Επιλέγοντας να τα διατηρήσει όλα ωμά κόντρα σε μια εποχή που τα θέλει όλα εκλεπτυσμένα, σκιαγραφεί έναν περιθωριακό ανδρικό κόσμο γεμάτο unregistered όπλα, ναρκωτικά, πουτάνες και κυνηγητά με περιπολικά...

Δύσκολος μα περιπετειώδης δίσκος, ιδιαίτερα εξερευνητικός σε επίπεδο φόρμας και μεθοδολογίας, μα και πολύ πλούσιος συναισθηματικά...

Έχει και πάλι την αίσθηση του πηγαίου, χρησιμοποιεί όμως τη γλώσσα της παράδοσης χωρίς να περνάει μέσα από τις λέξεις κάτι το επίκαιρο, πέρα από έναν φλου αναχωρητισμό...

Προοριζόμενο για δεύτερους ρόλους, ηχεί με μια μακρινή οικειότητα, λειτουργώντας σαν μια θολή ανάμνηση των εξαιρετικών μουσικών που έβγαλε το Λος Άντζελες της δεκαετίας του 1960...

Ο γνωστός μας από τους Your Hand In Mine συνθέτης ταξίδεψε μέχρι την Ισλανδία γι' αυτές τις ηχογραφήσεις, που χαράσσουν μεν ονειροπόλες διαδρομές, μα βλέπουν τα μελωδικά τους αναπτύγματα να εξατμίζονται γρήγορα...

Δεν είναι σε καμία περίπτωση κακό άλμπουμ, είναι όμως εμφανώς λουστραρισμένο και σιωπηλά συγκρατημένο. Απουσιάζει τόσο η αιχμηρότητα των δύο πρώτων δίσκων τους, όσο και η εγκεφαλικότητα του τρίτου...

Κρυστάλλινες, αειθαλείς μελωδίες, σπιτίσια παραγωγή που εκμηδενίζει την απόσταση με τον ακροατή και εικονοπλαστικές ιστορίες ενότητας, συμπαράστασης, ονειροπόλησης...

Παρά τις 1990s εμμονές του και κάποια στιχουργικά ατοπήματα, εδώ έχουμε ένα ποπ άλμπουμ ανέμελο, ευχάριστο, με δυνατές μελωδίες και λαμπερή ηχητική περιβολή...

Μυσταγωγικό, μελαγχολικό και κατωφερές άλμπουμ, γεμάτο συναισθηματικά ιντερλούδια βραδείας καύσεως και αναφορές σε Joni Mitchell, Kate Bush και Tori Amos...

Φειδωλός, απέριττος και ουσιαστικός στέκει στον πρώτο του προσωπικό δίσκο ένας από τους πιο γνωστούς μπασίστες στους τζαζ κύκλους των Αθηνών... 

Δεν κρύβονται πίσω από την αγορίστικη, σέξι λαγνεία και τον rock 'n' roll τσαμπουκά του εξαιρετικού για τους κώδικες της σκηνής τους εξωφύλλου, μα αποδεικνύονται αντάξιοι των υποσχέσεών του...

Μετά τη νεο-αναβίωση των ψυχεδελικών 1960s, ας υποδεχτούμε επισήμως και μια 1980s νεο-αναβίωση, προσαρμοσμένη στα ακόμη πιο σκοτεινά, γκρίζα και ενίοτε δυστοπικά σύγχρονα αστικά περιβάλλοντα...

Ανά στιγμές νομίζεις πως ακούς τους Asia να συνεργάζονται με τους INXS, αποδεικνύοντας ότι ο Αμερικανός τραγουδοποιός μας δουλεύει κανονικότατα. Όμως το ευχαριστιόμαστε με την ψυχή μας...

Ρομαντικές μπαλάντες ζηλευτής ζεστασιάς, από τις οποίες δεν λείπει μια κάποια τσαχπινιά, αρκετή για να τις ξεκολλάει από τα μέλια όταν χρειάζεται...

Χωρίς να ξεφεύγει από τα μέχρι στιγμής δεδομένα του, ο Νορβηγός συνθέτης και πιανίστας παραδίδει έναν όμορφο δίσκο για το Θείο και τον Έρωτα –ή, αν θέλετε, για τον Έρωτα για το Θείο...

Ο ρομαντισμός, η φυσιολατρική πνευματικότητα και η πηγαία συναισθηματικότητα κάνουν την επιστροφή των Νορβηγών να στέκεται πολύ ψηλότερα από τα περισσότερα γεννήματα των reunions

Τίμια τραγούδια γεμάτα περήφανες μνήμες από τα έξαλλα 1990s, που προσφέρονται για ολονύχτιες, μοναχικές αυτοκινητάδες...

Γράφουν επιθετικά όχι γιατί έτσι προστάζει μια καναπεδάτη «αντί» νοοτροπία, μα επειδή αποτυπώνουν κάτι από τη βία των σύγχρονων δρόμων, κάτι από την τρομακτική στιγμή που βουτάς το χέρι στον κάδο με τα σκουπίδια...

Αν και ο Θεσσαλονικιός συνθέτης δείχνει να θέλει ν' αποφύγει τα «hooks», τα καταφέρνει καλά και με αυτά, δίνοντας στον Φοίβο Δεληβοριά το ωραιότερο τραγούδι που δεν έγραψε ο ίδιος...

Οργισμένη, υπερσύγχρονη electro pop, ένας εξαιρετικός δίσκος ευθύβολης και δριμείας διαμαρτυρίας απέναντι στα σύγχρονα κακώς κείμενα της Αμερικής και του κόσμου μας...