O Άγγελος Κλειτσίκας ξεδιαλέγει 5+1 περιπτώσεις μουσικών που η εθελούσια κλεισούρα τους βγήκε σε καλό: από τους άσωτους Stones στη γαλλική Νίκαια, μέχρι τον Bon Iver και το σύνδρομο του lumberjack hipster.

O Ζώης Χαλκιόπουλος αποχαιρετάει την σπουδαία μορφή της soul, τον Bill Withers, που έφυγε από τη ζωή στα 81 του χρόνια. 

Με την ευκαιρία της συμπλήρωσης των 40 χρόνων από την εμφάνισή τους, ρίχνουμε μια ματιά στα άλμπουμ και τα EP των R.E.M., από το Chronic Town μέχρι το Collapse Into Now

Για 3 δεκαετίες πρόσφεραν σφιχτοδεμένες συνθέσεις, συγκίνηση έτη φωτός μακριά από τη μελό, στίχους με πολλαπλές αναγνώσεις και όχι μόνο.

Η Τάνια Σκραπαλιώρη επιλέγει τα μουσικά εκείνα βιβλία που πρέπει να έχετε στη βιβλιοθήκη σας -και προς Θεού, μην ξεχάσετε τον Simon Reynolds.

Πίσω στο 1992, η 28άχρονη Αμερικανίδα δεν σχετιζόταν ούτε με την ηλεκτρονική επίγευση που άφησαν τα 1980s, ούτε με τον grunge ορυμαγδό που ακουγόταν στον ορίζοντα. Όμως οι Μικροί της Σεισμοί σχημάτισαν ένα καινούριο μουσικό έδαφος, που άνοιξε δρόμο για τις εναλλακτικές rockers των 1990s και εξακολουθεί να επηρεάζει σύγχρονες φιγούρες σαν την Joanna Newsom, τη Florence, ακόμα και τη Lady Gaga...

Ο γνώριμος χαρακτήρας του Rob γίνεται τώρα μια μαύρη, ανεξάρτητη, δυναμική, bisexual γυναίκα, με δικό της δισκάδικο στο Μπρούκλιν. Όμως το νέο σίριαλ, αν και δεν είναι κακό, δεν φέρνει τελικά τη μεγάλη πνοή φρεσκάδας και ανανέωσης που έδειχνε να υπόσχεται...

Τόσο στην αυτοβιογραφία του (2009), όσο και στο ντοκιμαντέρ που βασίστηκε σε αυτήν (2011), θέλησε να δώσει πραγματική διάσταση στη μορφή του Τρελού που τρώει νυχτερίδες. Δείχνοντας ότι όσα φαίνονται αστεία, μπορεί να ήταν ταυτόχρονα προβληματικά ή και λυπηρά...

Από την εποχή της Marilyn Chambers και της εμβληματικής Sylvia Kristel, μέχρι την Τσιτσιολίνα, τον βασιλιά του γκέι θεάματος Jeff Stryker και την ιντερνετική αυτοκράτειρα Sasha Grey, δεν έλειψαν τα παραδείγματα των πορνοστάρ –γυναικών και ανδρών– που θέλησαν να υπερβούν τα κακόφημα σύνορα του χώρου τους, εντασσόμενοι στο mainstream. Οι περισσότεροι, βέβαια, είχαν κατά νου το Χόλιγουντ και μια κινηματογραφική καριέρα (ή έστω τηλεοπτική), αφού έβλεπαν εαυτούς κυρίως ως ηθοποιούς. Δεν έλειψαν όμως κι εκείνοι που αγαπούσαν τη μουσική και είτε περιστασιακά, είτε με περισσότερη συνέπεια, μπήκαν στο στούντιο για να μετρήσουν τις δυνάμεις τους πίσω από το μικρόφωνο. Αφήνοντας συνειδητά εκτός τον Ron Jeremy, ο οποίος περισσότερο για πλάκα ρίχνει αραιά και πού κανά τραγούδι, ιδού 10 χαρακτηριστικές περιπτώσεις...

Απόγονος των ήχων που ακούγονταν στην Τζαμάικα της δεκαετίας του 1950 σε υπαίθριες εκδηλώσεις με τεράστια ηχεία, η reggae θα τραγουδήσει –κυρίως από τις αρχές των 1970s κι έπειτα– τους καημούς, τις ελπίδες, τους έρωτες και τις απογοητεύσεις μιας κοινότητας καταπιεσμένων ανθρώπων...