Το ρολόι δεν το κοίταξα σε καμία φάση της βραδιάς. Βρισκόσουν απλά εκεί, στο τώρα, άκουγες ροκ εν ρολ κι ένιωθες σαν στο σπίτι σου στο γεμάτο Gagarin...

Το επίσημο πρόγραμμα έκλεισε με "Το Ακορντεόν" του Λοΐζου και προσωπικά ένιωσα πολύ αισιόδοξος τραγουδώντας με όλα τα νέα αγόρια και κορίτσια γύρω μου το «δεν θα περάσει ο φασισμός»...

Μέχρι τα μπαρ του (γεμάτου) Gagarin έφτασε την Πέμπτη το pongo, σε μια βραδιά η οποία άνηκε στο ακραιφνές πανκ και στην κοινωνική καταγγελία...

Ο Dr. Who, οι Όμορφοι Ήχοι που σκάρωνε η Delia Derbyshire στα υπόγεια του BBC σε πείσμα των συγχρόνων της και ο Peter Kember των Spacemen 3 ζωντάνεψαν μπροστά μας, σε μια φανταστική παράσταση...

Θριαμβευτικό sold-out για την πανκ γενιά των 1980s, με κάμποσο νεαρόκοσμο να κατακλύζει το Gagarin, για μια συναυλία που άγγιξε τις 6 ώρες διάρκειας...

Η (πολυτάραχη) ζωή του Claude Debussy και η (εκπληκτική) μουσική του, είχαν την τιμητική τους το βράδυ της Παρασκευής στον Ιανό...

17 συγκροτήματα, μοιρασμένα στα 17 δωμάτια ενός παλιού ξενοδοχείου, να παίζουν ταυτόχρονα για μία ώρα. Ένα ηχητικό χάος που έμοιαζε με κολάζ από λάιβ ή αλλιώς ένα ολόκληρο φεστιβάλ στριμωγμένο στον ίδιο συμπιεσμένο χωροχρόνο...

Από τους Whitesnake στους Soundgarden και από τους Queens Of The Stone Age στην Έλλη Πασπαλά, τα «κορίτσια με τα σμόκιν» χάρισαν μια υπέροχη βραδιά σ' όσους κόπιασαν προχθές ως τον Παρνασσό...

Είναι κρίμα που δεν βρέθηκαν παρά ελάχιστοι νέοι άνθρωποι στον Παρνασσό, για να διαπιστώσουν και μόνοι τους γιατί η Νένα Βενετσάνου είναι από τους σημαντικότερους καλλιτέχνες που έχουμε στη χώρα...

«Ετοιμάσου, θα πάθεις κοκομπλόκο...», ήταν το sms που έλαβα λίγο πριν την αρχή της συναυλίας. Παρά τη σαφή προειδοποίηση, το έπαθα..