«Σκατά στους κουλτουριάρηδες»

«…κάθε ομάδα «επαναστατημένων» νεαρών…να διακόπτει μια θεατρική παράσταση βρίζοντας το κοινό και γράφοντας με σπρέι στο καινούργιο, καθαρό φουαγιέ του Εθνικού το ναζιστικής υφής σύνθημα “σκατά στους κουλτουριάρηδες”(!), τι μας λέει ότι δεν θα δούμε μεθαύριο τους ίδιους ή άλλους να καίνε βιβλία ή να επιχειρούν να ορίσουν το τι θα λέμε και τι θα σκεφτόμαστε;» των Απόστολου Δοξιάδη, Τάκη Θεοδωρόπουλου και Πέτρου Μάρκαρη- Καθημερινή 24/12/08

Αγαπητοί συγγραφείς, όταν πέφτουν σφαίρες σε μαθητές –εσχάτως και σε αστυνομικούς– και όταν κάποιοι καίνε με βιτριόλι συνδικαλίστρια μετανάστρια, για το λιγότερο που κάποιος μπορεί να θρηνήσει είναι για την μπογιά στο φουαγιέ του Εθνικού Θεάτρου. Από πότε οι διανοούμενοι μετατράπηκαν σε ελαιοχρωματιστές, καλύπτοντας με τη σιωπή τους την κοινωνική παθογένεια του λευκού κολάρου και της διαφθοράς των άνω; Στο Λεξικό του Μπαμπινιώτη μάλιστα «κουλτουριάρης» ορίζεται ως «αυτός που ασχολείται επιφανειακά και επιδεικτικά με πολιτιστικά ή πνευματικά θέματα, που παριστάνει το διανοούμενο…» Σύμφωνα λοιπόν με τον παραπάνω ορισμό, όταν είσαι διανοούμενος, δεν είσαι κουλτουριάρης, ιδιότητα που αποτελεί ένα κωμικό μάλλον κακέκτυπο του ανθρώπου των γραμμάτων. Εφόσον θεωρείτε ότι το σύνθημα σάς αφορά και ότι από συγγραφείς έχετε εκπέσει στο «βαθμό» του κουλτουριάρη, εγώ δεν έχω τίποτε άλλο να συμπληρώσω. Απλώς θα ήθελα οι διανοούμενοι αυτού του τόπου να μην είναι μόνο συνεπείς προς τους εκάστοτε, αλλά και πολλές φορές, διαχρονικούς μαικήνες τους, γιατί τότε, και μόνο τότε, αποδεικνύονται περιττοί∙ και οι κοινωνικά περιττοί δεν κρατούν στα χέρια τους τίποτε άλλο από τα περιττώματα του ατομισμού τους. Άραγε ποιες αξίες κοινής ζωής υπερασπίζετε, όταν το ίδιο το κοινωνικό συμβόλαιο έχει εκπέσει από τις ενέργειες της ίδιας της εξουσίας;  Ποια αρχή κοινής ζωής μπορεί να γίνει σεβαστή, όταν πεθαίνουν και τραυματίζονται άνθρωποι από ενέργειες του κράτους και του παρακράτους, χωρίς να παραιτείται ούτε ένας υφυπουργός και ποιο κοινωνικό συμβόλαιο μπορεί να σεβαστεί ο οποιοσδήποτε, όταν όργανα του κράτους αφαιρούν ή αμφισβητούν το ίδιο το δικαίωμα στη ζωή, δικαίωμα φυσικό  και πρωταρχικό;  Ο Χατζιδάκις θα μπορούσε να σας το εξηγήσει καλύτερα…, ακόμα και ο Τζον Λοκ.    

Νίκος Σαραφιανός