Μόνο εννιά δεν έχει ο μήνας για τους αξιόλογους εναλλακτικούς Έλληνες καλλιτέχνες, για τους οποίους, όπως έγραψα και δύο εβδομάδες πριν, το 2012 φαίνεται πως θα είναι η χρονιά τους.
Χτες, Τετάρτη 8/2, οι My Wet Calvin έντυσαν μουσικά το fashion show της Κοκοσαλάκη στο Madwalk (και ο Leon το σόου των Delight) ενώ αύριο Παρασκευή 10/2 ο Sillyboy γίνεται ο πρώτος Έλληνας μουσικός που θα φέρει τον τιμητικό τίτλο «Lomo Amigo» και το γιορτάζει σε συνεργασία με τους φίλους της lomo φωτογραφίας σ' ένα μεγάλο photo shoot party στο Floral.
Μάθε το πως και γιατί είναι σημαντικό να γίνει κάποιος lomo amigo στο ακόλουθο link: http://www.lomography.com/magazine/lomoamigos και σημείωσε ότι ο Sillyboy θα προστεθεί σε μια λίστα με ονόματα όπως αυτά των Elijah Wood, Neil Gaiman, Candice O´Donnell, Beirut, κ.α.
Facebook event: http://www.facebook.com/events/334164019957845/ και στο ακόλουθο sendspace σύνδεσμος για να κατεβάσετε δωρεάν τη διασκευή του Sillyboy στο "Night Call" του Kavinsky (aka το κομμάτι από το soundtrack του Drive) http://www.sendspace.com/file/oirnbu
Επίσης, λίγο αργότερα το ίδιο βράδυ θα ξεκινήσει και η σειρά των παρασκευιάτικων residencies μου στο ΤΩΡΑ Κ44 (Κωνσταντινουπόλεως 44 στο Γκάζι) στο πλευρό του έμπειρου Tall Guy, σ' ένα επικό back 2 back πάρτυ, αμέσως μετά το live των Swing Shoes.
7 EPs out this week:
1. The Mole – Love Is The Way (Haunt Music)
Σοβαρή house για απαιτητικούς ακροατές. Στο νέο του EP για τη Haunt o Mole απαιτεί την προσοχή μας και κερδίζει τον σεβασμό μας. Πραγματικές deep ατμόσφαιρες, σε downtempo αλλά χορευτικά επίπεδα και εξαιρετικά samples τα οποία μοιάζανε ξεχασμένα και φαίνεται να ανέσυρε με πολύ προσοχή και αγάπη από τις παιδικές του αναμνήσεις. Απαραίτητο σε όσους προτιμούν τη house/disco τους με τις sampling τεχνικές που δίδαξε ο Moodyman.
2. Ilija Rudman – Cinematic Behavior (Electric Minds)
Neon synth μελωδίες, στιβαρά disco claps και κολλητικές funky μπασογραμμές χαρακτηρίζουν το νέο κομμάτι από το ομώνυμο EP του Kροάτη Ilija Rudman για το φρέσκο label της Εlectric Minds. Στη β πλευρά το "Landscape" σε κάνει όντως να αναρωτιέσαι αν ο Rudman έχει ανακαλύψει τη μηχανή του χρόνου και βρίσκεται μονίμως στα 1980's.
3. Alexander Robotnick – Robotnick’s Archives Volume 3 (Hot Elephant Music)
Από το αρχείο του θρυλικού Alexander Robotnick έρχεται το disco EP της εβδομάδας. Για λογαριασμό της δικής του Hot Elephant, κυκλοφορεί το acid disco “Serenade” (ρετουσάροντας την εκδοχή που του είχε δώσει το 1986), μετά το Sharper Bluesman’ (electro-house) του 2004 και κλείνει με την επικών διαστάσεων διασκευή του στο κλασικό "Le Freak" των Chic.
