Το “In Colors” αποτελεί μεγάλο ραδιοφωνικό χιτ εδώ και μερικούς μήνες. Υπεύθυνοι γι’ αυτό είναι οι Στάθης Δράκος, Βίκτωρ Φορλίδας, Αλέξανδρος Μπαλτάς, Γιώργος Κολοκυθάς & Μαρία Καρέτσου –οι Minor Project δηλαδή– μια ομάδα φοιτητών που σχηματίστηκε για μία συναυλία, αλλά κατέληξε να δώσει πολύ περισσότερες, χτίζοντας σιγά-σιγά μια αξιοσημείωτη επιτυχία. Με αφορμή τις εμφανίσεις τους στο Gazarte (ξεκίνησαν τον Ιανουάριο και θα επαναληφθούν αυτή την Κυριακή 24 Φεβρουαρίου και ξανά στις 31 Μαρτίου), ο frontman και συνθέτης του σχήματος Στάθης Δράκος μας μίλησε για την επιτυχία, την αγγλόφωνη σκηνή, τον Μάνο Χατζιδάκι και τα μελλοντικά σχέδια του συγκροτήματος...
Το πρώτο σας άλμπουμ, In Colors, κυκλοφόρησε στα τέλη του 2011. Έναν χρόνο και κάτι μετά, το ομώνυμο τραγούδι αποτελεί την τρέχουσα επιλογή του Jumping Fish και παίζεται πολύ στα ραδιόφωνα. Πώς συνέβη όλο αυτό; Το επιδιώξατε ή ήρθε αναπάντεχα;
Η αλήθεια είναι πως όταν ξεκινάς μια όποια προσπάθεια, δεν μπορείς να είσαι σίγουρος ούτε για το πού μπορεί να φτάσει, ούτε για το πόσο θα κρατήσει. Μπορείς να είσαι σίγουρος μόνο για το πόσο το θέλεις και πόσο το πιστεύεις. Εμείς το πιστεύαμε πολύ, οπότε δεν μας βρήκε απροετοίμαστους όλο αυτό. Από την άλλη, όταν είδαμε πως το “In Colors” άρχισε να έχει μια επιτυχία λίγο μεγαλύτερη από εκείνη που ίσως πιστεύαμε, ήταν μεγάλη η χαρά.
Το όνομά σας έχει ακουστεί αρκετές φορές στην ίδια πρόταση με αυτό του Μάνου Χατζιδάκι, πράγμα που δικαιολογείται από τους μελωδικούς τρόπους σας και λόγω της ερμηνευτικής χροιάς, η οποία παραπέμπει σε φωνές που επέλεγε συνήθως ο συνθέτης. Σας κολακεύουν ή σας τρομάζουν τέτοιες συγκρίσεις;
Προφανώς και είναι πολύ μεγάλη τιμή να υπάρχει το όνομα του Μάνου Χατζιδάκι και της μουσικής του κάπου γύρω από το όνομά σου. Πόσο μάλλον όταν τον εκτιμάς και τον σέβεσαι τόσο πολύ. Ωστόσο, θα ήταν ψέμα αν πούμε ότι μια οποιαδήποτε τέτοια αναφορά σε φορτώνει ένα βάρος από το οποίο ή πρέπει να απαλλαχθείς γρήγορα, ή να το κρατήσεις, να πορευτείς μαζί του και να προσπαθήσεις να φανείς αντάξιος των όποιων προσδοκιών. Όσο ακόμα έχουμε δύναμη, θα πολεμάμε για το δεύτερο.
Όλοι σας σπουδάζετε αυτόν τον καιρό. Αν η επιτυχία των Minor Project άγγιζε επίπεδα τα οποία θα σας επέτρεπαν να βιοπορίζεστε από τη μουσική, θα σκεφτόσασταν να εγκαταλείψετε τις σπουδές σας;
Είμαι της άποψης ότι, αν φτάσουμε στο σημείο να ζυγίζουμε τις ασχολίες και τα θέλω μας με νομίσματα, μόνο χαμένοι μπορούμε να βγούμε. Εκτός αυτού, το μόνο που μπορεί να καταφέρουμε έτσι θα ’ναι να είμαστε μέτριοι σε όλα και εσωτερικά δυστυχισμένοι. Μέχρι στιγμής, τόσο η μουσική μας όσο και οι σπουδές έχουν διαφορετικά πράγματα να μας χαρίσουν. Και για όσο καιρό ακόμα έχουμε υπομονή θα παλέψουμε να κρατήσουμε και τα δύο στη ζωή μας. Ελπίζω ωστόσο οι σπουδές να τελειώσουν επιτυχώς κάποια στιγμή στο κοντινό μέλλον.
Δίνετε τη δυνατότητα στον οποιονδήποτε –μέσω της ιστοσελίδας της Antelma Music– να κατεβάσει το άλμπουμ σας δωρεάν. Πιστεύετε ότι έτσι πρέπει να έχουν τα πράγματα γενικά, ή απλά πάτε με το ρεύμα της εποχής;
Επιλογές είναι αυτές. Την περίοδο εκείνη, όταν γράφαμε τον δίσκο μας, δεν είχαμε στο μυαλό μας ούτε το τι θα κάνουμε τα τραγούδια μας, ούτε αν θα τα ανεβάσουμε στο διαδίκτυο έτσι απλά, ούτε αν θα τα κάνουμε δίσκο και θα τα πάμε στα δισκοπωλεία. Τελικά διαλέξαμε τον ενδιάμεσο δρόμο, χωρίς πολλή σκέψη. Όντως, το πρώτο μας άλμπουμ ανέβηκε δωρεάν στο διαδίκτυο και δεν ξέρω αν σημαίνει τελικά κάτι αυτό, ή όχι. Δεν ξέρω αν θα είχε κάποια διαφορά αν είχαμε διαλέξει τον συμβατικό τρόπο. Οι καιροί αλλάζουν.
