Νίκος Σβέρκος

 Opinion_mpax

Πήγα στις κινητοποιήσεις και των δύο ημερών της 48ωρης γενικής απεργίας. Και είδα κόσμο να κινητοποιείται -με τι αφορμή και τι σκοπό, είναι θέμα προσωπικό του καθενός. Κινητοποιήθηκε όμως, κατέβηκε στον δρόμο, άφησε το διαολεμένο το Facebook και κατέβηκε. Το τι θα πει μετά, αύριο, στα αυριανά διακυβεύματα και στις κάλπες, εκεί όπου «αναπνέει» ο άθλιος κοινοβουλευτισμός, είναι στοίχημα του κάθε πολιτικού χώρου και ανθρώπου.

Ειλικρινά λίγο με πείραξε που το Π.Α.Μ.Ε. είχε προσπαθήσει να μονοπωλήσει τον χώρο μπροστά από τη Βουλή. Με ενοχλούσε περισσότερο όταν σε άλλες πορείες μας κοιτάγανε σαν απόβλητα και απομακρύνονταν όποτε μας πλησίαζαν –λες και βρωμάγαμε. Και με εξόργιζε αυτό που συνέβαινε στη Βουλή με την ψήφιση του πολυνομοσχεδίου. Την Πέμπτη ήμασταν εκεί οι πάντες. Αυτό ήταν το σημαντικό. Το να αλλάξεις τα μυαλά ενός μονομανούς είναι ακατόρθωτο. Το να του τα αλλάξεις λίγο αποτελεί άθλο. Και η ηγεσία του Κ.Κ.Ε. και του Π.Α.Μ.Ε. άλλαξε έστω και λίγο.

Αν όμως είναι ανώφελο να προσπαθείς να μεταπείσεις μια πέτρα, είναι επίσης αυτοκτονικό να προσπαθήσεις να την ξεριζώσεις. Αυτός ο όχλος των δειλών θέλησε να κάνει πράξη την αυτοκτονική λογική. Η αυτοκτονία περιέχει απαραίτητα βία, όπως και στις δολοφονίες. Λες και δεν το ξέραμε τόσα χρόνια το βιολί του Κ.Κ.Ε. Λες και δεν ξέραμε ότι η ηγεσία του είναι αναντίστοιχη των αναγκών του καιρού μας. Λες και δεν είχαμε ακούσει ποτέ για το Χημείο, το Πολυτεχνείο του 1998, τις συγκρούσεις στα πανεπιστήμια. Ορισμένοι, όμως, φαίνεται ότι στην προσπάθειά τους να πιάσουν το πρώτο τραπέζι πίστα στις 8, επέλεξαν να δολοφονήσουν μια μαχητική συνύπαρξη.

Αν αυτό ήθελαν, να υπηρετήσουν ακραιφνώς τις ανάγκες της κοινωνίας του θεάματος, τότε μπράβο τους. Το καλύτερο όμως που έχουν να κάνουν είναι να πάνε να ζητήσουν μισθό από τα κανάλια και το κράτος. Από τα μεν, να ζητήσουν μερίδιο από τα διαφημιστικά έσοδα. Και από το δε, επίδομα ανθυγιεινών.

Ορισμένοι απ’ όσους ενεργούν στα διαδικτυακά μέσα κοινωνικής δικτύωσης –αφού η κοινωνία έχει ενεργηθεί πάνω τους– κάθονταν και έψαχναν από τι πέθανε ο 53χρονος οικοδόμος, ένας εργάτης. Το ίδιο έκαναν και στη Μαρφίν. Ο εργάτης λοιπόν πέθανε βιολογικά από καρδιά. Και ηθικά από τη νεοφιλελεύθερη πολιτική και καταστολή. Κανένας όμως από αυτούς που επιτέθηκαν στις αλυσίδες του Κ.Κ.Ε., δεν έτεινε χείρα βοηθείας στον εργάτη. Ποτέ. Προτίμησαν το δελτίο ειδήσεων, όπως πάντα.

Τα συγχαρητήριά μου και πάλι που το κατάφεραν. Τα συλλυπητήρια μου στην οικογένεια του εργάτη, ο οποίος έχασε τη ζωή του στον δρόμο του αγώνα.

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Featured