To Incoming στην άλλη πλευρά του Ατλαντικού, για μία ακόμη φορά. Διανύουμε την εβδομάδα του CMJ μαραθωνίου, από τις σημαντικότερες διοργανώσεις της μουσικής βιομηχανίας των Η.Π.Α. και ο υπογράφων βρίσκεται έτσι στη Νέα Υόρκη για να γνωρίσει την http://www.cmj.com/marathon/ εμπειρία (παραπάνω από μια χιλιάδα νέες μπάντες, live, showcases ανεξάρτητων labels και media conferences για όλα τα γούστα) και να τη μεταφέρει μερικές βδομάδες αργότερα στην παρούσα στήλη και στις σελίδες του Sonik.

Μέχρι τότε, από τον καταιγισμό κυκλοφοριών που καταφθάνουν στο promo mailbox, ξεχωρίζουν τα 10 ακόλουθα...

5 Singles

1. Tessela - Nancy's Pantry (R&S)

Αυτό το κομμάτι βρίσκεται παντού τελευταία όσον αφορά στα bass DJ sets. ΕDM, techno και πάνω από όλα  drum 'n' bass DJs παίρνουν την εκδίκησή τους με τα jungle βρώμικα beats του Ed Rusell και τις μεγάλες rave α-λα-Orbital μελωδίες να δίνουν έναν ακόμη πόντο στην underground club επίθεση της R&S.

2. Dream Koala - Odyssey (Splendid)

Πρώτη μετάδοση από τον παλιόφιλο Rob Da Bank στο Radio 1, μετά από 150.000 hits στο Soundcloud και στις 11 Νοεμβρίου η επίσημη κυκλοφορία του από τη Splendid. Ένα από τα singles της χρονιάς, συνδυάζει μελαγχολία και ηλεκτρονικό sci-fi στα 140 bpm. Mαγικό.
https://soundcloud.com/dreamkoala/ocean-feat-soko#t=0:02

3. Abstraxion - Moon‏ (Biologic)

Electronic disco από τον Γάλλο Ηarold Boue aka Abstraxion, ο ορισμός του εγκεφαλικού σκοτεινού disco κομματιού για τις 2 π.μ. Ακόμη πιο αργόσυρτο, μουντό και μίνιμαλ το ρεμίξ των Death In Vegas.

4. Dusky - Careless EP (Aus)

Με άνεση στα 5 αγαπημένα μου ηλεκτρονικά labels για το 2013, η Aus επιστρέφει και  τον Οκτώβρη στις λίστες της στήλης, με το Careless EP του βρετανικού διδύμου των Dusky (Alfie Granger-Howell & Nick Harriman). Το υποστηρίζουν ήδη DJs της κλάσης των Jamie Jones, Joy Orbison, Sasha και Maya Jane Coles.

5. (unknonw artist) - BootShonk (unknown label, to be released in November)

Side A White Ghost
Side B Santa Roza

Λίγα ξέρουν αλλά πολλά απολαμβάνουν οι DJs/παραλήπτες του εν λόγω promo από την πισίνα των Apollonia. Deep rolling house, πιθανόν αμερικάνικης προέλευσης, το οποίο διέλυσε την πίστα του Circoloco στην Ιbiza το καλοκαίρι που μας πέρασε και τώρα έχει έρθει η ώρα για το cash in.

5 Albums

1. The Field - Cupid's Head (Kompakt)

Τρίτος δίσκος για το υπερηχητικό ηλεκτρονικό shoegazing του Τhe Field aka Axel Wilner. Την τέχνη των ύπουλων μελωδιών κάτω από στρώματα feedback και περίτεχνων ρυθμικών την αντιμετωπίζω άλλoτε με επιφυλακτικότητα κι άλλoτε με περίσσιο σεβασμό. Στη δεύτερη κατηγορία ανήκει η περίπτωση του λουπαριστού Cupid's Head, που βέβαια όσο υπερτερεί σε ατμόσφαιρα του προκάτοχού του Looping State Of Mind (2011), άλλο τόσο υστερεί σε ευρηματικότητα και μελωδίες. Παρ' όλα αυτά τη δουλειά του την κάνει, η ακρόαση σαν background κυλάει αβίαστα και ο χαρακτηρισμός «δίσκος-εργαλείο» του ταιριάζει γάντι, αν σκεφτεί κανείς ότι συνοδεύεται από την πρόοδο του παραγωγού σε επίπεδο μίνιμαλ και ολίγων τι κινηματογραφικών ενορχηστρώσεων (βλ. "Α Guided Tour"). Αν συνεχίσεις και στο "No.No...", το πλέον αντιπροσωπευτικό κομμάτι εδώ, καταλαβαίνεις τη φουτουριστική αντίληψη του The Field. Κι αυτό νομίζω ότι τον κάνει να νιώθει πως έχει πετύχει τον στόχο του.

