Η πόλη μας διανύει φάση εκσυγχρονισμού. Μας είπανε τότε στους Ολυμπιακούς Αγώνες ότι έχουμε το καλύτερο μετρό της Ευρώπης και το πήραμε τοις μετρητοίς – άμα προσέξεις όλους τους σταθμούς είναι σαν να τους έχουνε γλύψει, πριν από λίγες μέρες είδα μια καθαρίστρια ανεβασμένη σε μια σκάλα να καθαρίζει αγκομαχώντας το πάνω μέρος του πίνακα ανακοινώσεων. Στα δημόσια νοσοκομεία δίπλα στους χειρουργημένους τριγυρνάνε κατσαρίδες, αλλά το μετρό τουλάχιστον είναι στην εντέλεια. Τώρα θέλουνε να το κάνουνε ακόμα καλύτερο και ανακοινώσανε έργα στη γραμμή 3 (γνωστή και ως η μπλε γραμμή, από Εθνική Άμυνα εως Δουκίσσης Πλακεντίας) για 6 μήνες – κοινώς, εάν μένεις κοντά σε μετρό και δουλεύεις στα βόρεια προάστια μην ελπίζεις πως θα φτάσεις κάποια στιγμή.
Κάπως έτσι ζήλεψε και ο ΗΣΑΠ – ζήλεψε οικτρά – σε σημείο που ανακοίνωσε και αυτός έργα και άρχισε να κλείνει έναν-έναν τους σταθμούς τις καθημερινές και όλους μαζί τα Σαββατοκύριακα. Η λογική με την οποία μένουν κλειστοί οι ενδιάμεσοι σταθμοί δεν έχει καμία απολύτως συνέχεια αφού τους κλείνουνε ανακατεμένα και απροειδοποίητα: κανείς δεν είναι σε θέση να υποθέσει ποιος σταθμός δεν θα είναι σε λειτουργία την επόμενη εβδομάδα. Καμιά φορά βγάζουνε και μια ανακοίνωση από τα μεγάφωνα κι όποιος προλάβει να την ακούσει είναι τυχερός, όσο για τους υπόλοιπους ο ΗΣΑΠ ζητάει συγγνώμη για την αναστάτωση…Κάτι τέτοια λένε και στην Αγγλία σε ανάλογες περιπτώσεις, με την ίδια ψεύτικη ευγένεια και ψυχρότητα για να μην σου πούνε ότι πολύ απλά σκασίλα τους άμα ταλαιπωρηθείς ή όχι. Τώρα μάλιστα με τα τελειοποιημένα μέσα μαζικής μεταφοράς δεν θα μας λείπει τίποτα από τη βρετανική συμπεριφορά των ευγενών.
Μέχρι τότε, στα βαγόνια του ΗΣΑΠ και του μετρό (μέχρι εκεί που συνεχίζει να λειτουργεί) επικρατεί το χάος. Φτάνουμε καθημερινά στις δουλειές μας κολλημένοι με τη μούρη στο τζάμι της πόρτας: σήμερα ο ΗΣΑΠ έφτασε στο Μοναστηράκι και έξω από μια πόρτα κρεμότανε μισό κασκόλ! Μιας κυρίας της έπιασε το πόδι η πόρτα και ούρλιαζε αλλά κανείς δεν την άφηνε να ξεφρακάρει γιατί αγωνιζόντουσαν όλοι να προλάβουνε θέση – αυτοί οι οποίοι θέλανε να μπούμε σπρώχνανε ακόμα πιο μέσα αυτούς που θέλανε να βγούνε. Ηλικιωμένοι κύριοι στέκοντουσταν με δυσκολία στριμωγμένοι, ψάχνοντας από κάπου να κρατηθούν, ενώ 17χρονα καθόντουσταν φαρδιά πλατιά στις γαλαρίες παριστάνοντας ότι κοιμούνται. Δεν είναι τίποτα…Φταίει που γινόμαστε Ευρώπη…
Αναστασία Τουρούτογλου
