Αγαπημένο μου ημερολόγιο,
παρακολουθώντας χθες μια εκπομπή για τον σεξισμό, όπως αυτός προκύπτει από τη διαφήμιση και την τηλεόραση, πολύ χάρηκα που είδα όλους να σχολιάζουν με τον τρόπο που κι εμείς αναλύουμε το θέμα στο μάθημα της έκθεσης: κατανάλωση, πρότυπα, κέρδος κλπ. κλπ. Πολύ χάρηκα, επίσης, που είδα ανθρώπους και δη γυναίκες, οι οποίοι είναι μέρος αυτού του συστήματος, να ρίχνουν τον λίθο του αναθέματος στο φαινόμενο. Όπως όταν ακούω τη φίλη μου την Πιπίτσα – υπέρβαρη κι ελαφρώς ασχημούλα – να καταδικάζει αυτό το φαύλο σύστημα το οποίο της καταρρακώνει την αξιοπρέπεια και την αποκλείει από τα νυφοπάζαρα σε πάρτυ και συναφείς κοινωνικές συναναστροφές. Μόνο που θα περίμενα από την κάθε φίλη Πιπίτσα να μην τρέχει κρυφά σε αισθητικούς και διαιτολόγους, αλλά να υπερασπίζεται τη διαφορετικότητά της, όπως υπερασπίζεται το δικαίωμα του κάθε αποκλίνοντος από το όποιο πρότυπο στο να υπάρχει όπως η φύση ή η επιλογή του τον διαμόρφωσε. Αλλιώς δίνει πόντους σε όλους όσους τη χαρακτηρίζουν ως «μπάζο» και με λοιπά κοσμητικά επίθετα. Στην πραγματική ζωή, οι άλλοι έχουν για μας την εικόνα που εμείς τους προβάλλουμε για τον εαυτό μας· και η λάμψη της σίγουρα δεν προέρχεται μόνο από τις αναλογίες μας.
Υ.Γ. Και, επίσης, να σταματήσει ο αντίστροφος ρατσισμός στους εκ γενετής αδύνατους... Πάντοτε υπάρχει κάποιος που θα είναι ωραιότερος ή καλύτερος από εμάς και με το να μην του το αναγνωρίζουμε, δεν θα γίνουμε εμείς πιο όμορφοι ή καλοί.
Όλγα Θεοδωροπούλου
