Ο Dave Brock είναι ο περίεργος ροκάς θείος σου που τρώει κολληματάρες με το διάστημα και το σπίτι του μυρίζει φούντα. Αλλά εκεί στη σκηνή εξακολουθεί να δίνει ρέστα, παρά την απογοητευτική προσέλευση στη Θεσσαλονίκη, τη φτηνή κιτς ψυχεδέλεια των visuals και το κάμποσο μα μάλλον μεσόκοπο κοινό που μαζεύτηκε στην Αθήνα...

Το gloomy, γκαραζο-χέβι μέταλ των Βρετανών τιμήθηκε με τον ιδρώτα πλήθους πιστών ακολούθων στο An Club. Λίγο πριν, οι Αθηναίοι στοουνεράδες (στα χαρτιά μόνο) υποστήριξαν με εντυπωσιακό στυλ το φετινό, αξιόλογο ντεμπούτο τους...

Χαλαρή, άνετη και μουσικώς ποιοτική βραδιά στο Fuzz, με τη μπάντα από το Μάντσεστερ να κερδίζει τις εντυπώσεις κατεβαίνοντας από τη σκηνή και παίζοντας ανάμεσα στον κόσμο...

Ένα γεμάτο Μέγαρο Μουσικής καταχειροκρότησε τον διάσημο συμπατριώτη μας και τους εξέχοντες Γάλλους συνοδοιπόρους του: η θαλερή, ανοιχτόκαρδη ανάγνωσή τους στο Τρίτο Κοντσέρτο για βιολί του Μότσαρτ στάθηκε αξέχαστο highlight μιας λαμπερής βραδιάς...

Οι Αμερικανοί έπαιξαν με θέληση και άφησαν ικανοποιημένο τον κόσμο που κατέκλυσε για χάρη τους το An Club. Έλειψε όμως ο όγκος των στούντιο ηχογραφήσεών τους, στη θέση του οποίου ήχησε μια fuzzy θόλωση...

Καταχειροκροτήθηκαν οι Brighter Death Now στη λήξη του φεστιβάλ, στη σκηνή όμως της Death Disco έλαμψαν σε απολογισμό και οι Shibalba, όπως και ο Kammarheit...

Και πάλι απογοητευτική η προσέλευση, σε μια βραδιά όπου έλαμψε ο Raison d' être και έκαναν την έκπληξη οι In Slaughter Natives, παραδίδοντας μια εμφάνιση-ενσάρκωση της πλήρους και απυρόβλητης κακίας, στα όρια της black metal αισθητικής...

Μικρή προσέλευση στη Death Disco, όπου ο Deutsch Nepal αναδείχθηκε στην πιο αμφιλεγόμενη περσόνα του τριημέρου. Η μπεκρομεζέ του αισθητική σ' άλλους άρεσε, μα άλλους τους ξένισε, καθώς ανέβλυζε μια ανάλαφρη, παρά υποβλητική διάθεση...

Νωθρή μεν η προσέλευση στο Six d.o.g.s., μα περισσό το κέφι και η ενέργεια του ράπερ από το Χάρλεμ, ο οποίος στάθηκε υπεύθυνος για κάμποσο χορό, μα και για αρκετές εξάρσεις ενθουσιασμού ανάμεσα στο κοινό... 

Παρά τα ζητήματα στον ήχο, το ωμό και ατόφιο death metal τους, αλλά και η old-school φιγούρα του κεφάτου Paul Speckman, συνεπήραν όσους πήγαν να δουν τους Αμερικανούς στο (νέο) Texas