 |
Τι είναι πολύ κοντά στους BATHORY και προέρχεται από την Ιρλανδία; Μα φυσικά οι PRIMORDIAL. Έχοντας κυκλοφορήσει μέσα στη χρονιά που διανύουμε το πέμπτο και καλύτερο ίσως δίσκο τους, μας έκαναν την τιμή να περάσουν από τη χώρα μας. Η 24/9 ήταν η ημέρα που βιώσαμε μια φανταστική συναυλία, πέρα από τις όποιες αντιξοότητες, στις οποίες θα αναφερθώ διεξοδικά στην πορεία. Κατά τις 8:30 λοιπόν ο κόσμος έχει συγκεντρωθεί, όχι έξω από το ΑΝ, αλλά λίγα μέτρα πιο δίπλα, στη γωνιακή καφετέρια. Ο λόγος; Ο αγώνας της εθνικής μπάσκετ με τη Γαλλία για τα ημιτελικά. Έτσι οι πόρτες άνοιξαν κατά τις 9:10, την ώρα που ο αγώνας τελείωνε επεισοδιακά.
 |
Με τη χαρά ζωγραφισμένη στα πρόσωπα της πλειοψηφίας, το μόνο που μπορούσαμε να κάνουμε ήταν να αναμένουμε την έναρξη της συναυλίας, καθήκον με το οποίο είχαν επιφορτιστεί οι MOURNING BELOVETH. Με μια πρόχειρη ματιά διαπίστωσα ότι η προσέλευση του κοινού ήταν άκρως ικανοποιητική, αφού το club ήταν γεμάτο, παρά το γεγονός ότι την ίδια ώρα έπαιζαν οι Orange Goblin και ο Jon Spencer (σε διαφορετικό χώρο ο καθείς). Στις 9:40 (με αρκετή καθυστέρηση μπορώ να πώ) οι M.B. ανέβηκαν στη σκηνή και κράτησαν αμείωτο το ενδιαφέρον του κόσμου για τα επόμενα 40 λεπτά. Πρόοκειται για μια πολύ βαριά μπάντα που ανοίγεται στους χώρους του λεγόμενου Funeral Doom. Μεγάλα σε διάρκεια τραγούδια, ποτισμένα με θλίψη και βαριά φωνητικά επί τω πλείστον, παρμένα από τα δύο άλμπουμς που έχουν κυκλοφορήσει. Κερασάκι στην τούρτα ο κοκκινομάλης κιθαρίστας τους με τα καταπληκτικά φωνητικά αλά Simen Hestnaes και την αλλόκοτη παρουσία. Όλα τα λεφτά ήταν η βλαχομυστάκλα του.
 |
Σειρά είχαν οι Έλληνες παλαίμαχοι VARATHRON στην πρώτη τους συναυλία μετά από πολύ καιρό. Το γεγονός ήταν εμφανές αφού επηρέασε σε μεγάλο βαθμό την απόδοσή τους. Τα νέα μέλη (πλην του τραγουδιστή Στέφανου) δεν έχουν δέσει όσο θα ήθελαν με αποτέλεσμα να επιδίδονται σε λάθη συγχρονισμού. Ιδιαίτερα στις κιθάρες κάτι τέτοιο γινόταν πολύ εύκολα αντιληπτό. Ευτυχώς όμως ο κόσμος δεν φάνηκε να το παίρνει κατάκαρδα και τους απέδωσε τα εύσημα που τους αξίζουν, αν και λόγω του μεγάλου σε διάρκεια set τους (μία ολόκληρη ώρα) πολλοί κουράστηκαν προς το τέλος. Είμαι σίγουρος ότι στις επόμενες συναυλίες τους θα είναι πολύ καλύτεροι. Με αυτά και μ’ αυτά η ώρα κύλισε και κατά τα μεσάνυχτα οι headliners ανέβηκαν στη σκηνή χωρίς όμως τον τραγουδιστή τους Alan.
 |
Κάποια προβλήματα στην κεφαλή του ενισχυτή της μιας κιθάρας παρέτειναν και άλλο την καθυστέρηση και η μπάντα προσπάθησε να μας καθησυχάσει παίζοντας ορχηστρικά μέρη μέχρι τις 12:20. Ήταν η ώρα που ο επιβλητικότατος Ιρλανδός πάτησε το πόδι του στη σκηνή δίνοντας το έναυσμα για τον κέλτικο πόλεμο. Για μιάμιση ώρα το ΑΝ έζησε επικές στιγμές. Τραγούδια από το μεγαλύτερο μέρος της δισκογραφίας τους με έμφαση στο τελευταίο ”The Gathering Wilderness” το οποίο ακούστηκε σχεδόν ολόκληρο. Μία μπάντα που ζει στο έπακρο τη μουσική της με ενεργητικότατη παρουσία. Και φυσικά ο Alan. Το άτομο ταυτίζεται με τους στίχους. Τους βιώνει. Είναι τόσο θεατρικός, τόσο παραστατικός, σε τέλεια επαφή με τον κόσμο. Η φωνή του μέσα στη θρηνητικότητα παρασύρει τους πάντες. Στις μπροστινές σειρές ειδικότερα ο κόσμος κοπανιόταν ακατάπαυστα. Η απόδοση της μπάντας ήταν τέλεια. Πραγματικά εντυπωσιάστηκα. Όμως μη ξεχνάτε ότι παραπάνω αναφέρθηκα σε κάποιες αντιξοότητες.
 |
Ξεκινάμε: Πέρα από την καθυστέρηση που δεν ενόχλησε τόσο, αλλά τουλάχιστον για μένα είναι λιγο λάθος να τελειώνει η συναυλία στις 2 το βράδυ, ο ήχος ήταν απαράδεκτος. Ιδιαίτερα στους Varathron ήταν τόσο μπουκωμένος και δυνατός που με πόνεσαν τα αυτιά μου. Στους Primordial αρχικά άκουγες έναν βόμβο με τα φωνητικά να είναι θαμμένα. Η κατάσταση διορθωνόταν σταδιακά, αλλά σε κανένα σημείο δεν έφτασε τα πλαίσια του ικανοποιητικού. Με καλύτερο ήχο δε μπορώ να φανταστώ σε τι ύψη θα μας είχε εκτινάξει η μπάντα. Ίσως την επόμενη φορά σε διαφορετικό χώρο να δούμε το μεγαλείο της να ξεδιπλώνεται στο έπακρο, όχι ότι κανείς έμεινε παραπονεμένος, αλλά ρε γαμώτο αφού ο κόσμος πληρώνει γιατί να μη του παρέχεται σωστή υπηρεσία;