4. Chaim – Robots In Meth (BPitch Control)
Το νέο δωδεκάιντσο του αγαπημένου στο ελληνικό κοινό Chaim δεν σε γονατίζει, αλλά εξακολουθεί να αποδεικνύει το χάρισμα του Ισραηλινού να συνδέει την ποπ με τη house –ειδικά στο radio mix του ομώνυμου κομματιού, όπου συμβάλλει και ο τραγουδιστής των Dop. Eνδιαφέρον παρουσιάζουν και τα remixes του ανερχόμενου Γάλλου David K.
5. Pierre LX – Reworks (Initial Cuts)
Τέσσερα remixes των BIG STRICK (FXHE records), MLZ (Demdike Stare, Modern Love), BRUN (από Swayzak) και των ENOLΑ (είναι και το καλύτερο κατά την άποψη μου) δίνουν λίγο βάθος ακόμα στο σκοτεινό και μπασάτο tech house του Γάλλου Pierre LX. Δύσκολο, αλλά αξίζει να το προσπαθήσετε.
6. Re. You – Leaving Me/ Falling (Souvenir)
Αυτό είναι αισίως το 042 της εταιρείας των αδελφών (Tief)Schwarz. Στο "Leaving Me" συναντάμε old school Chicago vibes ενώ το "Falling" στο remix του Philip Bader κερδίζει την κόντρα χάρη στα γεμάτα σκοτάδι και συναίσθημα φωνητικά του Daniel Wilde.
7. Art Department – Touch You Gently (Crosstown Rebels)
Γαμάνε οι Art Department δεν λέω, αλλά δεν είναι κάθε μέρα του Αγιαννιού κύριε Jonny White –και μάλλον στο εν λόγω νέο κομμάτι, έστω και για λίγο, το χάσατε με τις μελωδίες. Θα μου πεις ότι η φόρα που έχετε από το αριστουργηματικό περσινό ντεμπούτο σας δίνει το δικαίωμα για ένα λαθάκι, καλό θα είναι πάντως να μην επαναληφθεί... Την παρτίδα σώζει το remix του Brennan Green στο περσινό hit "Τell Me Why".
2 Albums out this week:
1. Carl Taylor – Τrue Faith (EPM)
Η house του Carl Taylor τρύπωσε στις λίστες μεγάλων DJs το περασμένο καλοκαίρι με τo 12ιντσο "Perplexer/ Violet" και επιστρέφει αρχές Φεβρουαρίου με tech ενισχύσεις στο δεύτερο άλμπουμ του για λογαριασμό του νεοσύστατου digital label EPM. Με προϋπηρεσία σε μεγάλες ετικέτες όπως Bugged Out, F- Com και Dust Science, οι μελωδικές techno συνθέσεις του Taylor στήθηκαν και προορίζονται αποκλειστικά για μαζικές πίστες. 10 tracks σε 52 λεπτά με εύκολες αλλά σχεδόν πολυφορεμένες μελωδίες και με επιβλητικά ρυθμικά σε υψηλά bpm. Σίγουρα πολύ πιο techno προσέγγιση από τα κομμάτια που μας κέρδισαν το περασμένο καλοκαίρι και μια όχι και τόσο τιμητική δήλωσή του να συνοδεύει το δελτίο τύπου –κατά την οποία ο Taylor τονίζει ότι κάθε κομμάτι δεν του πήρε παραπάνω από 3 ώρες δημιουργίας, υποστηρίζοντας αφενός μια πιο μινιμάλ αισθητική και αφετέρου την αμεσότητα που μπορεί να αποφέρει η ηχογράφηση της πρωταρχικής ιδέας ενός κομματιού, χωρίς επιπλέον ανάλυση. «Τhinking too much often kills art», προσωπικά όμως δυσκολεύομαι να βρω τέχνη επιπέδου σε μια κυκλοφορία που παρόλα αυτά φαίνεται πως θα είχε τα φόντα.
