Γενάρης. Iδανικός μήνας για να βομβαρδίσουν με demos και νέα projects οι μουσικοί και τα labels του εξωτερικού.Οι μεγάλες και προβεβλημένες δικές μας εταιρείες έχουν κλείσει ήδη τους προϋπολογισμούς τους για την επόμενη -ιετία, με ονόματα λίγο ως πολύ γνωστά και με ονόματα που έχουν ήδη αποδείξει ότι έχουν δυνατό προηγούμενο κατάλογο. Κοινώς, αν κάτι καλό και φρέσκο μπορεί να προκύψει από εγχώριες παραγωγές, πιθανόν να το μάθουμε από έξω προς τα μέσα.
Γενάρης. Μήνας ανασύνταξης για labels, ραδιόφωνα, μουσικά media. Ελλείψει πνευματικών ηγετών με μαζική επιρροή και όραμα περί τέχνης και κυρίως μουσικής, οι τελευταίοι που σήκωσαν και σηκώνουν ακόμα τη φωνή τους από την αντί-κουλτούρα, θα έπρεπε (σε έναν δίκαιο κόσμο) να γίνονται τα νέα πρόσωπα που θα χαίρουν ευρείας εκτίμησης και υποστήριξης. Ασφαλώς, στη θέση όλων όσων γεμίζουν σελίδες ως μαϊντανοί της υπόθεσης, απλά μεταφέροντας τους άβουλους followers στο εκάστοτε μέσο που τους φιλοξενεί.
Μην ξεχνάτε ότι από τη χώρα που ψάχνει τον μπροστάρη ο οποίος θα ξεπλύνει τα σκάνδαλα της ΑΕΠΙ και θα φροντίσει να πληρωθούν με καθόλα αναξιοκρατικό τρόπο τα ραδιοφωνικά σουξεδάκια τους οι επί χρόνια λαμβάνοντες, έφυγαν και έκαναν την φάση τους τύποι όπως ο Βασίλης Κουλιγκάς με την PAN (http://delinear.p-a-n.org/), ο Gizmo με τη Berceuse Heroique ή τα αδέρφια Σκουρλή με τη Bedouin Records. Εντός δε και εκτός συνόρων ακολουθούν, με ενδιαφέρουσες κυκλοφορίες, ετικέτες όπως η Lurid του Alex Hobson, η Modal Analysis, η Echovolt, η Terranga Beat, η Missing Vinyl και η Lower Parts, μεταξύ άλλων, ίσως όχι πολλών ακόμα.
Το θέμα εδώ δεν είναι ασφαλώς οι ανεξάρτητες εταιρείες από την Αθήνα ή αυτές που φτιάχτηκαν με αφορμή την Αθήνα και «ξέφυγαν» ώστε κυκλοφορούν τους δίσκους τους (κατά βάση βινύλια) στο εξωτερικό, αλλά το γεγονός ότι τέτοια εποχή, Γενάρη συνήθως, τα παιδιά που τις τρέχουν αποτελούν παραδείγματα εργατικότητας, πείσματος και έμπνευσης για ανοιχτόμυαλους μουσικόφιλους (αν είναι μάλιστα και κάτω των 25, ακόμα καλύτερα).
Και σε καμία περίπτωση δεν ξεχωρίζω τις παραπάνω ετικέτες ως απόλυτους ευαγγελιστές καλής μουσικής· σίγουρα όμως τις ξεχωρίζω ως αυτές που ακολουθούν με συγκεκριμένο μουσικό στίγμα και συνέπεια τη DIY φόρμα που στο παρελθόν έκαναν θεσμό άνθρωποι όπως ο Ian MacKaye των Fugazi ή πιο πρόσφατα μετέτρεψε σε success story underground ήθους και ύφους ο Ron Morelli με την L.I.E.S. Records.
