Το timing του Cinobo, το λες και αμίμητο. H νέα κινηματογραφική και εγχώρια πλατφόρμα streaming, άνοιξε τις on line πύλες του, τις πρώτες μέρες του lockdown, τότε, δηλαδή, που το binge watching αποδείχθηκε μονόδρομος.

Τι θα βρει, όμως, κανείς στο Cinobo; Λίγο-πολύ, όλες εκείνες τις ταινίες που θέλει να δει ο -ελαφρώς πιο highbrow- σινεφίλ, που έχει βαρεθεί την προβλεψιμότητα του Netflix. Δηλαδή, ταινίες από κλασικούς σκηνοθέτες (με τίμια ποικιλία από Charles Chaplin, Agnès Varda, François Truffaut, Wim Wenders), σύγχρονο ελληνικό κινηματογράφο, φεστιβαλικές ταινίες, ντοκιμαντέρ κι ό,τι χωράει στο ενδιάμεσο, με μια λίστα που ανανεώνεται συνεχώς.

Πριν, λοιπόν, το Cinobo αρχίσει να έρχεται κάθε μήνα στην οθόνη σας με 7,99 €, δικαιούστε ένα δωρεάν crash test 14 ημερών. Γι’ αυτό, επιλέγουμε 14 ταινίες που αξίζει να δείτε στην πλατφόρμα, ιδανικές για starter-pack, πριν ανακαλύψετε τις υπόλοιπες μόνοι σας.

 

Wim Wenders και Ξερό Ψωμί

 

Παρίσι, Τέξας

(Wim Wenders, 1984)

«Ο Πολίτης Κέιν των road movies» μας γνώρισε ένα Παρίσι μακριά από την πόλη του φωτός, έριξε το υπαρξιακό βάρος στο πρόσωπο του Harry Dean Stanton και μας παρουσίασε ηδονοβλεπτικά μια Nastassja Kinski που όποιος είδε, δεν ξέχασε ποτέ.

 

Η Αλίκη Στις Πόλεις
(Wim Wenders, 1974)

Άλλη μια ταινία δρόμου στην αμερικάνικη άσφαλτο από τον γερμανό σκηνοθέτη, αυτή τη φορά με πρωταγωνιστές έναν δημοσιογράφο (Rüdiger Vogler), την εννιάχρονη Αλίκη (Yella Rottländer) και τον δρόμο, που θα αναπτύξει ανάμεσά τους μια ιδιόρρυθμα τρυφερή σχέση.

 

Τα Ντόπια

 

Αυτή Η Νύχτα Μένει
(Νίκος Παναγιωτόπουλος, 1999)

Μπορεί εκείνο το «Ηλία, ρίχτο» από το Βιετνάμ στο Όλα Είναι Δρόμος του Παντελή Βούλγαρη να έχει αποδειχθεί η ισχυρότερη κινηματογραφική cult αναφορά στον κόσμο των επαρχιακών λαϊκών κέντρων (λέγε-μας-σκυλάδικα), όμως το Αυτή Η Νύχτα Μένει του Νίκου Παναγιωτόπουλου αποτελεί την πιο ολοκληρωμένη και γλαφυρή αποτύπωση του σκληρού αυτού κόσμου της νύχτας, ακόμη κι αν εδώ μιλάμε πρώτα για ένα love story και δευτερευόντως, στην πραγματικότητα, για όσα συμβαίνει πάνω και κάτω από την πίστα.

 

Η Επίθεση του Γιγαντιαίου Μουσακά
(Πάνος Χ. Κούτρας, 1999)

Αν αναρωτιόσαστε πως θα ήταν μια ταινία με queer α λα John Waters αρχές, b-movie στόφα που βάζει έναν μουσακά εκεί που κάποτε βλέπαμε την επίθεση της 50ft woman και βιτριολική διάθεση σε αθηναϊκό φόντο, την γύρισε πριν από σας για σας, ο Πάνος Χ. Κούτρας. Easter egg, η, πλέον κυρία υπουργού, Τζένη Μπαλατσινού στα νιάτα της, σε ρόλο σέξι εξωγήινης.

 

Η Αιώνια Επιστροφή του Αντώνη Παρασκευά
(Ελίνα Ψύκου, 2013)

Με το κενό, πλην πυκνό σε συναισθηματικό βάρος, βλέμμα του, ο Χρήστος Στεργιόγλου υποδύεται παραπάνω από καλά τον πάλαι ποτέ επιτυχημένο τηλεοπτικό δημοσιογράφο Αντώνη Παρασκευά που, ουσιαστικά, σκηνοθετεί την απαγωγή του, προκειμένου να απομονωθεί σε ένα μεγάλο ξενοδοχείο και να γλιτώσει από τα χρέη του. Η τακτικότητα της «μέρα της μαρμότας» (τι σας θυμίζει;) θα δώσει σταδιακά τη θέση της στον παροξυσμό και η φερώνυμη επιστροφή του τίτλου, παεί πολύ πιο μακριά από την επιστροφή στην «κανονική» ζωή του.

 

Μιλάτε γαλλικά;

 

Τα 400 Χτυπήματα
(François Truffaut, 1959)

Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις για την πρώτη ταινία ενός από τους εμβληματικότερους σκηνοθέτες της γαλλικής nouvelle vague, που όρισε σε σημαντικό βαθμό την αισθητικής της -πόσω μάλλον, όταν μιλάμε για την ταινία που σύστησε τον χαρακτήρα του Antoine Doinel (θα βρείτε κι άλλες σχετικές ταινίες του Truffaut στο Cinobo) μέσω του 15χρονου, τότε, Jean Pierre-Léaud.

