Όλα Τα Ίδια Μένουν...

Το καλοκαίρι μία από τις ευκαιρίες-ψευδαισθήσεις που σου προσφέρονται είναι ότι απομακρύνεσαι από τα κακώς κείμενα του τόπου όπου διαβιώνεις. Παίρνεις τις αποστάσεις σου, σε χρόνο και χώρο. Όμως…κάποτε γυρνάς… Και διαπιστώνεις ότι τίποτα δεν άλλαξε, παρά τις ελπίδες, και τις προσδοκίες που είχες και εσύ αλλά και όλοι οι άλλοι γύρω σου. Παλαβό; Κι όμως, όπως και κάθε πρωτοχρονιά, πιστεύεις ότι ο καινούριος χρόνος θα βάλει τα καλά του και θα σου χαρίσει ό,τι σου στέρησαν οι προηγούμενοι, έτσι συμβαίνει και με την καλοκαιρινή ανάπαυλα. Πιστεύεις ότι ο Σεπτέμβρης θα είναι η απαρχή μιας νέας, πιο φωτεινής περιόδου. Αλλά με μαθηματική ακρίβεια βρίσκεσαι και πάλι εκεί όπου βρισκόσουν και τον Ιούνιο, πριν ανέβεις στο πλοίο της γραμμής και ξανοιχτείς σε παραλίες μαγικές. Στη δουλειά βαριέσαι και σιχτιρίζεις σαν να μην έλειψες ούτε μια μέρα, η κίνηση στους δρόμους σου σπάει ακόμα περισσότερο τα νεύρα, και το φιλόδοξο πρόγραμμα για γυμναστήρια και λοιπές ανανεωτικές δραστηριότητες που ορκιζόσουν ότι θα αρχίσεις από 1^η Σεπτέμβρη, σου φαντάζουν σαν καταναγκαστικά έργα στο Αλκατράζ. Τι να γίνει όμως; Θα ζήσουμε άλλη μια χρονιά στο περίφημο αθηναϊκό χωριό, κι αφού κάποια πράγματα δεν μπορούμε να τα αποφύγουμε, ας τα απολαύσουμε όσο μπορούμε…!