Γιατί το έργο του είναι τρομερά σημαντικό ακόμα και (ή ιδιαίτερα) σήμερα

Η κατάρρευση μιας ζωής που αποδείχτηκε «φούσκα» γέννησε τις προϋποθέσεις για να κάνει και πάλι την εμφάνισή του το πολιτικό τραγούδι (αναδημοσίευση από το Sonik)

Οι 10 καλύτερες και χειρότερες solo προσπάθειες πρώην μελών συγκροτημάτων.

Κλείνουν 20 χρόνια στο κουρμπέτι και γυρίζουν στις ρίζες τους για το καινούργιο τους σινγκλ. Ας κάνουμε λοιπόν κι εμείς μια αναδρομή στη μέχρι τώρα πορεία τους και ας δούμε ένα-ένα όλα τα εξώφυλλα που μας δείχνουν στο “Yesterday”...

Ώρα, επιτέλους, να λυθεί μια ιστορική παρεξήγηση...

«Let’s play the music, not its background»

Ornette Coleman (1)

Της αρέσει ακόμα να ισορροπεί σε οριακά νήματα και από κάτω να υπάρχει άβυσσος. Δεν έχει όμως ούτε ένα κύτταρο δηθενιάς πάνω της...

Πράξη απελπισίας, εν θερμώ απόφαση χωρίς γυρισμό ή απεγνωσμένη ενέργεια; Πολλοί έχουν προσπαθήσει να αναλύσουν την ψυχοσύνθεση ενός ανθρώπου που αποφασίζει να αφαιρέσει την ίδια του τη ζωή, αλλά πάντα κάτι λείπει από την όποια στοιχειοθέτηση/επιχειρηματολογία. Το παρόν κείμενο παρουσιάζει 8 ξακουστά περιστατικά από τον χώρο της μουσικής, όπου ο εύθραυστος ψυχικός κόσμος και η ευαισθητοποιημένη συνείδηση των καλλιτεχνών αποτελεί πρόσφορο έδαφος για το «μικρόβιο» που οδηγεί στο απονενοημένο διάβημα...

Τα 'χουμε ξαναπεί: η πληροφορία που είναι χαώδης, η μουσική επικαιρότητα που είναι αχανής, οι επιλογές που πρέπει να κάνει ένα περιοδικό για τη στήλη των κριτικών του –και τα λοιπά, και τα λοιπά. Είναι επομένως χρήσιμα και τα «ψιλά» της δισκοκριτικής (πάντα ήταν), όχι για να βουλώσουμε κενά, αλλά για να περισώσουμε από το χάος λίγα ακόμα κομμάτια.

Πιάνουμε λοιπόν το πεδίο της τζαζ, περιδιαβαίνουμε το πρώτο εξάμηνο του ’15 και τρακάρουμε πάνω σε ορισμένες άξιες λόγου περιπτώσεις. Με την γνωστή υπόμνηση, ότι ούτε πλήρης, ούτε άλλωστε και ιδιαίτερα ενδελεχής σκοπεύει (ή μπορεί) να είναι μια τέτοια καταγραφή. Δείτε την απλά ως τέτοια, ως μία καταγραφή χωρίς περαιτέρω αξιώσεις... 

Σε μια στιγμή στο φινάλε του Montage of Heck –του ντοκιμαντέρ του Brett Morgen για τη ζωή του Kurt Cobain– τα πάντα στο μυαλό του θεατή ξεδιαλύνονται και έρχονται σε συσχετισμό. Με τον Kurt όμορφο σαν άγγελο και αιώνιο σαν rock σύμβολο...