2. Leo Zero – Acid Life (Leo Trax)
Let's go! Aυτό το σύνθημα ταρακουνάει τον αυχένα σου με το που ξεκινάει το πρώτο κομμάτι του ξεσηκωτικού νέου άλμπουμ του έμπειρου Βρετανού παραγωγού Leo Zero, με τίτλο Αcid Life. Το οποίο έρχεται ομολογουμένως στην πιο δημιουργική φάση της καριέρας του και σε μια εποχή που ο ίδιος, έχοντας πλέον ρεμιξάρει και re-editάρει τους πάντες (από τη Lana Del Ray και τη Florence μέχρι τον Bryan Ferry και τον Paul Welller), νιώθει έτοιμος να μοιραστεί τις δικές του πρωτότυπες ιδέες. Αγαπημένο του πεδίο η χορευτική μουσική σε disco και house φόρμες, τα παρακλάδια των οποίων υπηρετεί με απόλυτο σεβασμό και ταλέντο –όπως άλλωστε και τις αρχές που τα διέπουν. Απολαυστικό και έξυπνο, το άλμπουμ ξεκινάει με τη funky electro disco μπασογραμμή του "Let's Go" για να συνεχίσει με την piano acid house του "Βody Music" –πρώτη αναφορά του δίσκου στις βασικές αρχές της Chicago /Detroit house σκηνής. 1990's αισθητική στις βασικές μελωδίες των "Βorn To Bounce" και "Εlectricity" και επιστροφή στο Σικάγο με τα deep vocals να στοιχειώνουν το "Energy". To "Jackin'" στη συνέχεια κάνει ακριβώς αυτό που λέει ο τίτλος (βλ. Jackin' house) ενώ η acid disco παράνοια των "Τhis Is Good" και "Μake The Move" δικαιολογούν τον ενθουσιασμό και την υποστήριξη που του δείχνουν συνάδελφοι DJs όπως ο Harvey και οι Idjut Boys. Tα παιχνίδια και οι bleepy acid house πειραματισμοι των "Komputa Games" και "Τake Off" δεν θα μπορούσαν παρά να στήσουν ιδανικά το σκηνικό για τη μεγάλη έξοδο, η οποία κι έρχεται με την acid ρουκέτα του "The Room". Κλασική περίπτωση δίσκου που θα τιμήσουν οι ψαγμένοι house disco DJs αλλά δύσκολα θα έχει μαζική απήχηση, παρά το γεγονός ότι υποστηρίζει τον τίτλο μα και το concept του δημιουργού του με μεγάλη επιτυχία. Το Αcid Life δεν χαρίζει κάστανα και έχει κομμάτια ικανά να βγάλουν κάθε μεγάλο DJ από τη δύσκολη θέση. Λειτουργικότατο.
2 Μixed CDs out this week:
1. Various Arists – Inertia/Resisting Routine (Ann Aimee)
H ετικέτα Ann Aimee είναι sub label της σεβαστής και αξιόλογης Delsin, η οποία δρομολογεί τις εξελίξεις στον χώρο του ευρωπαϊκού techno εδώ και πάνω από μια πενταετία. Η δισκογραφική ολλανδική συμμαχία αποφασίζει λοιπόν να γιορτάσει τις 20 πρώτες κυκλοφορίες της φρέσκιας ακόμα Ann Aimmee με μια συλλογή από ακυκλοφόρητα techno κομμάτια, μερικών εκ των κορυφαίων εκπροσώπων του είδους. Με την αυστηρή μουσική γραμμή (σκοτεινό, πειραματικό και ολίγον dubby techno) που ακολουθεί συνεπέστατα τα τελευταία χρόνια, αυτή φαίνεται να είναι μία από τις πιο φιλόδοξες παραγωγές του sub label μέχρι σήμερα. Σε συσκευασία 4Χ4 βινυλίου και σε μορφή mixed CD υπό την επιμέλεια του μεγάλου αφεντικού Marsel Delsin (και του καλού του φίλου Delta Funktionen), μια αποστομωτική δεκαεξάδα παραγωγών που οδηγούν τις εξελίξεις στον χώρο της σκοτεινής techno δίνουν δείγματα ολόφρεσκων και αποκλειστικών για την περίσταση παραγωγών. Ρίχνοντας μια ματιά στο tracklist συνειδητοποιεί κανείς ότι η αφρόκρεμα της ευρωπαϊκής underground techno κουλτούρας είναι παρούσα σε μια κυκλοφορία η οποία δείχνει να ξέρει πώς να παίρνει στα σοβαρά τη χορευτική μουσική για τις πρώτες πρωινές ώρες. Μόνο για μυημένους με μπόλικες εργατοώρες σε clubs όπως το Berghain και το Panorama.
