Όταν το ‘60 έδωσε τη σκυτάλη στο ‘70, ένας μεγάλος αριθμός καλλιτεχνών ακολούθησε μοναχική πορεία, μακριά από τις εκδηλώσεις συλλογικής ευφορίας των συγκεντρώσεων διαμαρτυρίας. Ανοίγοντας πύλες ενδοσκόπησης και απευθυνόμενοι στον ακροατή σαν σε εξομολογητή, οι τροβαδούροι αυτής της εποχής έγραψαν ένα σημαντικό κομμάτι μουσικής ιστορίας. Ο Σπύρος Χυτήρης διαλέγει από μια πλειάδα άλμπουμ που οι κριτικοί καταχώρησαν υπό την ετικέτα singer-songwriters 50 από τα καλύτερα άλμπουμ του είδους, θυμίζοντας γνωστούς και ανακαλύπτοντας άγνωστους Δον Κιχώτες που επιβίωσαν ή εμφανίστηκαν μετά το Γούντστοκ.

Ναι, ξέρω τι λένε πολλοί για το τι εκπροσωπούν οι Deep Purple και δεν το βρίσκω κι εντελώς άδικο. Αλλά μεταξύ των οπαδών του χαρντ ροκ είναι πάντα είδηση όταν βγάζουν καινούργιο δίσκο κι ας γνωρίζουμε πως ακόμα και μια καλή δουλειά –όπως το φετινό Now What?– δεν μπορεί να σπρώξει μήτε σπιθαμή πιο πέρα τον θρύλο.