Ο γνώριμος χαρακτήρας του Rob γίνεται τώρα μια μαύρη, ανεξάρτητη, δυναμική, bisexual γυναίκα, με δικό της δισκάδικο στο Μπρούκλιν. Όμως το νέο σίριαλ, αν και δεν είναι κακό, δεν φέρνει τελικά τη μεγάλη πνοή φρεσκάδας και ανανέωσης που έδειχνε να υπόσχεται...

Με αφορμή την επικείμενη επιστροφή των Θεσσαλονικιών Northwind στη δισκογραφία, 33 χρόνια μετά το ιστορικό Mythology (δείτε περισσότερα εδώ), μας δίνεται μια πρώτης τάξης ευκαιρία να αποτιμήσουμε ξανά το εκτόπισμα αυτού του πολυσυζητημένου δίσκου...

Χρονικά, τοπικά και μουσικά όρια συγχωνεύονται, συμπλέκονται κι επαναδιαιρούνται, σε ένα βιβλίο που, χωρίς να κάνει έκπτωση στην παράδοση του «μουσικόφιλου», αναδεικνύει απρόσμενα τον «παραμυθά» συγγραφέα και τη δυναμική της φαντασίας του...

Τόσο στην αυτοβιογραφία του (2009), όσο και στο ντοκιμαντέρ που βασίστηκε σε αυτήν (2011), θέλησε να δώσει πραγματική διάσταση στη μορφή του Τρελού που τρώει νυχτερίδες. Δείχνοντας ότι όσα φαίνονται αστεία, μπορεί να ήταν ταυτόχρονα προβληματικά ή και λυπηρά...

Από την εποχή της Marilyn Chambers και της εμβληματικής Sylvia Kristel, μέχρι την Τσιτσιολίνα, τον βασιλιά του γκέι θεάματος Jeff Stryker και την ιντερνετική αυτοκράτειρα Sasha Grey, δεν έλειψαν τα παραδείγματα των πορνοστάρ –γυναικών και ανδρών– που θέλησαν να υπερβούν τα κακόφημα σύνορα του χώρου τους, εντασσόμενοι στο mainstream. Οι περισσότεροι, βέβαια, είχαν κατά νου το Χόλιγουντ και μια κινηματογραφική καριέρα (ή έστω τηλεοπτική), αφού έβλεπαν εαυτούς κυρίως ως ηθοποιούς. Δεν έλειψαν όμως κι εκείνοι που αγαπούσαν τη μουσική και είτε περιστασιακά, είτε με περισσότερη συνέπεια, μπήκαν στο στούντιο για να μετρήσουν τις δυνάμεις τους πίσω από το μικρόφωνο. Αφήνοντας συνειδητά εκτός τον Ron Jeremy, ο οποίος περισσότερο για πλάκα ρίχνει αραιά και πού κανά τραγούδι, ιδού 10 χαρακτηριστικές περιπτώσεις...

Ξάφνου πατήσαμε παύση σε όλα, ευκαιρία λοιπόν να ξεκοκαλίσουμε το soundtrack ενός φιλμ της δεκαετίας του 1970 με τον Ανδρέα Μπάρκουλη και τη Μπέντε Μπόρσουμ, που είναι γεμάτο από άτακτα κρουστά, μυστήριο σαντούρι και θλιμμένες ακουστικές κιθάρες...

Με αφορμή την έκδοση του άλμπουμ Ορμένιον από την Εβρίτικη Ζυγιά, η στήλη ανατρέχει στο podcast που προέκυψε από τη συζήτηση με τον Αδαμάντιο Καφετζή στο στούντιο του Avopolis Radio: έναν ακούραστο Αθηναίο digger με βαθιά περιέργεια για τους ήχους της Αφρικής, η οποία τον ώθησε να φέρει στο φως δίσκους με εξωτική ομορφιά...

Απόγονος των ήχων που ακούγονταν στην Τζαμάικα της δεκαετίας του 1950 σε υπαίθριες εκδηλώσεις με τεράστια ηχεία, η reggae θα τραγουδήσει –κυρίως από τις αρχές των 1970s κι έπειτα– τους καημούς, τις ελπίδες, τους έρωτες και τις απογοητεύσεις μιας κοινότητας καταπιεσμένων ανθρώπων...

Κόντρα στις προβλέψεις πολλών, αποδείχθηκε μία από τις πιο «ανθεκτικές» νέες παρουσίες στη δισκογραφία των 2010s, κυκλοφορώντας δύο από τους καλύτερους δίσκους αυτών των 10 χρόνων, σύμφωνα με την παγκόσμια κοινότητα των μουσικοκριτικών –ο λόγος για τα Born To Die (2012) και Norman Fucking Rockwell! (2019). Η στήλη επιλέγει σήμερα τα 20 καλύτερα τραγούδια, από ολόκληρη τη δισκογραφία της...

Πώς το επίσημο μουσικό πρόγραμμα χάλασε το κέφι στον πρώτο εορτασμό της 25ης Μαρτίου, το 1838 –και πώς αυτό ξανάφτιαξε, χάρη στο ανεπίσημο και αυτοσχέδιο γλέντι που στήθηκε στη συνέχεια...