Με hardcore καύσιμα και αψύ punk attitude, εξαπολύουν επίθεση σε μια σύγχρονη Δυτική ζωή που φαίνεται να γίνεται όλο και πιο ψευδεπίγραφη και «στημένη»...

Παγιδεύεται στην επιτυχία του προηγούμενου άλμπουμ και επαναλαμβάνεται, δεν αποτυγχάνει όμως να κρατήσει ψηλά τη symphonic metal φήμη των Ολλανδών...

Δεν έχουν ξεχάσει να γράφουν καλά τραγούδια, στα 10 όμως χρόνια αποχής από τη δισκογραφία πολλά έχουν αλλάξει, με αποτέλεσμα το alternative rock τους να δείχνει στάσιμο σε αιτήματα προηγούμενων δεκαετιών...

Modular synth περιβάλλον ντελικάτο και διαλογικό, με ιδιοσυγκρασιακή ματιά πάνω στα κύματα του Ειρηνικού Ωκεανού και απόηχοι από τη μινιμαλιστική, σπειροειδή γραφή του Terry Riley...

Ένα προσεγμένο άλμπουμ εκ μέρους των Φινλανδών goth 'n' rollers, δουλεμένο από ώριμους μουσικούς με σχεδόν 25 χρόνια καριέρας και έναν έμπειρο παραγωγό...

Πηγαία μελωδικότητα, αναφορές στα βαριά χαρτιά της soul των 1970s και μια διάχυτη «πινκφλοϋδική» ντόπα. 10 τραγούδια που ρέπουν προς το σκοτάδι, μα βρίσκουν αρκετές διαφορετικές αποχρώσεις για να το περιγράψουν...

Ένα εγχώριο διαμάντι αστίλβωτου επικολυρικού metal βγαλμένο από το καμίνι των 1980s, με αναφορές στο ακραίο παρελθόν της μπάντας και σε διεθνή ονόματα της τάξης των στους Warlord και Bathory...

Διακατέχονται για πρώτη φορά από άγχος να «ανήκουν» στον 21ο αιώνα, με αποτέλεσμα να σερβίρουν έναν δίσκο αξιοπερίεργο, που περισσότερο κάνει μια δήλωση, παρά αποτελεί ολοκληρωμένη πρόταση...

Πότε θυμίζοντας την Joni Mitchell, πότε την (ύστερη) Loretta Lynn, η Αμερικανίδα τραγουδοποιός φτιάχνει έναν ακόμα καλό δίσκο με ιστορίες από τη Μέση Ηλικία, με όπλο τους στίχους και τις αφοπλιστικές της ερμηνείες...

Σκληρός μα και πιασάρικος την ίδια στιγμή, γεμάτος πανέμορφες μελωδίες, είναι ένας από τους καλύτερους δίσκους των Αμερικανών, αλλά και ένα άκουσμα πολύ αντιπροσωπευτικό του τι εστί progressive metal...

Εξωγήινο όπως και το άπειρο του σύμπαντος, χαρακτηρίστηκε δίκαια ως «το δικό τους Discreet Music», με τα τοπία να αποφεύγουν τα κλισέ και τις (αναλογικές) ambient κοινοτοπίες...

Συνεχίζει να λοξοκοιτάει στα τρόπαια της Madonna, αλλά συνεχίζει την ίδια στιγμή να καταγράφει και μια αυτόφωτη pop ντίβα, που αρνείται να τρώει από τα έτοιμα...

Οι μέρες της κατανυκτικής μεγαλοπρέπειας έχουν περάσει για τη μεγαλύτερη black metal μπάντα των δύο τελευταίων δεκαετιών. Πλέον η μεγαλοπρέπεια είναι καταστροφική, σαν τη μοιραία αποκάλυψη της πραγματικής όψης του Δία στη Σεμέλη...

Μια επιτηδευμένα πολύπλοκη κακοφωνία θορύβου με jazz rock περάσματα, νουάρ διάθεση και ηλεκτρονικά μοτίβα, καταλήγει σε έναν προσβάσιμο δίσκο, που στέκει ως ο καλύτερος του σκληρού ήχου για τη φετινή χρονιά...

Πατερημά και αρχαιολατρείες, ηλεκτρικές κιθάρες, μπουζούκια και σαντούρια, οι Doors και οι Aphrodite's Child, σε ένα εγχώριο ντεμπούτο με τόλμη, όραμα και ρίσκο...

Μακριά από κάθε ανάγκη για καινοτομία, δηλώνουν την απεριόριστη λατρεία τους για τους Celtic Frost με άξεστα riffs, αγροτική τραχύτητα και λασπερές θίνες από μπάσο και τύμπανα...

Θαλερός και συχνά καταπληκτικός, ο Γιώργος Νταλάρας ξαναγίνεται εδώ ο λαϊκός τραγουδιστής που πολλοί αγάπησαν, σε μια κατάθεση όμως υπερβολικά ασφαλή και κατά βάση νοσταλγική...

Οι επαναστατημένες, πυρετώδεις, βαθιά ανθρωπιστικές λέξεις του Γιώργου Δάγλα μεταμορφώνονται σε 8 ιδιότυπες jazz metal καντάδες, δίνοντας έναν καταπληκτικό δίσκο...

Τιτλοφορημένο από μια βουνίσια κορυφή της Κρήτης και με καλεσμένους τον Ψαραντώνη και τον Bonnie "Prince" Billy, είναι ένα εύφορο και σπουδαίο επιχείρημα για όσους υποστηρίζουν ότι η μουσική είναι μία...

Ένα άλμπουμ ταμάμ για easy listening καταστάσεις, αλλά χωρίς κάτι να το ξεχωρίζει από τη γλυκανάλατα ήπια ατμόσφαιρα που κατακλύζει τα «εναλλακτικά» μας ραδιόφωνα και στέκια...