News:

Συμπληρώνω τον χαρακτηρισμό «αβοήθητη» στην πολιτική κατάσταση της χώρας και εστιάζω στο εντυπωσιακό, για μία ακόμη φορά, line-up του Sonar Festival στη Βαρκελώνη.

http://www.sonar.es/en Flying Lotus / The Roots / Hot Chip / Lana Del Ray / Metronomy / Azari & III / John Talabot / Nicolas Jaar και πάει κλαίγοντας.

Το νέο single/video του Sillyboy για τη Just Gazing μπορείτε να το δείτε εδώ. Ο δίσκος έρχεται μέσα στον Ιούνιο, πρώτα ο Τσίπρας.

Αύριο Παρασκευή, 18 Μαΐου, το τελευταίο για τη σεζόν Lilis Bros DJ σετ στο Pere Ubu (Κύπρου 74, Γλυφάδα), ενώ το επόμενο Incoming θα είναι αφιερωμένο στα νέα ονόματα της σκηνής της Νέας Υόρκης, δεδομένου του επερχόμενου 10ήμερου ταξιδιού μου εκεί.

5 Albums Out This Week:

1. Claro Intelecto – Reform Club (Delsin)

Λίγο πριν τη συμπλήρωση του εξαμήνου, η επιστροφή του Μark Stewart (ΑΚΑ Claro Intelecto) είναι μάλλον η πρώτη σοβαρή υποψηφιότητα για τον deep house/techno δίσκο του 2012. Τέσσερα χρόνια μετά το εξαιρετικό Metanarrative (που το βρετανικό περιοδικό FACT τοποθέτησε στα 100 best albums των '00s) ο παραγωγός που στο παρελθόν έχει ρεμιξάρει ονόματα όπως Depeche Mode, Black Dog και Delphic, επιστρέφει με τον χαρακτηριστικά ζεστό, αναλογικό και βραδύκαυστο deep house ήχο του.
Ονειρικές μελωδίες και μια «σαουντρακική» προσέγγιση σε μίνιμαλ ύφος, η οποία κάθεται ιδανικά πάνω σε άλλοτε βαθιά κι άλλοτε κοφτερά techno beats, με τα synths και τα piano pads να έχουν τον πρώτο λόγο. Βάζοντας στα ακουστικά το "Still Here" νιώθεις για λίγο ότι ο χρόνος παγώνει, τα bpm χαμηλώνουν και οι μελωδίες μετατρέπονται σε συναισθήματα. Το "Scriptease" πάλι αποκαλύπτει την ευφυΐα του Claro Intelecto στο να δημιουργεί bleepy house που σου κουρδίζει το μυαλό και σε οδηγεί στην πίστα, ενώ, όσο εξελίσσεται ο δίσκος (βλ. κομμάτια όπως τα "Control", "Second Blood" και "Night Of The Maniac"), γίνεται όλο και πιο ξεκάθαρο το φλερτ του με την acid ρυθμολογία. Πρόκειται για μια πραγματικά αξιόλογη δουλειά, η οποία εκμεταλλεύεται με μοναδικό τρόπο τη δυναμική που της δίνουν οι ατμόσφαιρες και τα διαστήματα που αναπτύσσονται στα 53 λεπτά του. Deep για deep!

2. Jimmy Edgar – Majenta (Hotflush Recordings)

Το πάλαι ποτέ παιδί-θαύμα του Ντιτρόιτ, με προηγούμενες κυκλοφορίες σε μερικά από τα πιο αξιοσέβαστα indie/electronic labels της Ευρώπης (Warp και !Κ7), επιστρέφει αυτή την εβδομάδα με νέο άλμπουμ (πιθανόν το πιο ενδιαφέρον από τις μέχρι τώρα long play κυκλοφορίες του) για λογαριασμό της συνδεδεμένης με τη bass κουλτούρα Hotflush. Χωρίς να ρισκάρει ιδιαίτερα, συντηρεί το μοναδικό του jacking house/electro funk ύφος, εμπλουτίζοντάς το με Kraftwerk επιρροές και με synth lines επηρεασμένες από τα 1980s. Τα φωνητικά του είναι, ως επί το πλείστον, φιλτραρισμένα με vocoder ενώ οι στίχοι του εξακολουθούν να βρίσκονται σε υψηλά επίπεδα –τουλάχιστον για τα δεδομένα της ηλεκτρονικής μουσικής. Στίχοι όπως «Take me on a sex drive (windows down, legs up high)» σου μένουν από την καλύτερη στιγμή του άλμπουμ ("Sex Drive"), σκοτεινές διαθέσεις στο αέρινο “Attempt To Make It Last”, UK garage αναφορές (“Let Yrself Be”) και ο πανταχού παρών Prince (εποχής "Κiss") σε επίπεδο επιρροών στο “I Need Your Control” συμπληρώνουν τις δυνατές στιγμές ενός δίσκου που δείχνει σαφέστατα μια πιο ευρωπαϊκή στροφή στον ήχο του Jimmy Edgar.