2. Daniel Bortz - Patchwork Memories (SUOL)

Ο Daniel Bortz μπορεί και πρέπει να γίνει ο νέος Μaceo Plex. Κατέχει την τέχνη του remix/rework και με το ντεμπούτο του για το αξιόλογο label της Suol αποδεικνύει ότι έχει έμπνευση και ξέρει να διαβάσει εξίσου καλά την κρεβατοκάμαρα, το ραδιόφωνο και την πίστα. Ηλεκτρονική μουσική σε χαμηλά bpm με ενδιαφέρουσες ατμοσφαιρικές ενορχηστρώσεις στα "Αlone At Home", "Bright" και "Ιn the Yard", ραδιοφωνικά χιτ για το φιλικό προς τη house κοινό του παλιού Βest Radio στα "First Love" και "The Μisery", ενώ σε tour de force του για τις πίστες αποδεικνύεται η άμεση disco house των "Spend The Night", "My Pictures" και "Μy Cats Won't Let Me Sleep". Ευχάριστο και απολαυστικό το Patchwork Memories, τηρουμένων των αναλογιών ενός δίσκου από house/club DJ και παραγωγό. Ενίοτε ακολουθεί την πεπατημένη, αν μη τι άλλο όμως το κάνει σωστά.

3. Avatism - Adamant (Vakant)

Δουλειά ενός έτους χρειάστηκε ο Ιταλός Thomas Feriero aka Avatism για τα 13 bleepy minimal house κομμάτια του Αdamant, τα οποία (καθόλου τυχαία) ηχογραφήθηκαν στο Βερολίνο ανάμεσα στο 2012-13. Σκοτάδι, παγωμένο συναίσθημα, μετρημένες μελωδίες, σφιχτά beats με λεπτά ταμπούρα και ενίοτε techno προσέγγιση, σε μια δουλειά που θα ικανοποιήσει τους πιουρίστες της ηλεκτρονικής βερολινέζικης σκηνής αλλά ίσως θεωρηθεί στάσιμη από όσους αναζητούν νέες διαστάσεις στη house/techno πεπατημένη. Υπηρετεί πάντως ιδανικά αυτό που πρεσβεύει.

4. My Panda Shall Fly - Tape Tekkno (Gang Of Ducks)

Ίσως η πιο ενδιαφέρουσα άλμπουμ κυκλοφορία για την παρούσα έκδοση του Incoming. Ενδιαφέρον όνομα μπάντας και label, νέα άφιξη, ωραίο εξώφυλλο, έξυπνοι/δυνόητοι τίτλοι κομματιών και φρέσκος ήχος, ο οποίος ναι μεν φλερτάρει με το cosmic/balearic disco-electronica στιλ, αλλά αποδεικνύεται άμεσος, ενώ σε μόλις 8 κομμάτια δεν προλαβαίνει να γίνει βαρετός. Ο ρυθμός είναι η λέξη-κλειδί εδώ και ακολουθούν οι αρμονίες των σινθς και τα ηλεκτρονικά bleeps, που σκαρώνουν ατμόσφαιρα βγαλμένη από τις χαλαρές στιγμές της έκρηξης της 1990s electronica στη Βρετανία. Τα beats και οι μπασογραμμές ποικίλουν και οι Orbital γίνονται σημείο αναφοράς για δεύτερη φορά στην παρούσα στήλη. Chemical.

5. Rae & Christian - Mercury Rising (Late Night Tales)

Τρίτο άλμπουμ και καινούριο στούντιο υλικό για τους Rae & Christian, μια δεκαετία μετά την υποψηφιότητα του διδύμου για το Mercury Prize. H επιθυμία τους για δημιουργία σύγχρονων ποπ τραγουδιών με 1970s folk χαρακτήρα βρίσκει τον στόχο και διανθίζεται με ένα σωρό συνεργασίες και νέες ηχητικές φόρμες, οι οποίες μοιραία μετατρέπουν το Mercury Rising σε έναν εκ των πιο σημαντικών δίσκων επιστροφής για τη φετινή χρονιά, τουλάχιστον σε επίπεδο βρετανικής ηλεκτρονικής μουσικής. Στο Λονδίνο την ομάδα συνθετών και ερμηνευτών πλαισίωσαν λοιπόν με εξαιρετικές ερμηνίες οι  Ed Harcourt ("The Ballad Of Roza Shanina"), Gita Langley ("Still Here"), ο Sam Genders των Diagrams ("1975") και η Kate Rogers ("Still Life Freefall"), ενώ στην άλλη μεριά του Ατλαντικού τη μεγάλη επιστροφή του διδύμου υποστήριξαν ο  Jazzy Jeff ("Check The Technique"), ο Masta Ace ("Α2Β")  και ο Mark Foster των Foster The People στο εναρκτήριο "Ηappy", που μας θυμίζει την άνεση με την οποία οι Rae & Christian σκαρώνουν ποιοτική και πιασάρικη ραδιοφωνική ποπ, που τόσο μας έχει λείψει. Κυλάει αβίαστα, είναι θρυλική περίπτωση επιστροφής και επιτέλους δείχνει ότι, τρόπον τινά, οι Rae & Christian μπορούν ακόμη να το κάνουν όπως τότε. Βρετανικότατο.