H λεγόμενη «ανεξάρτητη παραγωγή» λειτούργησε για τις μεγάλες δισκογραφικές ως μέθοδος απαλλαγής από την επένδυση σε νέους καλλιτέχνες

Φρέσκιες μουσικές προτάσεις, για να «καταπιούμε» καλύτερα την πιο σπαστική μέρα της εβδομάδας...

Πήγα στο Ρόδον στα κρυφά, λέγοντας ένα μικρό κατά συνθήκην ψεύδος. Για να μπορέσω δε να αγοράσω το εισιτήριο της συναυλίας, θυσίασα όλες τις αγορές δίσκων του Ιανουαρίου

Οι περισσότεροι πλέον να δηλώνουν ότι ακούνε μουσική σε αυτό, παρά στο ραδιόφωνο

Το brand name “Metropolis” ήταν τόσο δυνατό, ώστε στη συνείδηση του «πολύ κόσμου» είχε ταυτιστεί όχι απλώς με την αγορά του δίσκου, αλλά με τη δισκογραφία εν γένει

Με τον απεργό πείνας Ρωμανό μπορεί να χωρίζει τον οποιοδήποτε άβυσσος ιδεολογική και πολιτική. Ωστόσο οφείλουμε ο κάθε άνθρωπος, «ακόμα και όταν» βρίσκεται εντός φυλακής, έχει δικαιώματα αναφαίρετα...

Εκείνων που αγαπούν τη μουσική χωρίς το περιτύλιγμα και δεν πετάνε το απόκομμα του εισιτηρίου φεύγοντας από τη συναυλία, γιατί θα το κολλήσουν στο τετράδιό τους ή θα το καρφιτσώσουν σε έναν πίνακα από φελλό

Τα κορυφαία γεγονότα συντελέστηκαν στα δωμάτια του Rufus Wainwright, του Conor Oberst, της Fiona Apple, του Brad Mehldau, του Bill Frisell, του Eminem

«Δεινόσαυροι»; Μα αυτοί οι άνθρωποι δεν έρχονταν απ’ το παρελθόν, αλλά από το μέλλον. Ένα μέλλον που δείχνει, έκτοτε, όλο και πιο μακρινό…

Ο ακριβολόγος επιστήμονας θα τοποθετήσει τη γέννηση του ...σατανικού αλγόριθμου πίσω στα 1993. Αλλά τότε πόσοι έδωσαν σημασία; Εγώ πάντως όχι.