Η θεματολογία των στίχων, οι μελωδίες των πλήκτρων και οι ρυθμοί του drum machine, ήταν όλα ακριβώς εκεί όπου τα άφησαν οι πρώιμοι Cure και οι Sisters Οf Mercy...

Οι Tombs ήταν ισοπεδωτικοί, οι Goblin παρείχαν live soundtrack στο Suspiria του Dario Argento, αλλά αδιαφιλονίκητοι πρωταγωνιστές στάθηκαν οι Anathema, που εμφανίστηκαν με πλήρη σύνθεση για πρώτη φορά στα χρονικά

Κέφι, ροκ εν ρολ νιάτα και ενθουσιασμός διάχυτος στο γεμάτο Gagarin, όλα υπό τις αχτίδες ενός ζεστού, καλιφορνέζικου ήλιου... 

Fields Of The Nephilim με best of setlist, αλλά και μια μυθική εμφάνιση των Enslaved στην έναρξη του δημοφιλέστερου indoors festival της Δυτικής Ευρώπης

Απολαυστική συναυλία, που εάν είχε και λίγο μεγαλύτερη διάρκεια (μόλις 75 λεπτά), θα ξεπερνούσε στο προσωπικό μου ranking την πρώτη φορά που τους είδα live, στο Rockwave…

Με ένα σχεδόν τυφλό, ενστικτώδες δέσιμο μεταξύ των τριών, το δίωρο σετ κύλησε νεράκι...

Ξεκούραστοι και ορεξάτοι, οι Ολλανδοί έπαιξαν πραγματικά πολύ καλά στο Fuzz, ίσως μάλιστα αυτή τη φορά να μάζεψαν και περισσότερο κόσμο...

Η συναυλία θα μπορούσε να φέρει τον γενικότερο τίτλο «όταν το παλιό συναντά το καινούργιο» ή ακόμα «όταν το αγνό κι ανεπιτήδευτο συναντά το στυλιζαρισμένο και καλά μελετημένο»...

Το πέρας του live με άφησε να μην αναπολώ την αίγλη των νεανικών χρόνων της μπάντας (και εμού), αλλά κυρίως να επιθυμώ έντονα την ανανέωση των όρκων αφοσίωσης με τους «ήρωες» μου...

Είτε ακούγαμε reggae, είτε latin, είτε παραδοσικά καμερουνέζικα, παίζονταν με την ίδια ακριβώς αστείρευτη ενέργεια. Ακόμα δεν το χωράει ο νους μου, από πού μπορεί ένας άνθρωπος ο οποίος έχει πια περάσει τα 80 να αντλεί τέτοια όρεξη...