιρία να γιορτάσουμε τα 15 χρόνια ζωής και δημιουργίας αυτής της μπάντας.
Κάποια άλλα σχέδια για το μέλλον, υπάρχουν;
Τώρα πώς με κόβεις δηλαδή, να κάνω σχέδια για το μέλλον; Όποτε το 'κανα, μετά γελούσα μόνος μου. Άσε που κι εκείνο το γέλιο του Θεού ακόμα το 'χω στ’ αυτιά μου. Ανατριχίλα! Κάτι σαν τη Ζαν Ντ’ Αρκ στο σουρεάλ της!
{youtube}_MMnxGQWEjU{/youtube}
