Το πρόβλημα του εν Ελλάδι δημόσιου διαλόγου δεν έγκειται στο ότι αυτός δεν πραγματοποιείται, αλλά στο ότι όλα γίνονται άναρχα, άναρθρα, με κραυγές, κλαυθμούς, οδυρμούς, σκληρές εκφράσεις. Και το χειρότερο, με βεβαιότητες...

“Swing WAS the thing” είπε το κοινό και κρέμασε τα χορευτικά του παπούτσια. Αλλά για λίγο, καθώς η traditional pop με αρχηγό τον Frank Sinatra και ένα πλήθος νέων ειδώλων χαμογελούσαν λάγνα στην επόμενη γενιά εφήβων, που περίμεναν μια νέα αφίσα να γεμίσουν το δωμάτιό τους.  

8 εγχώριες σκληρές μπάντες, 4 ημέρες αφιερωμένες στον αγνό, βαρύ ήχο (Πέμπτη 26, Παρασκευή 27, Σάββατο 28 & Κυριακή 29/11, στο Six d.o.g.s.). 

Με την αφορμή λοιπόν του It's Electric! Festival vol. 2, ρωτήσαμε τους 4Bitten, 10 Code, Anal Veritas, Cemetery Dance, Hypnotic Nausea, Serenity Broken, Sun Rain In Life & The Mighty N για την πιο «ηλεκτρική» στιγμή στη μέχρι τώρα πορεία τους...

Μπροστά σε περίπου 8.500 θεατές στη Metro Areena στο Espoo, έδωσαν ένα σόου για όλη τη (φινλανδική) οικογένεια, που άξιζε πάντως κάθε ευρώ του εισιτηρίου...

Μαζεύω τον τελευταίο καιρό διάφορα θραύσματα, τα οποία είπα αυτή τη φορά να συναποτελέσουν ένα patchwork-Avotek. Το ένα (θα καταλάβετε ποιο) προστέθηκε κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή και κάτω από το βάρος των περιστάσεων. Μέχρι την άλλη Κυριακή, λοιπόν, κρατήστε την αξιοπρέπεια του ήχου σας σε σωστά επίπεδα (και αυτό, ως γνωστόν, δεν έχει να κάνει με τον εξοπλισμό, αλλά με τη διαχείρισή του)...

Τα τελευταία 3 χρόνια, ξαναφουντώνει η μάχη ανάμεσα στον αυθεντικό και στον ραδιοφωνικά φιλικό country ήχο, στη θρυλική πρωτεύουσα του είδους, στο Τενεσί. Ξεδιπλώνουμε λοιπόν τις ιστορίες των νέων εκφραστών της αληθινής country κληρονομιάς, όσων βρήκαν στο Nashville το προσωπικό τους καταφύγιο...

Όπως και να το κάνουμε, νιώθουμε πιο κοντά πλέον σε ένα γαλλικό προάστιο, παρά σε μια φτωχογειτονιά του Καΐρου...

Πριν λίγες εβδομάδες, οι αγαπητοί στο indie κοινό Electric Litany κυκλοφόρησαν το νέο τους τραγούδι, μέσω YouTube. Το οποίο δεν είναι και τόσο νέο, καθώς η ιστορία του ξεκινάει στα δύσκολα χρόνια της δεκαετίας του 1940, μεταξύ Κατοχής και Εμφυλίου. Πρόκειται για το γνωστό ρεμπέτικο του Απόστολου Καλδάρα “Νύχτωσε Χωρίς Φεγγάρι”. Η ίδια η απόπειρα μεταγραφής του, μαζί με τα πώς και τα γιατί, έδωσαν την αφορμή για τις παρακάτω σκέψεις... 

Ο Μανώλης Μανουσάκης, γιος του σκηνοθέτη Μανούσου Μανουσάκη, μας ξεναγεί στο sound design μίας από τις πλέον συζητημένες ελληνικές ταινίες της χρονιάς (πρεμιέρα: Πέμπτη 3 Δεκεμβρίου)

Στα σοκάκια της στοιχειωμένης Ghost Box Music, ο χωροχρόνος διαστρεβλώνεται και η νοστλαγία για ένα παρελθόν που δεν υπήρξε ποτέ συγχέεται με ένα μέλλον το οποίο μπορεί να μην έχει καμία σχέση με αυτό που φανταζόμαστε στο παρόν. Μπερδευτήκατε;