Το βράδυ της Τρίτης, 17ης Αυγούστου είχε έρθει η στιγμή του Serj Tankian να επιστρέψει στην Ελλάδα, δώδεκα χρόνια έπειτα από την τελευτά του συναυλιακή επίσκεψη, όταν παρέα με τα υπόλοιπα μέλη των SYSTEM OF A DOWN άνοιγε για τους SLAYER, όπως μας υπενθύμισε και ο ίδιος επί σκηνής. Δε γνωρίζουμε αν αυτή η αναφορά ήταν μπηχτή για τα γεγονότα που είχαν λάβει χώρα το 1998 και την «άκοσμη» γνωριμία τους με τους Έλληνες θρασάδες (και τα μπουκάλια τους) ή απλώς μια διαπίστωση και τίποτε παραπάνω, όμως οι εποχές έχουν αλλάξει άρδην. Εν μέσω του καυτού Αυγούστου και με μια Αθήνα κατά τη διάρκεια των δύο μοναδικών εβδομάδων του χρόνου που δεν είναι ασφυκτικά γεμάτη, ο Serj Tankian απολαμβάνοντας το καλλιτεχνικό status που έχει πια στα ελληνικά δρώμενα δε δυσκολεύτηκε να γεμίσει τη μικρή σκηνή του Terra Vibe. Αρωγός σε αυτό, οφείλουμε να τονίσουμε, υπήρξε και η λογική τιμή του εισιτηρίου.
 |
Ας πάρουμε, όμως, τα πράγματα με τη σειρά τους. Το συναυλιακό γεγονός προϋπάντησε η πολυπολιτισμική εννιαμελής μπάντα που βρίσκεται υπό τη σκέπη της δισκογραφικής του Tankian (Serjical Strike Records), ονόματι VIZA. Προεξέχοντος του συμπατριώτη μας K’noop, ο οποίος ήταν περιχαρής που έπαιζε για πρώτη φορά στη χώρα του, επέδειξαν ένα εξαιρετικό και εμφανώς καλοδουλεμένο σύνολο. Οι συνθέσεις τους ήταν ένα μείγμα GOGOL BORDELLO, των πιο ήρεμων στιγμών των SYSTEM OF A DOWN και τσιφτετελιών. Χάρη στην επικοινωνιακά χαρίσματα του K’noop και ενός τρελαμένου μοϊκανοφόρου –ο οποίος πέραν του τουμπερλεκίου και κάποιων scream φωνητικών, είχε την αποστολή να ξεσηκώνει τον κόσμο- κατάφεραν να κερδίσουν το κοινό και να κάνουν αρκετούς να λικνίζονται στους ρυθμούς τους. Ο ήχος τους ήταν άψογος, κάτι που βοήθησε στο όλο όμορφο αποτέλεσμα.
 |
Όταν, όμως, μπαίνουν οι ηλεκτρικές κιθάρες, το τελευταίο πράγμα στον κόσμο που περιμένουμε στη Μαλακάσα (και όχι μόνο), είναι ένας καλός ήχος. Έτσι, δυστυχώς, έγινε και με τον Tankian, ο οποίος ανέβηκε στη σκηνή με την μπάντα του και μια μίνι 8μελή ορχήστρα ελλήνων μουσικών με έγχορδα και πνευστά. Στο πρώτο μισό –λίγο λιγότερο για να είμαστε ακριβείς- είχαμε μπουκωμένο ήχο, η ορχήστρα δεν ακουγόταν διόλου και η φωνή του Tankian (η φωνή που είχαμε έρθει όλοι να ακούσουμε διάολε!) ήταν κάπως θαμμένη, πράγμα εξαιρετικά παράξενο για solo-τραγουδιστή καλλιτέχνη. Εν πάση περιπτώσει, στο δεύτερο μισό τα πράγματα βελτιώθηκαν αισθητά και μπορέσαμε να παρακολουθήσουμε απερίσπαστοι έναν από τους –όχι άδικα- πιο επιτυχημένους καλλιτέχνες της ευρύτερης ροκ σκηνής της δεκαετίας που μας πέρασε.
 |
Ο Serj Tankian επί σκηνής είναι πολύ απλός και προσιτός, ενώ εξέπεμπε μια αύρα καλοσύνης και ευγένειας που σίγουρα προκαλεί ευφορία σε όσους τον παρακολουθούν. Εντύπωση έκανε σε αυτούς που ήταν αρκετά μπροστά (ή αρκετά παρατηρητικοί) το ειλικρινές χαμόγελο έκπληξης αναμεμειγμένης με ικανοποίηση, όταν ο κόσμος τραγούδαγε με όλη του τη δύναμη κάθε στίχο του “Sky Is Over” δίχως να χάνει λέξη. Ίσως και ο ίδιος να συλλογίστηκε από μέσα του το πώς αλλάζουν οι καιροί… Βέβαια, ως ένας από τους ελάχιστους τόσο συνειδητοποιημένους καλλιτέχνες, με σφαιρική άποψη για την τέχνη του και με σαφή πολιτικοποιημένη χροιά, δεν παρέλειψε να αναφερθεί σε διάφορα θέματα: από πιο φιλοσοφικά, όπως το ότι η μουσική δεν προέρχεται από τους καλλιτέχνες, αλλά από τη Μούσα και αυτοί είναι μόνο οι κοινωνοί της, μέχρι τη δημοκρατία που προσπαθούν οι τράπεζες και η Ευρώπη να επιβάλλουν στην Ελλάδα, τη χώρα που την επινόησε (sic) ή το πώς ζουν όλα τα πλάσματα του κόσμου δίχως σύνορα ενώ οι άνθρωποι τα λατρεύουν και πεθαίνουν γι’ αυτά (εύκολο να καταλάβει κανείς ότι επρόκειτο για την εισαγωγή του καινούριου του κομματιού “Borders Are…”). Δεν παρέλειψε βέβαια να μιλήσει για κάτι που ενώνει την Ελλάδα και την Αρμενία, τις γενοκτονίες δηλαδή από τους Τούρκους.
Συνολικά έπαιξε περίπου μία ώρα και ένα τέταρτο. Σε αυτόν το χρόνο ακούσαμε κομμάτια από τον προηγούμενο και τον επερχόμενο δίσκο του και –όπως ήταν γνωστό- κανένα SYSTEM OF A DOWN. Παρότι ποιοτικά τα κομμάτια της solo καριέρας του δεν μπορούν να φτάσουν τους system, η απόφασή του είναι απόλυτα σεβαστή από το κοινό και τίμια. Εξάλλου, τα “Sky Is Over”, “The Unthinking Majority” και “Empty Walls” έχουν ήδη αγαπηθεί από τους Έλληνες. Αν εξαιρέσουμε το μαύρο σύννεφο του κακού ήχου (όχι ότι πρέπει να το εξαιρέσουμε, κάθε άλλο) σίγουρα ήταν μια βραδιά που ικανοποίησε πολύ κόσμο που διψούσε εδώ και χρόνια να δει από κοντά τον Tankian. Άντε, να παίρνει σειρά τώρα και ο Daron Malakian με τους SCARS ON BROADWAY, αλλά και επιτέλους ολόκληρη η σωστή μπάντα μαζί, όταν έρθει η ώρα.
Setlist:
Beethoven’s Cunt
Lie Lie Lie
Sky Is Over
Saving Us
Baby
Left Of Center
The Unthinking Majority
Praise The Lord And Pass The Ammunition
Blue
Elect The Dead
Yes, It’s Genocide
Deserving!
Honking Antelope
Electron
Money
Borders Are..
Feed Us
Empty Walls
Charades
