D' Angelo

Γεγονός πρώτο: οι Δευτέρες για κανέναν δεν είναι ευχάριστες.

 

Γεγονός δεύτερο: η μουσική κάνει πιο ευχάριστη την καθημερινότητα. Συμπέρασμα: η Δευτέρα είναι η καταλληλότερη μέρα για να ακούσει κανείς μουσική! Κάθε Δευτέρα, λοιπόν, η νέα στήλη του Avopolis με τίτλο "Monday Blues" θα ξεχωρίζει και θα σας παρουσιάζει φρέσκους δίσκους που αξίζει να ακούσετε, από τις διεθνείς κυρίως κυκλοφορίες. Ο σκοπός της στήλης δεν είναι να υποκαταστήσει τις κριτικές του site, αλλά να τις συμπληρώσει, προσφέροντας ακόμα περισσότερα μουσικά ερεθίσματα, τη στιγμή που αυτά συμβαίνουν...

 

 

 

 

 

Το Black Messiah κυκλοφόρησε αιφνιδιαστικά πριν 3 εβδομάδες και πέτυχε τη στήλη στις «διακοπές» της, αλλά δεν θα μπορούσε σε καμία περίπτωση να παραλειφθεί. Η πολυαναμενόμενη επιστροφή του D'Angelo κερδίζει τον πρώτο τίτλο του «δίσκου της εβδομάδας» για το 2015 με μεγάλη άνεση: είναι το λιγότερο που θα μπορούσε να κάνει η στήλη για να αναδείξει ένα άλμπουμ τέτοιας ποιότητας. Ανατρεπτικό songwriting, κοινωνικός προβληματισμός, παραγωγή δουλεμένη μέχρι κεραίας, μοναδική προσωπικότητα, εκλεπτυσμένη –όπως πάντα– αισθητική. Μια περιήγηση στην πιο εγκεφαλική πτυχή του funk και της soul, με δύναμη υπόγεια και με κρυμμένες λεπτομέρειες που αποκαλύπτονται σταδιακά, αλλά και μια αυθεντική αναβίωση της ψυχής και του πνεύματος των ηχογραφήσεων των μεγάλων μαύρων μουσικών. Και το σπουδαιότερο; Η δουλειά διαθέτει σπάνια οικουμενικότητα και διαχρονικότητα, έχει τη στόφα των δίσκων εκείνων που υπερβαίνουν χρονικά πλαίσια, ηχητικές κατηγοριοποιήσεις και εποχικές νόρμες. Δεν υπάρχει αμφιβολία: το Black Messiah ήρθε για να μείνει.

 

{youtube}vo3RAH0zLlU{/youtube}

 

 

 

Το Club Meds είναι ο τέταρτος δίσκος για τον Καναδό τραγουδοποιό και ο πρώτος που συμπεριλαμβάνει τη μπάντα του στον τίτλο. Ο Dan Mangan κινείται κάπου ανάμεσα στην indie folk και στο indie rock, θυμίζοντας κάπως την ηχητική κατεύθυνση των My Morning Jacket. Παραλληλισμός, βέβαια, που αφορά και το κομμάτι των ενορχηστρώσεων, οι οποίες αποτελούν και το πιο ενδιαφέρον στοιχείο του άλμπουμ, αλλά και τη βασική του εξέλιξη σε σύγκριση με προηγούμενες δουλειές του Καναδού. Το «ντύσιμο» των συνθέσεων έχει μπόλικη φαντασία και φρέσκες ιδέες. Μπορεί να μην συνιστά κάποια τομή, αλλά ξεφεύγει σε αρκετά σημεία από την πεπατημένη, γεμίζοντας τον χώρο με τρόπο απρόσμενο και πάντα έξυπνο. Ανοδική λοιπόν η καλλιτεχνική πορεία του Dan Mangan· αυτό που μένει τώρα να δούμε είναι την ανταπόκριση που θα έχει ο δίσκος.

 

{youtube}3dAWPsrraBk{/youtube}

 

 

Δυνατό ντεμπούτο από τον James Greenwood, τον παραγωγό που φτιάχνει μουσική με το όνομα Ghost Culture. Άλμπουμ εντελώς βρετανικό, με τις house και electronica βάσεις του να πιάνουν τον παλμό του Λονδίνου των τελευταίων δεκαετιών. Ωστόσο, τα στοιχεία που θα το βοηθήσουν να κάνει άνοιγμα σε ένα κοινό ευρύτερο, πέρα από τους καθ' αυτούς fans της ηλεκτρονικής μουσικής, είναι οι έντονες ποπ τάσεις του και τα υποτονικά φωνητικά του Greenwood (τα οποία αποπνέουν κάτι από την αύρα των XX). Ρυθμικός αλλά και εσωστρεφής συγχρόνως, ο δίσκος μπορεί να ακουστεί παντού, ενώ η καταπληκτική δουλειά που έχει γίνει στον ήχο σε επίπεδο ατμόσφαιρας και πολυμορφίας καθιστά το repeat ιδιαίτερα ελκυστική επιλογή, προκειμένου να απορροφήσεις την πληροφορία στο σύνολό της. Τέλος, μπορεί μέχρι στιγμής να μην έχει γίνει single, αλλά το "Glass" είναι ένα κομμάτι που έχει μεγάλη ποπ δυναμική και αξίζει να προσέξετε.

 

{youtube}pN6RJKp2knA{/youtube}