Δόνησε με συναίσθημα και με το περιβόητο «γυναικείο άγγιγμα» το κυριακάτικο βράδυ μας, σε ένα αρκούντως γεμάτο Gazarte...

Samples διεκδικούσαν την αρχή και το τέλος των εντυπώσεων, ηλεκτρονικές πλάτες κρατούσαν τα μπόσικα στο φόντο, ενώ κιθάρα και μπάντζο κρατούσαν σαν τρόπαιο την παραμονή του όλου σκηνικού σε μια ροκ τροχιά...

Εξουθενωμένοι (η Αθήνα ήταν η τελευταία στάση της περιοδείας) αλλά και εμφανώς συγκινημένοι, έδωσαν ένα απρόσμενο δεύτερο encore, αφού είχαν ανάψει τα φώτα και μέρος του κόσμου είχε αρχίσει να αποχωρεί...

Δεν υπάρχει λόγος να ψάξει κανείς την ποιότητα ή το νόημα αυτού που ακούει. Οι Νορβηγοί φίλοι μας είναι μια καλοκουρδισμένη μηχανή παραγωγής κοφτερών beats και ανατριχιαστικά επιθετικών στίχων...

Η όλη σκοτεινή (αρρωστημένη πολλές φορές) θεατρικότητα και οι περίεργοι, αφιλόξενοι ήχοι προκάλεσαν στο κοινό μια σύγχυση. Όμως η παρουσία τους ήταν αυθεντική, με έντονο προσωπικό χαρακτήρα...

Η απαράδεκτη οχλαγωγία από το μέσον του Fuzz και προς τα πίσω και κάποιες μάλλον ατυχείς επιλογές στη setlist, στέρησαν από μια καλή βραδιά την αιχμή εκείνη που θα μπορούσε να την κάνει συναρπαστική...

Το Σάββατο στο Gazarte ένωσαν δυνάμεις και δεξιοτεχνία σε μια αξιοζήλευτη σύμπραξη, που εύκολα καταχωρείται στις πιο δυνατές συναυλιακές συγκινήσεις του 2014...

Γέμισε το Six d.o.g.s. τη Δευτέρα, κυρίως από γυναίκες, μία εκ των οποίων έπιασε μάλιστα εξ απροόπτου τον Nathan Nicholson εκεί προς το τέλος της βραδιάς, φωνάζοντας «you are beautiful»...

Το ελληνικό κοινό δεν θα σταματήσει να αγαπάει οτιδήποτε έχει μέσα στον ήχο του σκοτάδι, θάνατο και απόγνωση, έναν πολύ καλό frontman και μερικά πιασάρικα riffs...

Δεν «σείστηκε» η Στέγη Γραμμάτων & Τεχνών. Η κεντρική σκηνή έμοιαζε μισογεμάτη, ενώ η εμφάνιση άφησε ορισμένους με ένα χάσμα μεταξύ της ηχογράφησης του Ten Freedom Summers και της ζωντανής απόδοσής του...