«…Ιδεολογίες δεν υπάρχουν. Αντίθετα υπάρχουν ένστικτα. Λάθος λέξη, τώρα που το σκέφτομαι. Τα πραγματικά ένστικτα, τα ζωώδη που λένε, διαθέτουν μια ευγένεια, έστω και χοντροκομμένη. Αποσκοπούν κάπου χειροπιαστά κι έτσι δικαιολογούν τον λόγο ύπαρξής τους. Τα ανθρώπινα, αντίθετα, έχουν πάψει προ πολλού να τρέφουν το στομάχι μας. Το αχόρταγο τέρας της ψυχής μας ταΐζουν κι εκείνο το ελεεινό μεγαλώνει σαν παχύσαρκο μωρό, γεννημένο με κάθε λεπτομέρεια περί γεωμετρικής προόδου φυτεμένη ήδη στον εγκέφαλο. Έχει τύχει να σπάω κεφάλια παρέα με ελεεινούς τυπάδες εν χρω κεκαρμένους, μαλάκες με σφυροδρέπανα σφηνωμένα στο κεφάλι, αριστερούς ευρωπαϊστές, ανθρωπιστές κατά δήλωσή τους, χριστιανούς, αλλά και γιάπηδες το πρωί-γαμάω και δέρνω το βράδυ. Όταν, όμως, σηκώνεται το εγκε-φαλικό καβλί της βίας, οι θεωρίες πάνε βόλτα. Κι όποιος παρατηρήσει αφ’ υψηλού, πως όλοι αυτοί δεν είναι ιδεολόγοι, τον ευχαριστώ εκ των προτέρων γιατί πολύ απλά επαληθεύει τα λεγόμενα μου…».
Διονύσης Κοτταρίδης
