Ίσως να έχουν δώσει και καλύτερες συναυλίες στην Ελλάδα οι Clutch, πάντως οι 6-7.000 θεατές που έδωσαν το παρών στην Πλατεία Νερού, πήραν τη δόση που ήθελαν και μάλιστα με το παραπάνω...

Το μήνυμα της συναυλίας ήταν ηχηρότερο από την όποια μουσικολογική παρατήρηση: την ώρα που ακούγονται και γράφονται διάφορα «ανατριχιαστικά» για τις σχέσεις Ελλήνων και Τούρκων, οι δύο λαοί συνυπήρξαν στο sold-out Ηρώδειο έχοντας το τραγούδι ως κοινή τους γλώσσα...

Μεγάλοι πρωταγωνιστές στην Πλατεία Νερού ήταν τελικά τα φαντάσματα των Smiths και των Joy Division, όμως αυτή ακριβώς η παράμετρος μετέτρεψε τη βραδιά σε μια μεγάλη συνάντηση με τη μουσική ιστορία που φέρουν μαζί τους ο Johnny Marr και οι New Order του (μάλλον γερασμένου) Bernard Sumner...

Γκαζωμένος ήρθε στο Θέατρο Πέτρας ο Θεσσαλονικιός ράπερ, όπου και αποθεώθηκε από χιλιάδες αγόρια και κορίτσια μεταξύ εφηβείας και φοιτητικών χρόνων, που δημιούργησαν μια εντυπωσιακή κοσμοπλημμύρα...

Το άκαμπτο μέταλλο της φωνής του Eric Adams και η αρχηγική στόφα του Joey DeMaio έκαναν τους Manowar να παίξουν στην Πλατεία Νερού ως πραγματικοί Βασιλιάδες του Metal, σε μια πολυαναμενόμενη συναυλία, η οποία στέφθηκε με απόλυτη επιτυχία...

Η ορμή του Iggy Pop στη σκηνή, παραμένει αδιανόητη. Και θύμισε στους χιλιάδες κόσμου που κατέκλυσαν την Πλατεία Νερού τι σημαίνει να είσαι γεννημένος να πηγαίνεις «κόντρα», ως άφθαρτο σημείο αναφοράς...

Η παλιά, αυτοκρατορική σημαία της Αιθιοπίας δεν έπαψε στιγμή να ανεμίζει δίπλα στον Damian Marley, ο οποίος παρέσυρε με την ενέργειά του το κατά βάση νεανικό πλήθος της Πλατείας Νερού, αποδεικνύοντας ταυτόχρονα τα πολλά ερμηνευτικά του πρόσωπα...

Ριζοσπαστική ανάγνωση της περίφημης όπερας, που μετέφερε τη δράση σε μια δυστοπική μεσογειακή κοινωνία του 2050, σχολιάζοντας την καταστροφή του περιβάλλοντος. Παρά ωστόσο την απόδοση της Ιταλίδας σοπράνο Κάρμεν Τζανναττάζιο, οι επιδιωκόμενοι συμβολισμοί αποτυπώθηκαν χοντροκομμένοι...

Σίφουνας στην αρχή του αθηναϊκού καλοκαιριού αποδείχθηκαν τα περίφημα αγόρια από το Κουίνσι της Μασαχουσέτης στο κατάμεστο Gazi Music Hall, όπου έδωσαν την 3η τους συναυλία στη χώρα μας κρατώντας τα γκάζια πατημένα και «γυρεύοντας μπελάδες»...

Βουδιστικά μάντρα, ασιατικός μινιμαλισμός, αφηγήσεις για τη διαφώτιση του νου και αφηρημένη ποίηση όρισαν μια συναυλία που ναι μεν κινήθηκε σε αχαρτογράφητα νερά, χωρίς όμως ποτέ να φανεί σαν αξιοπερίεργο...

Μέχρι και χορευτές έβγαλαν επί σκηνής (ενίοτε με λίγα ρούχα), γιορτάζοντας τα 20 χρόνια του The Ideal Crash μπροστά σε ένα sold-out Fuzz με μια δυναμική εμφάνιση, η οποία τροφοδότησε τη νοσταλγία όσων θυμούνταν τις συναυλίες του 1999 στο Rockwave και στο Ρόδον...

Αποκαρδιωτικά λίγοι τίμησαν την πρώτη συναυλία του Αμερικανού τραγουδοποιού στα μέρη μας, εκείνος όμως ανέτρεψε υπέρ του τη συνθήκη, δημιουργώντας μια ατμόσφαιρα που ξεχείλιζε από αγάπη, ειλικρίνεια και ευγνωμοσύνη...

Τήρησε και φέτος την υπόσχεσή του για ένα μεγάλο event αφιερωμένο στα σύγχρονα ηλεκτρονικά, το οποίο χόρεψε την Αθήνα όλη τη νύχτα του Σαββάτου με αιχμή του δόρατος τους Deep Dish και με τον Ben Clock να κρατάει τον κόσμο στο Παλαιό Αεροδρόμιο του Ελληνικού μέχρι και το πρωινό της Κυριακής...

Στη δεύτερή του επίσκεψη στην Ελλάδα, αποτυπώθηκε ως αυθεντική καλλιτεχνική προσωπικότητα, ικανή να συνδυάσει αισθητική και συναίσθημα, δίνοντας μια συναυλία από εκείνες που σημαίνουν την έναρξη του καλοκαιριού...