Αγαπημένο μου ημερολόγιο,


είμαι πανευτυχής, γιατί επιτέλους κατάλαβα τί θα πει οικολογική συνείδηση. Είχα μια αμφιβολία στο μάθημα της έκθεσης, όταν μας μάθαιναν κονσέρβα τους τρόπους αντιμετώπισης του οικολογικού προβλήματος, αλλά ευτυχώς η διαφήμιση της cosmote με διαφώτισε. Ο κακός Θεοδόσης και η άλλη η γριούλα (της οποίας το όνομα δεν θυμάμαι) είναι αυτοί που μολύνουν το περιβάλλον, αφού δεν ανακυκλώνουν. Προτείνω να τους λιθοβολήσουμε με τα ίδια αυτά αντικείμενα – μπαταρίες και κινητά – τα οποία δεν τοποθετούν στους κατάλληλους κάδους (δεν πειράζει που αλλάζουν το κινητό τους πιο συχνά και από το βρακί τους ή που οι κεραίες επικοινωνίας είναι ραδιενεργές στις εκπομπές τους). Τώρα που το σκέφτομαι, είναι οι ίδιοι οι οποίοι καίνε πολλή βενζίνη, δεν μαζεύουν τα σκουπίδια στις ακτές και ψωνίζουν με πλαστικές σακούλες (που να ανασκολοπώ τώρα μεγαλοβιομηχανίες και εισαγωγείς αυτοκινήτων, παραλιακά ξενοδοχειακά συγκροτήματα και αλυσίδες super market, που στο κάτω-κάτω πληρώνουν αδρά για διαφήμιση, ώστε να μπορούν να υπάρχουν και οικολογικά μηνύματα...). Και τώρα που το καλοξανασκέφτομαι, και εγώ, αγαπημένο μου ημερολόγιο, εγκληματώ που σε γράφω, γιατί, αν δεν ήθελα τζάμπα ψυχανάλυση, ένα δεντράκι στον Αμαζόνιο θα είχε σωθεί!


....................................................................................................................................


Αγαπημένο μου ημερολόγιο,


το ξανασκέφτηκα και κατέληξα στο ότι η οικολογική συνείδηση είναι μια μπούρδα, αν δεν στηρίζεται από το αντίστοιχο πρότυπο ζωής και μοντέλο οικονομικής ανάπτυξης. Σαν την ανθρωπιστική παιδεία, που μας λένε στο μάθημα της έκθεσης ότι κολλάει με όλα ως πανάκεια κι άμα το πιστεύει αυτό κανείς, εμένα να με χέσεις· με την οικολογική πάντοτε συνείδηση της προσφοράς βιολογικού λιπάσματος...



 

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Featured