Σε μία κοινωνία όπου ένα νεαρό παιδί πάει βόλτα για καφέ και το πυροβολούν επειδή κάποιος από την παρέα του πέταξε ένα άδειο μπουκάλι σε ένα περιπολικό, υπάρχουν διαφόρων ειδών αντιδράσεις. Υπάρχουν οι αναρχικοί που καίνε και σπάνε και καταστρέφουν γενικά ό,τι βρεθεί στον δρόμο τους γιατί τους φταίει το κράτος και όλες οι στραβές δομές του. Υπάρχουν τα πιτσιρίκια που βγήκανε στους δρόμους για να χάσουνε μερικές ώρες μάθημα κι αν τα ρωτήσεις το γιατί φωνάζουνε σαν μανιακά και πετάνε πέτρες δεν ξέρουν να σου απαντήσουνε. Υπάρχουν τα κόμματα της αντιπολίτευσης που χρησιμοποιούν στο έπακρο το φρικτό αυτό γεγονός προσπαθώντας να κερδίσουν ψήφους δίχως ίχνος σεβασμού στη μνήμη του παιδιού που χάθηκε. Ακόμα, υπάρχουν ένας «περήφανος» υπουργός και ένας ακόμα πιο «περήφανος» υφυπουργός, οι οποίοι παραιτούνται από τις θέσεις τους για λόγους ευθιξίας, όταν όμως η κυβέρνηση ανακοινώσει πως οι παραιτήσεις τους δεν γίνονται δεκτές πάνε την επόμενη μέρα στα γραφειάκια τους σαν να μην τρέχει κάστανο…
Ποιος είναι χειρότερος από όλους τους παραπάνω τελικά; Κανένας, αφού την βασιλική θέση στο κοινωνικό αίσχος που αποκαλύφθηκε μετά την τραγική δολοφονία του Αλέξη Γρηγορόπουλου την κατέχει γνωστός ποινικολόγος – το όνομα του οποίου δεν αναφέρουμε γιατί έχει και το κακό συνήθειο να μοιράζει εξώδικα σαν να είναι καλημέρες. Ο εν λόγω κύριος(;) λοιπόν, ανήκει στο κομμάτι εκείνο αυτού του κόσμου, που έχει τεράστιο μερίδιο ευθύνης για πάρα πολλά από τα σάπια πράγματα τα οποία μαστίζουνε τούτη την κοινωνία. Ανήκει στην κατηγορία εκείνη των ανθρώπων(;) που δεν διστάζουν να ισχυριστούν – εις βάρος και κάποιου νεκρού ακόμα – το οτιδήποτε αναληθές προκειμένου να στηρίξουνε τα φαιδρά επιχειρήματα τους. Γιατί ο νεκρός δεν μπορεί να σηκωθεί για να τους απαντήσει. Ανήκει στην κατηγορία εκείνη των γονιών(;) οι οποίοι κάνουν τα παιδιά τους τα μεγαλύτερα γαϊδούρια του πλανήτη, αλλά μόλις κάποιο άλλο παιδί κάνει κάτι που τους βρίσκει αντίθετους, μιλούν για γονείς που δεν μαζεύουν τα παιδιά τους και τα κακομαθαίνουνε κάνοντας τα «επικίνδυνα» για τους «φιλήσυχους» πολίτες. Ακόμα ανήκει στην κατηγορία εκείνη των θρησκευόμενων(;) οι οποίοι πάνε κάθε Κυριακή στην εκκλησία, αλλά τον Θεό τον ξέρουνε μονάχα μέσα από το κρύο χαρτί της Καινής Διαθήκης που έχουν δίπλα στο κομοδίνο τους και ποτέ δεν θα τον γνωρίσουνε αλλιώς.
Μόνον προσοχή αγαπητοί μου Χριστιανοί, μην προκαλείται την ύβρη! Γιατί και τα δικά σας τα παιδιά έχουν μεγαλώσει σε εύπορες οικογένειες που τα έχουν κακομάθει προσφέροντας τους τα πάντα. Κι όταν μεγαλώσουνε μπορεί και να αντιδράσουνε. Κι άμα αντιδράσουνε ποτέ δεν ξέρεις πως μπορεί να το «γυρίσουνε» κατά πάνω σας. Ούτε ποια γειτονιά της Αθήνας μπορεί να επιλέξουν για να πάνε για καφέ…
Αναστασία Τουρούτογλου
