Χάρη στο "Lonely Boy" εκεί προς το τέλος, χάρη στα μπαλόνια, στο κέφι και στα χαμόγελα στο πλήθος των 20.000 ατόμων, αισθάνθηκες για λίγο πως βρισκόσουν σε ένα όμορφο, καλοστημένο, ευρωπαϊκό φεστιβάλ...

Πόσο εύκολα τα περνάνε οι Αμερικανοί ηχολήπτες; Και σε ποιο σημείο της αχανούς χώρας είναι καλύτερα γι' αυτούς; 

Δίσκοι ως σάουντρακ για φανταστικές ταινίες, φουτουριστική νουάρ αισθητική και φαντασμαγορικά synths. Αν θέλετε να νιώσετε για λίγο σταρ ενός b-movie, κλείστε τα μάτια και βουτήξτε χορεύοντας στο πολύχρωμο σύμπαν της Italians Do It Better...

Δεν ξέρω αν ο χρόνος είναι ο «καλύτερος γιατρός» (έχω τις αμφιβολίες μου), πάντως καταλαγιάζει τις παλιές αντιπαλότητες. Δεν ξεχνιούνται μεν, όμως αραιώνουν, ωθώντας σε να ψιλο/χοντρο-συγχωρείς, αν υπάρχουν πράγματα τα οποία σταθερά παραδέχεσαι.

Το αστραφτερό αυτοκίνητο σταμάτησε έξω από τη Χαριλάου Τρικούπη, ανάμεσα στους συγκεντρωμένους που είχαν φτάσει εκεί για να στηρίξουν τον άλλοτε κορυφαίο του ΠΑ.ΣΟ.Κ. Ο Τόλης βγήκε από το αμάξι και είπε απλά ότι ο Τσοβόλας «είναι πολύ σερνικό»...

Σε μια στιγμή στο φινάλε του Montage of Heck –του ντοκιμαντέρ του Brett Morgen για τη ζωή του Kurt Cobain– τα πάντα στο μυαλό του θεατή ξεδιαλύνονται και έρχονται σε συσχετισμό. Με τον Kurt όμορφο σαν άγγελο και αιώνιο σαν rock σύμβολο...

Σε μια εβδομάδα με αρκετούς ενδιαφέροντες δίσκους, οι Unknown Mortal Orchestra ξεχωρίζουν με μικρή διαφορά από τον έξυπνο δίσκο του Jim O'Rourke, το hyped ντεμπούτο του Shamir και την επιστροφή του Paul Weller...

Φημισμένος μα και βραβευμένος κιμπορντίστας, συνθέτης, τραγουδοποιός και παραγωγός/ενορχηστρωτής, μας μίλησε αποκλειστικά για τη δουλειά του στο στούντιο με τη Lauryn Hill και τη Céline Dion, αλλά και την προσωπική του φιλία με τον Jeff Buckley... 

Από τον ιδιαίτερο ήχο της Flying Nun στα twee μονοπάτια της Lil’ Chief, με τελευταίο σταθμό το ψυχεδελικά πασπαλισμένο σύμπαν της μοντέρνας νεοζηλανδικής σκηνής...

Η διάλυση, τα μυστικά, οι αντιζηλίες, οι δεύτερες σκέψεις. Όλα σε ένα τραγούδι. Λατρεία...