Επιδραστικοί μουσικοί και label heads που αντί να ψάξουν προς ποια κατεύθυνση θα διοχετεύσουν τη μουσική των φίλων τους, αποφάσισαν να την κυκλοφορήσουν μόνοι τους, καταγράφοντας παράλληλα τις κινήσεις μιας ολόκληρης σκηνής, η οποία βρισκόταν δίπλα τους και είχε συγκεκριμένο ήχο. Γιατί, εξαρχής, η ουσία της μουσικής είναι να εκπροσωπεί την ώρα και τον τόπο όπου συμβαίνει και όχι να προκύπτει από την προκάτ θέση «ας δούμε πώς μπορούμε να βγάλουμε έναν δίσκο που θα πιάσει την καλή». Πάντοτε, έτσι, η μουσική καταγραφή των σκηνών κάθε πόλης οδηγούσε τα ρεύματα και καλό είναι κάθε Γενάρη, πριν ανασκουμπωθούμε για το πώς και πόσο θα δουλέψουμε πάνω στην μουσική, να γυρνάμε λίγο πίσω ή δίπλα και να μελετάμε ή να αντλούμε έμπνευση απο πραγματικά δημιουργικές περιπτώσεις.
Για να φτάνουν βέβαια όλα αυτά στις σελίδες του Avopolis, οι περισσότερο καχύποπτοι θα πρέπει ήδη να ψυλλιάζονται ότι, ως συνήθως, οτιδήποτε στα πλαίσια του underground κάνει τους γύρους και αρχίζει να αναπαραγάγεται σε σελίδες με μεγάλη αναγνωσιμότητα, κατά πάσα πιθανότητα σύντομα θα χάσει την προαναφερθήσα underground αξία του. Αλλά, στο δεύτερο ουσιαστικό επίπεδο της μουσικής δεν βρίσκεται παρά η ίδια η αξία της: η οποία με ακροάσεις «έξω απο το κουτί» και με τη σύγχρονη αναγκαιότητα του να αναζητήσεις κάτι διαφορετικό, δεν θα έπρεπε να διακρίνεται σε underground και μη.
Άλλωστε αυτή η διαφορετικότητα, σε συνδυασμό με την αναζήτηση των επόμενων τάσεων και την άρρηκτη σύνδεσή τους με έναν διαφορετικό τρόπο σκέψης, σύντομα θα γίνουν το νέο κανονικό.
Δηλαδή κάθε πιτσιρικάς που γουστάρει τους Downtown Boys και αντιλαμβάνεται τη διαφορετικότητα και την δύναμη που έχουν οι φωνές μιάς ακτιβιστικής LGBT κοινοτήτας δίπλα του, σύντομα, αν όχι ήδη, δεν θα χρειάζεται καν να κάνει χρήση του διακριτικού όρου LGBT για κάτι που είναι μέρος της καθημερηνότητας του και εκφράζεται τόσο σωστά μέσα από τα μουσικά του ερεθίσματα.
Έτσι, όπως το διαφορετικό hip hop έγινε η νέα σούπα και όπως οι κουβέντες όλων περί «βαρεμάρας του Facebook» φέρνουν μικρότερη επισκεψιμότητα στα socials,με τα προσωπικά προφιλ να κλείνουν ή να μετατρέπονται σε επαγγελματικό δίκτυο, έτσι και η μουσική που φτάνει στα ακουστικά όσων την ψάχνουν, σύντομα δεν θα έχει την παραμικρή σχέση με τα όσα παίζουν τα ραδιόφωνα ή προωθούν τα μεγάλα labels. Και η αλυσίδα θα μεγαλώσει και θα δημιουργήσει επιπλέον εξαιρετικούς νέους ήχους για να ακούσεις σπίτι σου, να χορέψεις στο club που σταμάτησε να είναι club και είναι DIY venue ή rave, να ακούσεις με τον καφέ σου και πάνω απ' όλα να σε κάνει να νιώθεις «διαφορετικός». Και τη στιγμή που το διαφορετικό το δεις να γεμίζει μεγάλους χώρους, τότε αντί για FOMO, θα μπορείς επιτέλους να νιώσεις «σπίτι» σου.
Τον Γενάρη του ’18, οι προβλέψεις θέλουν την αντικουλτούρα (counterculture) να γίνεται η νέα νόρμα. Σύντομα και σε μια πόλη κοντά σας.