 

Boy Meets Girl
(Leos Carax, 1984)

Και μιας και πιάσαμε τη γαλλική nouvelle vague, άχαστο για τους φαν του είδους το σκηνοθετικό ντεμπούτο του Leos Carax, ένα γκονταρικό γράμμα αγάπης, με πρωταγωνιστή το κινηματογραφικό alter ego του σκηνοθέτη, Denis Lavant.

 

Το Λιμάνι της Χάβρης
(Aki Kaurismäki, 2011)

Μία από τις καλύτερες ταινίες της καριέρας του φινλανδού σκηνοθέτη, είναι μια ανθρώπινη (αλλά και στυλιζαρισμένη, με τον χαρακτηριστικό τρόπο του Kaurismäki) καταγραφή της τρυφερής σχέσης που αναπτύσσεται ανάμεσα σε ένα αφρικανό αγόρι (Blondin Miguel) που φτάνει στο λιμάνι της Χάβρης και ενός ηλικιωμένου λούστρου (André Wilms) της περιοχής, που τον παίρνει υπό την προστασία του. Επίσης, θα πάρετε και εδώ τη μικρή σας δόση από Jean Pierre-Léaud.

 

To Χόλιγουντ, το Παλιό, το Ορθόδοξο

 

Ένα Αστέρι Γεννιέται
(William A. Wellman, Jack Conway, 1937)

Πολύ πριν δούμε στον πρωταγωνιστικό ρόλο του A Star Is Born τη Lady Gaga (2018, Bradley Cooper), την Barbra Streisand (1976, Frank Pierson) και την Judy Garland (1954, George Cukor), οι Wellman και Conway γύρισαν την ορίτζιναλ εκδοχή της πολυδιασκευασμένης ταινίας με την Janet Gaynor να υποδύεται την Esther Blodgett. Και έφτιαξαν, συγχρόνως, μία από τις πρώτες έγχρωμες ταινίες που είχαν την αποδοχή κοινού και κριτικών, πριν έρθει δύο χρόνια αργότερα το έπος του Όσα Παίρνει ο Άνεμος.

 

Ο Κύριος Βερντού
(Charlie Chaplin, 1947)

Στο Cinobo θα βρείτε λίγο-πολύ την αφρόκρεμα των ταινιών του σπουδαίου κωμικού, αλλά, μην παραλείψετε με τίποτα «το μαύρο πρόβατο» της φιλμογραφίας του και την ιλαροτραγική του ερμηνεία στον ρόλο του άπληστου Ανρί Βερντού.

 

Μυθοπλασία-Πραγματικότητα, Σημειώσατε 2

 

Bombshell: Η Ιστορία της Χέντι Λαμάρ
(Alexandra Dean, 2017)

Πολλές απαστράπτουσες ηθοποιοί πέρασαν μπροστά από την κάμερα στα χρυσά χρόνια του Χόλιγουντ, αλλά, πόσες από αυτές υπήρξαν το πρότυπο για την Χιονάτη και την Catwoman και συγχρόνως, εφηύραν (!) τον πρόδρομο της τεχνολογίας που χρησιμοποιείται στα W-Fi και τα Bluetooth; Η απάντηση βρίσκεται στον τίτλο αυτού του ντοκιμαντέρ.

 

 

Νέο, Ωραίο και Ανεξάρτητο Σινεμά

 

Μόνο Οι Εραστές Μένουν Ζωντανοί
(Jim Jarmusch, 2013)

Ένας ιδανικός τρόπος για να ξεχάσουμε το πρόσφατο ζόμπι ατόπημα του Jarmusch (Οι Νεκροί Δεν Πεθαίνουν, 2019), είναι να θυμηθούμε τότε που έκανε την Tilda Swinton και τον Tom Hiddleston ερωτευμένα βαμπίρ και μάλιστα, στο εξωτικό Μαρόκο. Και μπράβο του για αυτό.

 

The Florida Project
(Sean Baker, 2017)

Κι όμως, μια ανάσα από την μαγική Disneyland στην Φλόριντα, υπάρχουν οικογένειες στα όρια της φτώχειας, με μικρά παιδιά που μαθαίνουν να ζουν ανάμεσα σε «τσιγγάνικο» αλήτικο τσαγανό και μικροκομπίνες. Σε αυτό το σκηνικό, ο Sean Baker, χτίζει μια απολαυστική, γιατί είναι βαθιά αληθινή, ιστορία.

 

Lucky
(John Carroll Lynch, 2017)

Το κύκνειο άσμα του Harry Dean Stanton είναι και το ιδανικό κλείσιμο μιας σπουδαίας καριέρας, που έμενε, με τον τρόπο της, πάντα στο περιθώριο. Ένα στατικό ταξίδι που ανατρέχει νοητά σε ολόκληρο τη ζωή του 90χρονου ήρωα, που βρίσκει περαστικούς παλιόφιλους στην πορεία. Βλέπεται καλύτερα, συνοδεία Bloody Mary -θα καταλάβετε γιατί, μόλις αρχίσετε την προβολή...

 

Περισσότερο Cinobo εδώ.

 

 

Ακολούθησε το Avopolis Network στο Google News

 

Featured