Tracklist:
1. Sascha Rydell – Rainy Days
2. Sawlin – Excipidial
3. Ozka - Square Beauty
4. Cosmin TRG - Plaisir Interdit
5. Skudge – Pollution
6. Marcelus - 24-7
7. Peter van Hoesen - Last One At 1080
8. Conforce - When It Appeared
9. Lucy – Wytonia
10. Sigha - Finding Myself
11. Redshape – Static
12. Area Forty_One - C.N.T.C.T.
13. Roman Lindau – Borne
14. Mike Dehnert – Pneumatic
15. Milton Bradley - Sequence #1
16. Delta Funktionen – Torpor
www.delsinrecords.com
2. Luciano presents Vagabundos (Cadenza)
Καιρό είχαμε να δούμε τον Luciano σε mixed CD (από το Fabric του 2008) και δεν θα μπορούσε να διαλέξει καλύτερη εποχή για κάτι τέτοιο. Πρόκειται για ένα απόσπασμα 80 λεπτών από το μουσικό κλίμα που επικρατούσε στα ομώνυμα φετινά πάρτυ του στην Ibiza και, ως ήταν αναμενόμενο, δεν θα μπορούσε παρά να είναι στημένο ως η απόλυτη υπερπαραγωγή. Τα κομμάτια παίζουν ανά τετράδες με σχεδόν προκλητικά ονόματα και samples πάνω από dubby techno λούπες. Νicolas Jaar, James Blake, Jamie Woon, J.S.Bach, Pepe Bradock, Maya Jane Cole , MCDE (Motor City Drum Ensemble) και ο δικός μας Argy βρίσκουν όλοι τη θέση τους σε ένα συνονθύλευμα από μεγάλες μπασογραμές και καταιγιστικά techno house beats, που είναι έτσι μπλεγμένα ώστε να δικαιολογούν τον κυκλοθυμικό μα άκρως ταλαντούχο και δημιουργικό τρόπο με τον οποίον στήνει τα σετ του ο πολύς Luciano. Ο τρόπος που χτίζει το mix και διευρύνει τους ηχητικούς του ορίζοντες προσθέτοντας κάθε φορά επιπλέον στοιχεία από διαφορετικά και ετερόκλιτα μουσικά είδη χωρίς να χάσει ούτε στο ελάχιστο τον χορευτικό του χαρακτήρα είναι ένα χάρισμα που τον διακρίνει και δίκαια τον κρατάει τόσο ψηλά στις προτιμήσεις των clubbers. Πολλά έχουν ακουστεί τόσο για τα live mix του όσο και για τις πιο εμπορικές επιλογές του τα τελευταία χρόνια, αλλά εδώ –για μία ακόμη φορά– αποστομώνει τους πάντες με ένα mix που διαθέτει βάθος, όραμα και φαντασία. Ο Luciano, κατά πώς φαίνεται, είναι ακόμα ο man και αν μη τι άλλο αυτό το mix αποτελεί περίτρανη απόδειξη του ανατρεπτικού και απαράμιλλου στυλ που τον διακρίνει σαν DJ. Respect!
