Sparklehorse

Γι’ αυτό υπάρχουν οι συναυλίες. Για να αποκαθιστούν μια λανθασμένη ή παρεξηγημένη αντίληψη που έχει κανείς για ένα γκρουπ ή ένα δίσκο. Στην περίπτωση των Sparklehorse βεβαίως, δεν είχα λανθασμένη αντίληψη για το γκρουπ, μιας και θαυμάζω τον Mark Linkοus, αλλά για τον καινούργιο τους δίσκο.

Παρότι το “Dreamt For Light Years In The Belly Of A Mountain” είναι παραγωγής του αξιότιμου Dave Fridmann, ακουγόταν στα δικά μου αυτιά μακρυά από τον ήχο των Sparklehorse, μέχρι που το άκουσα ζωντανά το βράδυ της Πέμπτης στο Αν Club. Απογυμνωμένο από τις πολυτέλειες της παραγωγής του στούντιο, τα κομμάτια του άλμπουμ που ακούστηκαν απέκτησαν την υπόσταση που μόνο στα χέρια αυτής της μπάντας θα μπορούσαν.

Μελαγχολικά εώς υπνωτικά, κακοδιάθετα και σκοτεινά όπως τους αρμόζει. Η συναυλία ξεκίνησε με το εκπληκτικό “Told day” από το προηγούμενο αριστουργηματικό “It’s A Wonderful Life”. Η συνέχεια ήταν απλή όσο και η παρουσία της ίδιας της μπάντας. Έπαιξαν καλά, χωρίς παύσεις και με νεύρο όπου ήταν απαραίτητο, καλύπτοντας συνοπτικά και επιλεκτικά την δισκογραφία τους και με ένα παραδοσιακό encore. Ο Linkous δεν ήταν περισσότερο ευδιάθετος απ’ ότι παρουσιάζεται μέσα από το έργο του, αντίθετα έβλεπες στην ερμηνεία του όλα όσα ακούς και στους δίσκους του να παίρνουν τη φυσική τους μορφή μέσα από την καταθληπτική περσόνα του ερμηνευτή τους.

Ο ικανοποιητικός αριθμός κόσμου που βρέθηκε στο χώρο, απόλαυσε μια ειλικρινή, όχι εντυπωσιάκη, ούτε παραφουσκωμένη συναυλία από ένα γκρουπ που δεν υπήρξε ποτέ στη μόδα και τα charts αλλά έχει αγαπηθεί αρκετά από τον ελληνικό κοινό.