Τερατογενέσεις και γονιδιακές μεταλλάξεις στο An Club: φωτεινοί, ποπίζοντες μεταλλάδες μετατράπηκαν σε stoner ταύρους και anorak ελαφρομέταλ κοινό σε headbanging πρωτομάστορες...

Παρά την κούραση της παγκόσμιας περιοδείας για ένα από τα πιο συζητημένα εναλλακτικά άλμπουμ της χρονιάς, είδαμε την 28χρονη Αυστραλή στο δεύτερο συνεχόμενο sold-out της στο Ο2 Forum του Λονδίνου, να αποδεικνύει γιατί είναι δικαιολογημένος ο ντόρος γύρω από το όνομά της...

Μπορεί ο John Mortimer και οι Σκωτσέζοι του να ανέβηκαν στη σκηνή στις ...00.40(!!), μπορεί να ήμασταν 50 άτομα στο An Club, όμως έπαιξαν με rock 'n' roll αλητεία και με εκείνο το ένδοξο κάτι-μεταξύ-punk-και-metal πνεύμα που χαρακτήρισε πολλές NWOBHM μπάντες στις αρχές των 1980s... 

Χωρίς καπνούς, χωρίς εφέ, με σκανδαλώδη απουσία του οποιουδήποτε σόου. Βγήκε απλά μέσα σε ένα μπλε ημίφως, έκατσε πίσω από το συνθεσάιζερ, άνοιξε το στόμα της να πει το "Lovers Are Strangers" –και αυτό ήταν... 

Παρά τις αμυχές, η εμφάνισή τους στο Κύτταρο, στη γιορτή για τα 5 χρόνια του Rock Overdose, ξύπνησε μνήμες και ανεμογδαρμένες αναδρομές, με τον Έλληνα ντράμερ Βασίλη Μανιατόπουλο να επικεντρώνεται στο πηγαίο νεύρο της 1990s πυγμής της μπάντας...

Πέρασαν και από την Αθήνα λοιπόν λίγο πριν διαλυθούν, ρίχνοντας επαρκή δείγματα του ορμητικού και αρκετά ιδιαίτερου hardcore τους στο μισογεμάτο Second Skin...

«Live» ζεσταμένο στα μικροκύματα, υψηλής μεν νεοσκοτεινής (synth) αισθητικής, μα playback σχεδόν ολοκληρωτικά. Όχι βέβαια πως κάτι τέτοιο πτόησε την πλειονότητα του κόσμου στην κατάμεστη Death Disco...

Mια «επαγγελματική» εμφάνιση και μάλλον όχι η καλύτερή τους στην Ελλάδα. Ωστόσο, ακόμα κι έτσι, ικανοποίησαν με ευκολία το κοινό...  

Η βραδιά συνδύασε τη νοσταλγία με τη νεανική ενέργεια, τις επιτυχίες με λιγότερο γνωστές (μα ενδιαφέρουσες ζωντανά) επιλογές, έχοντας ως πρωταγωνιστές καλλιτέχνες που διέκρινες χωρίς καμία αμφιβολία πως κουβαλούν αγάπη για αυτό που κάνουν...

Μπροστά σε περίπου 8.500 θεατές στη Metro Areena στο Espoo, έδωσαν ένα σόου για όλη τη (φινλανδική) οικογένεια, που άξιζε πάντως κάθε ευρώ του εισιτηρίου...