Το αφήνω λοιπόν εδώ και θα έδινα τον μισό μου μισθό για να μάθω ποια μεριά διαλέγετε. Εκφραστείτε ελεύθερα, σε Facebook ή Twitter. Έτσι κι αλλιώς για εσάς που ξέρετε τα περισσότερα το έβαλα.
Τι είναι λοιπόν προτιμότερο για έναν μουσικό; Να μεγαλώνει μαζί με τους fans του; Ή να φτιάχνει μουσική που θα μιλάει πάντοτε στις καρδιές και στα μυαλά των δεκαοχτάρηδων;
Και εξηγούμαι. Η πρώτη περίπτωση είναι ο τρόπος με τον οποίον ο Tyler The Creator ξεκίνησε στα 18 του από jackass rapper της Odd Future κολεκτίβας, καταλήγοντας φέτος με «δίκαιο» Grammy, αφού πλέον κάνει μουσική για όλους. Και η άλλη περίπτωση είναι οι απανταχού Offspring αυτού του κόσμου (σ.σ.: έχω λιώσει το Ignition του 1992)· οι οποίοι, μην έχοντας αλλάξει και πολλά απ' όταν εμφανίστηκαν, εξακολουθούν να κάνουν χαμό σε αρένες, όπου ενώνουν τα πιτσιρίκια και τους μπαμπάδες τους.
Ας βοηθήσω λίγο. Όπου Offspring, βάλτε όλους τους «για πάντα νέους» καλλιτέχνες, όσους σημάδεψαν τα εφηβικά χρόνια του καθενός, αλλά δημιουργικά μάλλον ξέμειναν εκεί. Όπου Tyler, πάλι, βάλτε όλα τα label και management meetings που ξοδεύτηκαν στο πώς θα μεγαλώσει ο καλλιτέχνης μαζί με το κοινό που τον γνώρισε από την αρχή του.
Στα παραπάνω, κάντε μια σκέψη ακόμα και πείτε μου σε ποια από τις δύο περιπτώσεις κατατάσσετε την ελληνική trap τάση.
1 EP, 2 singles, 2 album + 1 συλλογή
Jimpster: One EP (Freerange Records)
Ποτέ δεν κουράζει η χορευτική μουσική, αν μπορεί να επαναπατρίζει τις τζαζ ρυθμικές βάσεις της. Και το “The Way It Is”, που αναμένεται να είναι από τα peak time κομμάτια του επερχόμενου Hot Jazz event μας (Σάββατο 15 Φεβρουαρίου, Χοροστάσιον, δείτε εδώ), κάνει ακριβώς αυτό.
Για την κυκλοφορία 250 της Freerange, ο Jimpster χρησιμοποιεί Detroit πλάτες, τζαζ ρυθμολογία κι ένα εθιστικό πιάνο βγαλμένο από τις Dingwalls Κυριακές του Gilles Peterson στο Λονδίνο. Κοφτερό, σέξυ και με τη βούλα του Wajeed στο remix. O ορισμός της «καυτής», χορευτικής τζαζ.
Κυκλοφορεί 21/2, ακούτε δείγματα εδώ
Angela Muñoz: "I Don't Care” (Linear Labs)
H Angela Muñoz από το Λος Άντζελες είναι το μέλλον της soul/R’n’B σκηνής. Μόλις 17 ετών, γράφει στίχους και συνθέτει μουσική που ακούγεται βγαλμένη από τα sessions του D' Angelo για το Brown Sugar (1995).
H υπνωτική της φωνή, σε συνδυασμό με τη λιτή –αλλά σταθερά εκεί– παραγωγή, της δίνουν τον χώρο που χρειάζεται για να αναδείξει το ερμηνευτικό της ταλέντο. Σε κάποια φάση υποθέτω ότι οι συγκρίσεις με την κυρία Badu θα είναι αναπόφευκτες. Oδηγεί περήφανα τη νέα playlist του Avopolis Radio.
https://open.spotify.com/playlist/1phndSENe9CCe9C32ulsuQ?si=k5UKh1CnRZid_T6qefmPtg
Josi Devil: JD's Wourld (BFDM)
Για κάτι τέτοια θα μας λείψει η Αγγλία. Η αίσθηση του dub του 2-step και των AFX συχνοτήτων που έχει στο νέο του 12ιντσο ο Βρετανός παραγωγός Josi Devil, σε συνδυασμό με τα underground επικοινωνιακά skills της (γαλλικής) ετικέτας Brothes From Different Mothers, κάνουν αυτήν την κυκλοφορία άχαστη.
To A1 “Mould” έχει τον ήχο του νέου dubstep, ενώ το Α2 "Devil’s Dance" είναι ικανό να βάλει σε σκέψεις συνταξιοδότησης τους Massive Attack.
To ακούτε εδώ.