Agenda
Πέμπτη 25/1 Loop Vertigo & KOSTADiS live στο Κέντρο Ελέγχου Τηλεοράσεων. Εγχώρια jazz και ambient electronics στην τιμή των 5 ευρώ.
To Μπίτ Παζάαρ του Mr. Z στο Σπίτι Cocktail Bar στο Χαλάνδρι. Παζάρι δίσκων για αυτούς που ξέρουν, από τις 11 το πρωί μέχρι τις 11 το βράδι.
Τα 3 πρώτα singles του ΄18
1. Dabrye feat. Ghostface Killah - Emancipated (Ghostly)
20 χρόνια τώρα ο Dabrye κάνει αυτό το abstract hip hop που ανοίγει ορίζοντες για την εξέλιξη του είδους. Με τη Ghostly Records το έκανε για το One/Three το 2001 και το Two/Three το 2006, δίσκους τους οποίους φέτος το label επανεκδίδει σε βινύλιο και μαζί παρουσιάζει το Three/Three με συνεργασίες όπως αυτήν εδώ, με τον Ghostface Killah.
{youtube}Jjf3Gaf10SM{youtube}
2. Leonardo Martelli - Alice (Antinote)
Τη στιγμή που τα ευρωπαϊκά parties ψάχνουν το harder-faster-darker τρίπτυχο, η Antinote κρατάει τα μίνιμαλ και αναλογικά μοτίβα και δίνει προτεραιότητα στην ατμόσφαιρα και στην ψυχεδέλεια που μπορεί να προσφέρει η ηλεκτρονική μουσική. Το "Alice" του Martelli, μέσα από το 12΄΄ Menti Singole (κυκλοφορεί 29/1) είναι όσο μελωδικό και μελαγχολικό χρειάζεται μια πίστα για να αποσυμπιεστεί ή για να μπει στο κατάλληλο κλίμα.
https://soundcloud.com/antinote-records/leonardo-martelli-alice-1
3. Ashtar Lavanda - Unsolved Mysteries (Ultramajik)
Και μια ενδιαφέρουσα ιστορία. Το 2014, ο Jimmy Edgar, αφεντικό της Ultramajik, έλαβε πληροφορία για το ξεπούλημα vintage εξοπλισμού στο ανατολικό Ντιτρόιτ και έπεσε πάνω στα tapes του παραγωγού Ashtar Lavanda, ηχογραφημένα στο διάστημα 1995/1998. Μιλάμε για σούπερ αναλογικό, acid και κοφτερό υλικό, το οποίο άνετα, αν είχε κυκλοφορήσει στην ώρα του, θα είχε φέρει τον νυν υπάλληλο φαρμακευτικής εταιρείας Ashtar Lavada σε επίπεδο σεβασμού ανάλογο με συντοπίτες του όπως οι AUX88, Ectomorph, Dopplereffekt και Drexciya.
Ξεχωρίζει το "Gratiot Shake" και κυκλοφορεί 9 Φεβρουαρίου, δείγματα προς ακρόαση δεν υπάρχουν διαθέσιμα.
2 Εγχώριες Συλλογές από το τέλος του ’17
Syd Records Vol. 1
Η συλλογή του δισκάδικου Syd με ελληνικές μπάντες που είτε κούνησαν το ’17, είτε σκοπεύουν να κούνησουν το ’18.
Άψογο ξεκίνημα με το grungy “Ecstasy” του αθηναϊκού διδύμου των Grandmaster Cockroach, με τη δεύτερη πάσα να βάζει στο παιχνίδι την επόμενη σειρά από super bands της Αθήνας. Οι Deaf Radio κάνουν τη ζημιά που πρέπει με το καταιγιστικό "Revolving Doors", οι Cyanna Mercury, αν και σε hiatus, δίνουν το πρώτο ψυχεδελικό στίγμα, για να ακολουθήσει το folk rock-friendly “White Sands” των Holy Monitor. O Jack Heart κάνει ξεκάθαρο ότι η συλλογή έρχεται από την Αθήνα και αφήνει τη συνέχεια της εγχώριας ροκ σε Circassia, The Steams και Mani Deum.
