Η Αθήνα Που Αγαπάμε

Ωραία λοιπόν… επιστρέψαμε… Όσοι δε παραμείναμε και αρκετά κατά τη διάρκεια του Αυγούστου στην Αθήνα, διαπιστώσαμε ότι μέχρι το Δεκαπενταύγουστο η πόλη δεν είχε βγει από τους ρυθμούς της και είχε αδειάσει ελάχιστα. Δεν ξέρω αν όντως, όπως λέγεται, ο κόσμος δεν έφυγε λόγω οικονομικών «σφίξεων»… Ακόμη κι έτσι να έχουν όμως τα πράγματα, δεν το βρίσκω αναγκαία κακό. Ίσως θα ΄ταν καλό να επανέλθουμε στις εποχές που ζοριζόμασταν για κάποια πράγματα. Που δεν ήταν δεδομένο ότι το κάθε μέλος σε κάθε οικογένεια πρέπει να έχει δικό του αυτοκίνητο, κινητό, και να πηγαίνει διακοπές τρεις βδομάδες σε ξενοδοχείο με πισίνα στα Κουφονήσια που - παρεμπιπτόντως - έχουν καταπληκτικές παραλίες. Ένιωσα μια παράξενη αλληλεγγύη για τον κόσμο που συναντούσα στα μπαρ και τους θερινούς. Ε, ναι λοιπόν, όλοι εμείς επιλέξαμε να χαρούμε την Αθήνα, την πόλη μας, σε ρυθμούς ανθρωπίνως φυσιολογικούς, όπως δεν μπορούμε να τη χαρούμε όταν βρισκόμαστε μαζί και τα 5 εκατ. των κατοίκων της. Κοινότοπο; Χιλιοειπωμένο; Ίσως… Μα πέρα ως πέρα αληθινό.