Ο δίσκος της εβδομάδας
Swans - The Glowing Man
Το The Glowing Man δεν διαφέρει ιδιαίτερα από ό,τι έχουν κυκλοφορήσει οι Swans από το 2010 και μετά, όταν και επανήλθαν στη δισκογραφία μετά την πολυετή αποχή τους. Δίσκος δίωρης διάρκειας με μακρόπνοες συνθέσεις που συχνά πλησιάζουν τα 30 λεπτά, επαναληψιμότητα στα μοτίβα, σκοτεινή ατμόσφαιρα και αέρας μυσταγωγίας∙ μία ακόμη κατάθεση για σκληροπυρηνικούς μουσικόφιλους, οι οποίοι αντιβαίνουν στην εποχή του streaming και επιμένουν στις ακροάσεις ολόκληρων δίσκων, ακόμα κι όταν αυτοί απέχουν πολύ από ό,τι λέμε «εύπεπτο».
Ίσως το συγκεκριμένο άλμπουμ να μην διαθέτει την πολύπλευρη ευρηματικότητα του The Seer (2012) ή τις ακαταμάχητες ενορχηστρώσεις του To Be Kind (2014): είναι οπωσδήποτε φτωχότερο σε ιδέες. Ωστόσο, αποτελεί άλλη μία εκκωφαντική δήλωση αποδόμησης της παραδοσιακής rock φόρμας και περικλείει αρκετή από την ωμότητα και την άγρια εκείνη ενέργεια που καθιστά τη μπάντα μοναδική. Για κάθε στιγμή που ο δίσκος δίνει την αίσθηση ότι πλατειάζει, υπάρχει και μία στιγμή ανατριχίλας κάπου στη συνέχεια. Στα "Cloud Of Forgetting", "Cloud Of Unknowing" και "The Glowing Man" συγκεντρώνονται οι περισσότερες από αυτές τις τελευταίες.
{youtube}Ka_hKb7dSiY{/youtube}
Ακούστε επίσης
Bat For Lashes - The Bride
Ο τέταρτος δίσκος της Natasha Khan βασίζεται στο μακάβριο concept ενός γάμου που δεν πρόλαβε να γίνει, γιατί ο γαμπρός σκοτώθηκε σε τροχαίο καθώς πήγαινε στην εκκλησία. Η νύφη αποφασίζει να πάει μόνη της για μήνα του μέλιτος και ο δίσκος παρακολουθεί τα συναισθήματά της, καθώς αυτή προσπαθεί να διαχειριστεί την απώλεια. Η θεματική πρωτοτυπία του δίσκου δεν συνοδεύεται από κάποια αντίστοιχη ηχητική, αφού η πολυχρησιμοποιημένη φόρμουλα της Kate Bush των 1980s καλά κρατεί για μία ακόμα φορά –προσαρμοσμένη βέβαια σε ένα πιο σύγχρονο indie pop πλαίσιο. Το ταλέντο πάντως της Khan να γράφει ζουμερές μελωδίες παραμένει αναλλοίωτο και λειτούργησε ξανά, με αρκετά ενδιαφέροντα αποτελέσματα, ειδικά στο πρώτο μισό του δίσκου.
{youtube}pBfZooPrmfo{/youtube}
William Tyler - Modern Country
Στην τρίτη του σόλο κυκλοφορία, ο καταξιωμένος κιθαρίστας από το Nashville παίζει κάτι που θα μπορούσε να χαρακτηριστεί ως instrumental country. Δίσκος βαθιά βουτηγμένος στην παράδοση της americana και «διαβασμένος» όσο λίγοι. Το όλο road trip feeling φωνάζει όχι μόνο από το εξώφυλλο, αλλά και από τις ίδιες τις ηχογραφήσεις, ενώ το fingerstyle παίξιμο του Tyler είναι τουλάχιστον απολαυστικό. Δίσκος που ηρεμεί, κατευνάζει.
{youtube}xthdfTf2sEw{/youtube}