Τα σκοτάδια μπαίνουν στο παιχνίδι με τους The Frequency On και Dusk και το σκοτάδι γίνεται new wave με το “Suntan” τoυ Glass Rebel. Δίπλα του η δεύτερη εξέχουσα στιγμή και ευχάριστη έκπληξη της συλλογής (μετά το opener "Εcstasy"), η μίνιμαλ ατμοσφαιρική ελεκτρόνικα τoυ Yenna, η οποία προλογίζει μεν αλλά επισκιάζει τελικά την uptempo dark wave των Lip Forencis. O Sigmataf λίγο πριν το τέλος εμφανίζει και την ελληνική γλώσσα με τον δικό του ξεχωριστό τρόπο, αλλά ασφαλώς τίποτα δεν είναι πιο σκοτεινό και πιο συνώνυμο της κάθαρσης από την μουσική τω Rattler Proxy. Το "Drum" κλείνει ή καλύτερα κορυφώνει μια συλλογή με σωστή ροή, που σε σχετικά ικανοποιητικό βαθμό καταγράφει το τώρα και το πώς ακούγεται η ανεξάρτητη σκηνή γύρω από το δισκαδίκο της Πρωτογένους.
https://sydrecords.bandcamp.com/album/syd-records-vol-1
Protos Orofos 9
Μια μέρα πριν την εκπνοή του ’17 ανέβηκε στο bandcamp το 9o νούμερo της συλλογής από το αντίστοιχο venue Protos Orofos, στη Θεσαλλονίκη. Ονόματα που εμφανίστηκαν εκεί από τον Δεκέμβρη του ’16 μέχρι τον Μάη του ’17 καταγράφονται σε μια πειραματική, avant garde, noise και σε σημεία hardcore συλλογή.
Ο πρόλογος ανήκει στους Mytrip, ο Kostadis αφήνει τις πρώτες υπόνοιες μελωδικών θεμάτων και, σε μια αναπάντεχη εξέλιξη, το "1:12 Χωρίς Τίτλο" των Ξέρα είναι μία απο τις πιο απολαυστικές hardcore στιγμές που μπορείς να ακούσεις από ελληνική μπάντα τελευταία. Εκεί είναι που στην ουσία ανοίγει και το κουτί των εκπλήξεων. Ένας μπάρμπας καταθέτει την άποψή του για το Κουρδιστό Πορτοκάλι κάτω από τις ατμόσφαιρες και μελωδίες των Tσόκολς, η May Roosevelt λογικά συνεισφέρει με το θέρεμιν στο "Retorno" του Hexorcismos, ενώ τα broken beats του Τοtsouko έχουν τον πάλαι ποτέ ήχο που συνέδεε τη συμπρωτεύουσα με το Μπρίστολ. Λίγο περισσότερο drone από Millions Of Dead Tourists, Dead Gun και Skallhall, με ένα μικρό διάλλειμα για το σκοτεινό disco tech των F.F.M.A.D. To noise k αυτοσχεδιαστικό με jazz παύσεις στοιχείο υπηρετούν στο κλείσιμο της συλλογής οι Epavlis Pavlakis και Νικόλας Μαλεβίτσης. Ασφαλώς και βγαίνουν ακόμα τέτοιες συλλογές.
https://protosorofos.bandcamp.com/album/protos-orofos-9
3 videos
1. H Vans έστειλε από την Αθήνα πέντε skaters στη Λάρνακα.
{youtube}Gn7MxLF8LDM{/youtube}
2. Aυτό το video για το νέο single των Starcrawler, της νέας Strokes-like μπάντας που βγάζει η Rough Trade, έχει πλάκα.
3. Kαι τέλος, κουράγιο να έχεις να μεταφράζεις ή να φρεσκάρεις τα γαλλικά με αυτό το εξαιρετικό ντοκιμαντέρ για τα έργα και τις ημέρες της ετικέτας Born Bad Records από το Παρίσι.
