Ημέρα Χασμωδίας

Ελάχιστα έχουν αλλάξει από την εποχή όπου σκατόψυχοι παίχτες των στούντιο όπως ο Ρόλαντ Έμεριχ και ο Μάικλ Μπέι μπήκαν στο παιχνίδι του Χόλυγουντ για να σαρώσουν τα φράγκα, λιβανίζοντας τον νόμο του «size does matter». Το 2016 οι δημιουργοί/φελλοί των multiplex, εξακολουθούν να χρησιμοποιούν τερατώδεις προϋπολογισμούς για να εκσπερματώσουν πάνω στους θεατές με τα άβολα 3D γιαλιά, τα πανάκριβα ανοσιουργήματά τους όπως το σίκουελ της Ημέρας Ανεξαρτησίας. Το σινεμά του Έμεριχ έχει κατακτήσει μετά βαΐων και κλάδων το box office της mainstream κινηματογραφίας με την επιθετικότητα και την έπαρση που έχει δείξει σε ταινίες-τερατογεννέσεις του σινεμά καταστροφής, όπως το «Μετά την Επόμενη Μέρα» (2004) και το «2012» (2009), ενώ παράλληλα ο Μάικλ Μπέι έχει ήδη υπογράψει τα επόμενα δυο Transformers. Είναι ανίκητοι…

Ετούτο το αισχρά φιλοχρήματο και ψυχροπολεμικό ταινιάκι, πατάει πάνω στο υπόβαθρο της εξωγήινης απειλής, το οποίο κυριαρχούσε στο φτηνό (μα απολαυστικότατο) sci-fi των 50’s, εκεί όμως λειτουργούσε σαν αλληγορία για τον κομμουνισμό. H εξωγήινη απειλή πλέον έχει περιοριστεί σε μια σχηματική πλοκή για να αναδειχθούν χαρακτήρες παλληκαράδων που θεωρούν cool μια σέλφι μπροστά στην αστερόεσσα ή περηφανεύονται για τα γαλόνια του μπαμπά τους από το Βιετνάμ. Η ταινία περιέχει τους πιο αδιάφορους και χάρτινους κεντρικούς χαρακτήρες. O Liam Hemsworth και η Maika Monroe υποδύονται το πιο εκνευριστικό και αδιάφορο ζευγάρι, ο βαριεστημένος Jeff Goldblum είναι παντελώς αχρείαστος σε έναν all around ρόλο ειδήμονα με επιστημονικές θεωρίες και λύσεις στα προβλήματα του κόσμου και ο Bill Pulman σπαταλάει το χρόνο του σε ρόλο απορυθμισμένης καρικατούρας.

Επιπλέον οι κλοπές από άλλα φιλμ είναι τόσο ανέμπνευστες στα όρια της προχειράντζας. Η σχέση του Jessie Usher με τον Liam Hemsworth στις αστείες αερομαχίες με τόνους πυρομαχικών είναι ένας κακόγουστος απόηχος του Top Gun ενώ η σχέση πατέρα-γιου μεταξύ Judd Hirsch και Jeff Goldblum είναι μια απέλπιδα προσπάθεια κοπιαρίσματος του Indiana Jones and the Last Crusade (μην τα ρωτάτε). 

Πρόκειται για μια κατακλυσμιαία επίδειξη κακογουστιάς, πνιγμένη στο χάος των εντυπώσεων, με τσίγκινα τρισδιάστατα εφέ που δεν έχουν καν τη συναίσθηση της εφημερότητάς τους. Ο Έμεριχ μας τρίβει στη μούρη το μαύρο σκοτάδι της ψυχής του κάνοντας τα απολύτως απαραίτητα σε ένα κουρασμένο και επίπεδο πλαίσιο διάθεσης με την πλοκή να αγγίζει αστεία επίπεδα και τα άλματα της λογικής στις υποπλοκές να προσβάλλουν ασύστολα τη νοημοσύνη του θεατή. Η πατριωτική ψυχαγωγία αγγίζει τα όρια της χασμωδίας, από έναν πρωτομάστορα του ανεγκέφαλου σινεμά, ο οποίος προσθέτει ακόμα ένα αξιοθρήνητο φιλμ στην αχρείαστη φιλμογραφία του.

Η Ημέρα ανεξαρτησίας είναι μια μικρή ταφόπλακα στο σινεμά του φανταστικού, στις ταινίες καταστροφής και στο λαϊκό, ψυχαγωγικό σινεμά. Στα είδη κινηματογράφου δηλαδή με τα οποία μεγαλώσαμε και αγαπάμε ιδιαιτέρως. Γι’ αυτό και πρέπει να μην δείξουμε καμία επιείκεια. Λιθοβολήστε τούτο το σκουπίδι και στείλτε το πίσω στη μήτρα που το ξέβρασε.