3. Dave Aju - Heilrooms (Circus Company)

Η παριζιάνικη ετικέτα Circus φαίνεται πως εκτίμησε το remix του Dave Aju στο "Space Is Only Noise" του Nicolas Jaar και άνοιξε μια και καλή παρτίδες με τον Aμερικανό παραγωγό. Το δεύτερο άλμπουμ του περιέχει 10 χειροποίητες ηχογραφήσεις σε οργανικό house ύφος, με χρήση μπόλικου αναλογικού εξοπλισμού και με αρκετές συνεργασίες. Από το αργόσυρτο ηλεκτρονικό funk του εναρκτήριου "Rise" μέχρι το μελωδικό neo-soul φινάλε του "Revealing", o Αju ξετυλίγει μια από τις πιο ενδιαφέρουσες μουσικές ιστορίες που έχω ακούσει τελευταία. Το "Αll Together Now" στοχεύει κατευθείαν στα σκοτεινά δωμάτια των ευρωπαϊκών clubs, ενώ στο "Το Be Free" έχουμε την πρώτη συνεργασία –με τους Invisible Art Trio να προσθέτουν λίγη από την p-funk-meets-free-jazz voodoo μαγεία τους. Ο Jaw των D.O.P. αναλαμβάνει επίσης τα φωνητικά στο πιασάρικο "Caller #7", ενώ ένα ακόμα μέλος της παρέας της Circus, o Guillaume & The Coutu Dumonts, βάζει το χεράκι του στη house ωδή προς την τεκίλα, το ξεσηκωτικό "Ms Reposado". Τέλος, οι Sol Percussion Ensemble συνεισφέρουν στο σχεδόν βραζιλιάνικο jam του "Βrown & Blue", μετατρέποντας το Heilrooms σε ένα από τα πιο πολύχρωμα και πολυδιάστατα house άλμπουμ που θα ακούσουμε φέτος.

4. Ame – Live (Innervisions)

Το γερμανικό δίδυμο των Frank Wiedemann & Kristian Beyer συμπληρώνει φέτος 10 χρόνια και το γιορτάζει κυκλοφορώντας το πρώτο του CD με δικό του υλικό από τα τελευταία 6 χρόνια, στο κλασάτο label Ιnnervisions του συμπατριώτη τους Dixon. Δημιουργώντας νέα –και αποκλειστικά για το εν λόγω άλμπουμ– edits, οι Ame μας δίνουν την ευκαιρία να απολαύσουμε τις εκδοχές τους σε μια σειρά από κομμάτια σπουδαίων ονομάτων, όπως Underworld, UNKLE, Roy Ayers, Gui Boratto και Onsulande. Από τις πρώτες τους κυκλοφορίες με jazz, funk, soul επιρροές στη Sonar Kollektiv μέχρι τις πρόσφατες minimal tech house παραγωγές για την Ιnnervisions, το Live συγκεντρώνει ίσως τις πιο ενδιαφέρουσες μίξεις από την αφρόκρεμα των κυκλοφοριών του διδύμου την τελευταία δεκαετία. Βαθύ, έξυπνο, ατμοσφαιρικό και περιπετειώδες, το νέο CD των Ame είναι ό,τι πιο χρήσιμο μπορούν να βάλουν στην τσάντα τους φέτος το καλοκαίρι οι house DJs. 14 edits σε κομμάτια τα οποία τροποποιήθηκαν έτσι ώστε να χορεύουν απαιτητικά clubs όπως τα Berghain (Berlin), Fabric (London), Space (Ibiza), Eleven & Air (Tokyo) και Trouw (Amsterdam). Οι Ame συνεχίζουν να θεωρούνται αυθεντίες όταν το ζητούμενο είναι house ευρωπαϊκών προδιαγραφών.

