Φλερτ εδώ, φλερτ εκεί, θα νόμιζε κάποιος ότι η πολιτική μας σκηνή γέμισε από επίδοξους κόντηδες που προσπαθούν να σαγηνεύσουν άμωμες δεσποινίδες με προίκα στο Κορωπί, αμπέλια στο Μαραθώνα και εξοχική κατοικία στο Κεφαλάρι. Επειδή όμως ζούμε στο 2008 και όχι στο 1908, είναι καλό να προσγειωθούμε στην πραγματικότητα. Αυτό που με ενοχλεί δεν είναι ότι γίνεται προσπάθεια αποπλάνησης του «λαϊκού» δεξιού Βύρωνα Πολύδωρα, για να το πω σεμνά, από τους ομοϊδεάτες του τού ΛΑΟΣ, αλλά ότι ξαφνικά είναι σαν να έχουμε ξεχάσει τις αλησμόνητες στιγμές του ως υπουργού. Και δεν θα μιλήσω για τις ιδεολογικές αψιμαχίες με την αριστερά και τους όποιους αναρχικούς – σε αυτούς τους τελευταίους εκσφενδόνιζε απειλές από τα τηλεπαράθυρα σχεδόν εβδομαδιαίως – αλλά θα υπενθυμίσω ότι, επί ημερών του, κάηκε η μισή Πελοπόννησος, η ίδια η Ολυμπία, η Πάρνηθα, ένα μεγάλο τμήμα του δασικού πλούτου της Εύβοιας, έχασαν τη ζωή τους άνθρωποι αλλά και χάθηκαν περιουσίες. O αναβαπτιζόμενος, τώρα, Πολύδωρας υπήρξε ένας τραγικός υπουργός Δημοσίας Τάξεως, του οποίου οι επιλογές είχαν δυσάρεστα αποτελέσματα και στην τάξη, και στο δημόσιο συμφέρον, και στους πολίτες. Και επειδή σε αυτή τη χώρα όλοι κρίνονται από το αν είναι κολλητοί μας ή ιδεολογικά φιλικώς διακείμενοι, θέλω να πω ότι αν κρινόταν ο συγκεκριμένος πολιτικός από το έργο του και μόνο, θα ήταν καλό να ασχολούταν με άλλες, πέραν της πολιτικής, αναζητήσεις, φιλοσοφικές ή συγγραφικές, και όχι να νιώθει και τη χαρά να γίνεται μήλο της έριδος μεταξύ δύο κομμάτων. Αυτό το τελευταίο πάει πολύ.