U-BΑΗΝ: U-Bahn (Melodic)
Αυστραλέζικο punk/funk, με στοιχεία glam pop και new wave. To νέο talk of the town στη σκηνή της Μελβούρνης είναι η μπάντα του Lachian Kenny, που έτσι κι αλλιώς μας έχει κερδίσει από τον Δεκέμβριο στο Avopolis Radio με το single "Beta Boyz". Σουρεαλιστικοί στίχοι, lo-fi punk αισθητική, αναλογικά synths, ψεύτικες κιθάρες, funk μπάσα και off-disco beats.
Επιτηδευμένο και προσεγμένο στυλ, λίγο πιο στεγνό από αυτό των Rapture, αλλά και ξεκάθαρα πιο αλήτικο, έτοιμο για σερβίρισμα στη γενιά που στέλνει βρωμόλογα στο Tinder. Οι Devo, o Stevie Moore και οι ρομποτικές κινήσεις των Kraftwerk είναι όλα εδώ, άλλες φορές σκοτεινά όσο τα 1980s και άλλες όσο το funk των 1970s. Πόσο ενδιαφέρον ε, να δανείζονται τόσα στοιχεία από το παρελθόν και όμως να ακούγονται σαν μία από τις indie ελπίδες του μέλλοντος.
Αν περάσει το τουρ τους από την πόλη σας, αξίζει.
A WINGED VICTORY FOR THE SULLEN: The Undivided Five (Ninja Tune)
Νομίζω για τη στήλη είναι κάτι σαν παράδοση στις αρχές κάθε νέας χρονιάς να ακούει τον «μαγικό» δίσκο που έχασε λίγο πριν το τέλος της προηγούμενης. Βλέπε και άκου λοιπόν το νέο άλμπουμ των Dustin O’Halloran & Adam Wiltzie, δηλαδή των A Winged Victory For The Sullen, σχήμα με κατάλογο σε labels όπως η Erased Tapes και η Kranky.
Στο Undivided Five –για τη Ninja Tune αυτήν τη φορά– δεν βρίσκονται σε αποστολή για να σκοράρουν το soundtrack κάποιου φιλμ (βλ. Marie Antoinette της Σοφία Κόπολα, 2006) ή κάποιας παράστασης (βλ. το Royal Ballet του Wayne Mc Gregor, 2013), αλλά ξεδιπλώνουν όλη την έμπνευση που τους έφερε ο αριθμός πέντε από το έργο της Σουηδέζας δημιουργού Hilma af Klint και την περίφημη επανάληψη του πέμπτου ακόρντου.
Είναι τόσο ambient όσο να θεωρηθεί νεοκλασικό και κρατάει τη δυάδα στην κορυφή του είδους, δίπλα σε ονόματα όπως Max Richter, Hauschka ή Fennesz. Oι αρμονικές που αναπτύσσουν, επιβάλλουν λεπτομερή ακρόαση για να γίνει αντιληπτό το περίφημο micro-level του ήχου τους και να αισθανθεί ο ακροατής το υψηλό επίπεδο παραγωγής και αφοσίωσης στην απόδοση και καταγραφή των πηγών.
Από τις ηχογραφήσεις της ορχήστρας στο Magyar Rádió Studio 22 της Βουδαπέστης, μέχρι τα overdubs στο στούντιο του Ben Frost στο Ρέικιαβικ και τα δικά τους στούντιο σε Βερολίνο και Βρυξέλλες, μέχρι τη μίξη στην αναλογική κονσόλα του Francesco Donadello, το Undivided Five –το οποίο κυνηγάει το απόλυτο ακόρντο και αποζητά την προσοχή των πέντε αισθήσεων– ανήκει στην κατηγορία ηχογραφημάτων υψηλής αισθητικής.
VARIOUS ARTISTS: 21 Years Sonar Kollektiv - Jazzanova (Sonar Kollektiv)
Έπιασε τα 21 η Sonar Kollektiv, το label των Γερμανών Jazzanova. Και δειγματίζει την απίστευτη δουλειά που έχει κάνει το A&R κομμάτι της εταιρείας όλα αυτά τα χρόνια, δημιουργώντας τη συλλογή που την εδραιώνει σαν ακρογωνιαίο λίθο της νέας ευρωπαϊκής ηλεκτρονικής/τζαζ/freeform μουσικής.
Η κολεκτίβα των Jazzanova έστησε το label πίσω στο 1997 και σε δύο δεκαετίες –οι οποίες ξεδιπλώνονται εδώ μέσα από 31 κομμάτια– καλύπτει απίστευτα μεγάλο έδαφος σε ήχους όπως electronica, house, techno, funk, dream pop, chill wave και ασφαλώς τζαζ.
Δεν είναι πολλά τα ευρωπαϊκά labels που μπορούν να παίξουν μπαλίτσα σε τόσα επίπεδα. Η Sonar Kollektiv ανήκει λοιπόν ξεκάθαρα στις ετικέτες που μπορούν να υποστηρίζουν την αγάπη τους για πολλά και διαφορετικά μουσικά είδη.
Σε τέτοιες σπάνιες περιπτώσεις, στέκει πραγματικά η φράση «Τhe label is about quality and a passion for new music».
https://open.spotify.com/album/6F8dTIk3jfu5Dytlh6mY6u?si=7Y4MHbviRhusmEqInaaArg
