Η Μικρή Ιστορία Του Κόσμου

Σκέφτομαι ότι πολλοί από εμάς, που θέλουμε να πιστεύουμε ότι καταλαβαίνουμε πέντε πράγματα παραπάνω, ξοδεύουμε αρκετό χρόνο και φαιά ουσία παρέα με τους φίλους μας, κατηγορώντας όσους δεν καταλαβαίνουν τίποτα. Κατηγορούμε τις κυβερνήσεις, την κοινωνία, τα αφεντικά μας, τους γείτονες, τον νεαρό που πέρασε με το αυτοκίνητο και είχε στο τέρμα το “Η Γη Και Η Σελήνη” της Βανδή. Παλιά ήξερα κάποιον, εξαιρετικά «καλλιεργημένο», του οποίου του έφταιγαν τα παιδιά που έχουνε πατίνια… Όλοι εμείς, λοιπόν, έχουμε πάντα μια πολύ καλή πρόταση για τον κόσμο που θέλουμε να αλλάξουμε. Παρ’όλα αυτά τίποτα δεν φαίνεται να αλλάζει. Και λογικό είναι, αφού από την καρέκλα της καφετέριας δεν γίνεται να καταφέρεις τίποτα. Οι κοινωνίες αλλάζουν μόνον από μέσα. Πότε απ’έξω ή από το περιθώριο. Κι όμως αυτό το περιβόητο «μέσα», στο οποίο υγιές θα ήταν να βασιζόμαστε, δείχνει να είναι τόσο μα τόσο ανεπαρκές. Ζούμε στην εποχή της εξειδίκευσης και έτσι στην αγχωτική προσπάθεια μας να τελειοποιηθούμε σε κάτι έχουμε χάσει ένα μικρό κομμάτι του εαυτού μας και ένα πολύ μεγάλο κομμάτι της πορείας του κόσμου. Ακόμα και άνθρωποι οι οποίοι αγαπούν τα γράμματα, την τέχνη και τη μουσική παρουσιάζουν τεράστια ημιμάθεια ή άγνοια σε άλλους, πολύ ουσιαστικούς, τομείς. «Όποιος την Ιστορία του δεν ξέρει, το πώς και το γιατί εδώ και 3000 χρόνια, στο σκοτάδι της αμάθειας μένει και σκουντουφλάει από τη μια στην άλλη μέρα», έγραψε κάποτε ο Γκαίτε. Αλλά πόσοι από εμάς, τους μορφωμένους τιμητές των πάντων, γνωρίζουμε την Ιστορία μας;  Όχι την ιστορία που μας μαθαίνουν στο σχολείο - για το πόσο μεγάλοι και τρανοί ήταν οι αρχαίοι Έλληνες - αλλά την πραγματική ιστορία ολόκληρου του κόσμου; Εκτός λοιπόν από τα κείμενα και τα άρθρα που σκαρώνουμε μέσα στη φλυαρία μας, νομίζω ότι θα έπρεπε να στεκόμαστε λίγες στιγμές για να χαρούμε και τα κείμενα κάποιων άλλων. Θα ήθελα έτσι να σας συστήσω ένα υπέροχο βιβλίο ενός πολύ σημαντικού συγγραφέα που, κατά τη γνώμη μου, δεν φλυάρησε ποτέ. Πρόκειται για τη Μικρή Ιστορία Του Κόσμου, του Ernest Gobrich. Ένα βιβλίο που πιστεύω ότι κάνει τους αναγνώστες του όχι μόνο πιο πλούσιους αλλά και πιο χρήσιμους για τον κόσμο στον οποίο θέλουνε να μετέχουνε.

Αναστασία Τουρούτογλου