«…Άλλοι πληρώνονται για να σπάνε κεφάλια. Ώρες-ώρες αναρωτιέμαι, όταν ο μπάτσος δεν έχει φόρτο τη μια, τη δεύτερη, την τρίτη, δεν έρχεται κάποια στιγμή που σκυλοβαριέται και παρακαλάει κάτι να συμβεί για να πιάσει δουλειά. Σαν οποιοσδήποτε εργαζόμενος ρε παιδί μου. Ο τραπεζικός υπάλληλος θα βγάλει κανένα δάνειο, ο μπάτσος θα ρίξει το ξύλο του. Ελεεινοί, δεν έχουν καν τ’ αρχίδια να παραδεχτούνε γιατί βάλανε τη στολή. Εγώ, βέβαια, ήμουν ένας ερασιτέχνης. Ένας ρομαντικός της βίας. Η ανταμοιβή μου ήταν το ταξίδι, που λέει και ο ποιητής. Τι πιο αναζωογονητικό απ’ το να ανοίξεις μερικά κεφάλια και γιατί όχι, κάποιος να ανοίξει το δικό σου…».
Διονύσης Κοτταρίδης