Η εγχώρια αγγλόφωνη σκηνή κατηγορείται κάποιες φορές για στείρα αναπαραγωγή μουσικών τάσεων του εξωτερικού. Ποια η δική σας γνώμη;
Κλισέ η έκφραση που θα χρησιμοποιήσω, αλλά δεν πιστεύω ότι υπάρχει παρθενογένεση στην τέχνη –και, αν όντως υπάρχει, μιλάμε για δουλειές για τις οποίες πιθανόν δεν θα μάθουμε ποτέ. Δεν μπορώ να δεχτώ την άποψη ότι η αγγλόφωνη εναλλακτική σκηνή αναπαράγει ήδη υπάρχουσες τάσεις. Ίσως να είχαμε το δικαίωμα να το πούμε υπό άλλες συνθήκες, νομίζω όμως ότι στην Ελλάδα του σήμερα η εναλλακτική σκηνή είναι ίσως ό,τι πιο ελπιδοφόρο μετά από μια εικοσαετία ανακύκλωσης ροκ ή έντεχνων ήχων, οι οποίοι όντως παράγονται και αναπαράγονται χωρίς κανένα έλεος. Νομίζω πως πρέπει να είμαστε πιο δεκτικοί στο καινούριο και να τρέφουμε αμφιβολίες για την όποια «αυθεντία» έχει δημιουργηθεί με τον έναν ή τον άλλο τρόπο, τόσο στον χώρο της τέχνης, όσο και γενικότερα.
Οι συνθέσεις του άλμπουμ ανήκουν αποκλειστικά σε εσάς. Υπάρχει η φιλοδοξία και από άλλα μέλη του γκρουπ να συνεισφέρουν σε αυτόν τον τομέα στο μέλλον; Κατά πόσο κάτι τέτοιο θα άλλαζε τις ισορροπίες μέσα στο γκρουπ;
Το γκρουπ ξεκίνησε με τη λογική να ενορχηστρωθεί μια σειρά κομματιών που είχα γράψει για κάποιο προσωπικό project. Αυτό στην πορεία έβγαλε σε ό,τι είναι σήμερα οι Minor Project. Ο καθένας δίνει το στίγμα του και συμβάλει στον τελικό μας ήχο. Η δική μου συμβολή είναι η σύνθεση και η ερμηνεία, αυτό θέλαμε από την αρχή. Η εξέλιξη είναι κάτι το οποίο κυνηγάμε και το επιθυμούμε, ωστόσο οι μελωδίες και ο στίχος μιας μπάντας αποτελούν βασικότατο στοιχείο της ταυτότητάς της.
Κάνετε το ξεκίνημά σας σε μια εποχή που οι άνθρωποι της ηλικίας σας αντιμετωπίζουν ιδιαίτερα αντίξοες συνθήκες –οικονομικές και άλλες. Πώς νιώθετε για αυτό και ποια η στάση σας απέναντι σε όσα συμβαίνουν τα τελευταία χρόνια στην Ελλάδα;
Ξεκινήσαμε όντως μέσα σε μία περίεργη φάση για την Ελλάδα. Ωστόσο το καλό της όλης υπόθεσης (αν μπορείς να το πεις καλό), είναι πως δεν μάθαμε να λειτουργούμε διαφορετικά, δεν άλλαξε κάτι ξαφνικά και μας τάραξε. Έχουμε μάθει να δρούμε με όσα έχουμε κι ελπίζουμε σε μια ανοδική πορεία. Σε όλους τους τομείς. Είτε όσον αφορά στη μουσική μας, είτε στο υπόλοιπο μέρος της ζωής μας.
Ξεκινήσατε μια σειρά εμφανίσεων, μία φορά κάθε μήνα, στο Gazarte. Ποιο είναι το ύφος και το περιεχόμενο αυτού του προγράμματος;
Νομίζω πως οι εμφανίσεις μας στο Gazarte είναι ό,τι πιο «ταιριαστό» προς εμάς έχουμε κάνει ποτέ. Δεν ξέρω αν είναι διαφορετικό επειδή το βλέπω από μέσα, αλλά νομίζω πως ο χώρος, η αισθητική του και η λογική του ταιριάζει πολύ τόσο με τους ήχους μας, όσο και με εμάς τους ίδιους. Το κλίμα που έχουν δημιουργήσει τα παιδιά του Gazarte δίνει μια μυσταγωγία, την οποία εγώ προσωπικά λάτρεψα στην πρώτη μας εμφάνιση τον Ιανουάριο. Έχουμε τρομερή αγωνία για τις άλλες δύο εμφανίσεις. Από την καλή την αγωνία όμως, όχι εκείνη που σου προκαλεί άγχος.
Τελειώνοντας, πείτε μας μερικά πράγματα σχετικά με τα άμεσα σχέδιά σας, δισκογραφικά ή άλλα…
Έχουμε μάθει να κοιτάμε βραχυπρόθεσμα. Δεν υπάρχουν πολλά πράγματα στο μυαλό μας, αλλά αυτά που σίγουρα έχουμε είναι μία σειρά εμφανίσεων στην επαρχία, η κυκλοφορία του πρώτου μας βιντεοκλίπ εντός των επόμενων ημερών, ενώ σιγά-σιγά γίνονται και συζητήσεις για τον δεύτερο δίσκο. Αλλά απέχουμε αρκετά ακόμα από κάτι τέτοιο.
{youtube}81NsRMPWRKI{/youtube}
