Lanterna

Αυτή η συναυλία ήταν καταδικασμένη εν τη γεννέσει να «καταναλωθεί» από ελάχιστους θεατές. Ήταν Πέμπτη, είχε κρύο και αφορούσε ένα γκρουπ το οποίο ελάχιστοι γνωρίζουν ενώ ακόμα λιγότεροι έχουν κάποιο δίσκο τους. Υπάρχει όμως ένα μεγάλο παράδοξο και αυτό είναι η τεράστια χρονική ζωή του συγκροτήματος. Μόλις το 1992, ο frontman κυκλοφόρησε τα πρώτα τραγούδια με δική του διανομή, αλλά το τρομερό είναι πως την ίδια χρονιά τα ίδια τραγούδια γράφτηκαν σε βινύλιο και κυκλοφόρησαν απ’την Elfish Records, η οποία είναι Ελληνική εταιρεία. Η πρώτη επίσημη κυκλοφορία έγινε στα 1998 απ’την Rykodisc, οπότε αν θέλουμε να μιλήσουμε για μία πιο σοβαρή και διαδεδομένη καρίερα μιλάμε μόνο για τα τελευταία 8 χρόνια. Δεδομένου όλου αυτού του ιστορικού (συν το γεγονός ότι έχουν κυκλοφορήσει άλλους 4 δίσκους από τότε) θα περίμενε κανείς πως το Gagarin θα είχε κάμποσο κόσμο. Αλλά δυστυχώς το show έγινε πριβέ, για λιγότερο από 100 άτομα.

Η πολύ λιτή λογική των Lanterna (φάρος η ετυμολογία της λέξεως) που περιορίζεται στο τρίπτυχο κιθάρα/μπάσο/drums, κάθε άλλο παρά στριμωγμένη ακούγεται. Το άμεσο genre είναι το alternative-instrumetal rock, αλλά και αυτό φαντάζει περιοριστικό. Το σύμπαν των Lanterna είναι ομιχλώδες, σκοτεινό, υπνωτικό αλλά ταυτόχρονα ρομαντικό και αιθέριο. Μπορεί να σε ταξιδέψει αλλά και να σε ταράξει με το κάθε του beat. Τα φωνητικά δεν αποτελούν για την μπάντα εκφραστικό μέσο, κάτι που μετά από μία τέτοια εμπειρία ακούγεται σαν φυσικό επακόλουθο. Για τα 90 λεπτά περίπου (μαζί με το encore) το τρίο απ΄την Αμερική καταευχαρισθήκε τόσο τη συναυλία του όσο και τις αντιδράσεις τις δικές μας. Αντιδράσεις που εξέπληξαν ευχάριστα το συγκρότημα που μέχρι και τις φωτογραφικές τους μηχανές επιστράτευσαν έτσι ώστε να μην ξεχάσουν ποτέ το κοινό του Gagarin. Σκεφτείτε πως θα ήταν αν ο χώρος ήταν γεμάτος. Ακόμα θα’παιζαν. Το ότι θα ξαναέρθουν είναι δεδομένο. Δεν τους κρατάει τίποτα. Την άλλη φορά όμως, τους οφείλουμε και μία σοβαρή ημέρα (Παρασκευή ή Σάββατο) και φυσικά ένα γεμάτο συναυλιακό χώρο.