5. Αmirali – In Time (Crosstown Rebels)

Όταν μέσα στο '11 η εταιρεία σου σηκώνει τον πήχη τόσο ψηλά ώστε οι άλλοι την αναγνωρίζουν ως τον απόλυτο player με δίσκους σαν κι αυτούς των Maceo Plex, Deniz Kurtel και κυρίως των Art Department, τότε, όσο καλός, άμεσος και χορευτικός κι αν ακούγεται ο πρώτος δίσκος του Ιρανο-Καναδού Amirali, ξέρεις ότι έχεις –αν μη τι άλλο– δύσκολη διαδρομή μέχρι να ξαναπιάσεις κορυφή. Πιθανόν πάντως αυτός ο έξυπνος δίσκος, με τα δοκιμασμένα αλλά σωστά φιλτραρισμένα κλισέ των  1980's synths, με τις Depeche Mode αναφορές και με τα Art Department φωνητικά, να έχει όλα τα φόντα για να γίνει το νέο best seller της Crosstown. Δυστυχώς όμως δεν μπορεί να αλλάξει το παιχνίδι της house με τον τρόπο που το έκαναν οι δίσκοι των Μaceo Plex και Art Department. Εξαιρετικά ταλαντούχος ο νεαρός, με άποψη στην παραγωγή και με συναίσθημα σε βαθμό που θα μπορούσε να κοντράρει και τον Jaar,  αλλά η ανάγκη του να υπηρετήσει την πιο άμεση και disco house ποπ γραμμή (την οποία πιθανόν να πρεσβεύει η ετικέτα μετά το περσινό μεγάλο μπαμ), στην καλύτερη να τον βάλει στα prime time ραδιοφώνων όπως ο Best.

5 Singles Out This Week:

1. Duke Dumont – For Club Play Only Pt. 1 (Turbo)

Μετά το Fabric, ο Duke βρίσκεται σε τρελές φόρμες και από το νέο του 12ιντσο για την Turbo  το "Street Walker"  τσακίζει κόκαλα.

2. Still Going – D117 (Still Going Records)

Άκουσε και κατέβασε τη ραδιοφωνική εκτέλεση του καινούριου single των Νεοϋορκέζων Oliver Spencer (House Of House) και Eric Duncan (Rub ‘n’ Tug) στο ακόλουθο link:
http://soundcloud.com/kimbooth/still-going-d117-radio-edit
Το θέλω στα καλοκαιρινά charts μου, ελπίζω να μείνει.

3. Minor Loud – Morph (Days Of Being Wild)

Aνατολίτικη μελωδία, η οποία προκύπτει από αναπάντεχο ανακάτωμα συγχορδιών στο synth και είναι τόσο περίεργη, ώστε αναγκάζει τους Ιvan Smagghe  και Tim Paris (AKA It's A Fine Line) να δεχθούν την πρόκληση του remix. Βασικά, το όχι και τόσο πετυχημένο remix είναι που σε βοηθάει να εκτιμήσεις το αυθεντικό. Weird but wonderful record...

4. Alexander Robotnick – Robotnick Archives Vol. 6 (Hot Elephant)

Και συνεχίζει αγέραστος το 6ο μέρος της σειράς, με edits από το αρχείο του. Το "Ι Want You" με τρελό early 1990s synth, το vintage/acid bleep-y “TB Maniac” και το σχεδόν trance “Black Garage”, που όμως κρυφοφλερτάρει με τον ήχο των clubs του Λονδίνου στα 1990s.

5. Afriqua – MSGS (F4TMusic)

Καινούργιο φρούτο ο 19χρονος Adam Longman Parker (AKA Afriqua), ο οποίος δείχνει να σέβεται την αμερικάνικη deep house παράδοση και σε αυτό το single την αναπαράγει, μέσω ενός αποτελεσματικού minimal σφυγμού. Ύπουλο.