Ανερμάτιστη παρέλαση ενός (γοητευτικού) παγωνιού, σε ένα πρόγραμμα που πάσχιζε να βρει ταυτότητα και, ενώ είχε αφορμή τη Μαρία Κάλλας, δεν ψέλλισε τελικά μήτε μισή συλλαβή από τη λέξη «Ελλάδα»...

Διφορούμενη, πολυσχιδής, μέτρια για τα 2/3 της συναυλίας και συγκλονιστική στο τελευταίο τέταρτο. Σε μια νύχτα που «μας ρούφηξε ο ήχος»...

Έπαιξαν μόλις 50 λεπτά, μπροστά σε περίπου 300 άτομα. Αλλά ο Alexander "Alle" Hagman –η ατσάλινη αυτή φωνή του ευρωπαϊκού hardcore– ηγήθηκε μιας εξαιρετικής εμφάνισης...

Όλα όπως θα έπρεπε να είναι: η ενέργεια, η μουσική, οι ατυχίες επί σκηνής και η άφατη ευχαρίστηση μεστωμένου, σύγχρονου post-punk, άρρηκτα δεμένου με EBM αισθητική...

Ευγενικός, παθιασμένος και ολίγον αυτάρεσκος (δικαιολογημένα), ο πολυβραβευμένος μουσουργός άπλωσε σε ένα ασφυκτικά κατάμεστο Ηρώδειο αποσπάσματα από τα κινηματογραφικά score που έχει υπογράψει τα τελευταία 10 χρόνια...

Ορεξάτοι και με τσαγανό αδάμαστο από τα χρόνια, παρέδωσαν στο Κύτταρο hard rock καυτό, με όλα τα αξεσουάρ του...

Στάθηκε εκπληκτικός για μία ακόμα φορά και ήταν πολλές οι στιγμές που κατάφερε να καθηλώσει το κοινό στο Crow Club με το ευφάνταστο και αέρινο παίξιμό του...

Σε πλήρη σύμπνοια, οι ανταποκριτές μας σε Θεσσαλονίκη και Αθήνα έβγαλαν για ακόμα μία φορά το καπέλο σ' αυτό το τρίο, για το ατόφιο rock 'n' roll του, τις σκληρές φάνκι γκρούβες και τους punk παροξυσμούς. Χώρια το super coolness του Spencer, δηλαδή...

Πολυαναμενόμενη η εμφάνιση των Καναδών, όμως τα αποτελέσματά της άφησαν σαφώς απογοητευμένο το κοινό που γέμισε το Six d.o.g.s. για χάρη τους... 

Εξαιρετικές αποδείχθηκαν οι δύο πρώτες εμφανίσεις των συζητημένων Αμερικανών στη χώρα μας, σε Αθήνα και Θεσσαλονίκη αντίστοιχα...