Την προηγούμενη εβδομάδα, η στήλη ξεκίνησε να παρουσιάζει τη λίστα με τους 30 καλύτερους δίσκους του 2016. Μια μουσική χρονιά λιγότερο καρπερή σε σχέση προηγούμενες (π.χ. το 2015 ή το 2013), αλλά με ορισμένες σπουδαίες κυκλοφορίες, κυρίως στην πρώτη 20άδα –η οποία αρχίζει να αποκαλύπτεται σήμερα.
Αν σας ξέφυγε το πρώτο μέρος της ανασκόπησης, μπορείτε εδώ να δείτε τους δίσκους που βρίσκονται στις θέσεις #30-21.
20. James Blake – The Colour In Anything
Το The Colour In Anything συνέχισε την όμορφη εξερεύνηση του James Blake στις ζώνες όπου συνορεύει το ηλεκτρονικό post-dubstep παρελθόν του με το σύγχρονο R'n'B και τη μοντέρνα soul, στη λογική της studio album δισκογραφίας του. O ιδιότυπος soulman παραμένει μοναδικός στις εμπνεύσεις του και σε σημεία αφοπλιστικά συναισθηματικός.
Listen: Radio Silence
19. Danny Brown – Atrocity Exhibition
Δεν υπάρχουν πολλοί rappers εκεί έξω που να συναγωνίζονται τον Danny Brown σε ιδέες και δημιουργικότητα. Το Atrocity Exhibition είναι το πιο τολμηρό του εγχείρημα, με ήχο χρόνια μπροστά από την εποχή του και στιγμές που συγκαταλέγονται στις καλύτερες της δισκογραφίας του. Το "Really Doe" δεν είναι μόνο το hip hop single της χρονιάς, αλλά και ένα από τα καλύτερα της δεκαετίας.
Listen: Really Doe
18. Savages – Adore Life
Μπορεί οι Savages να έχουν χάσει το σαρωτικό hype που συνόδεψε την κυκλοφορία του πρώτου τους άλμπουμ το 2013, ωστόσο η φετινή τους επιστροφή δεν υστερεί και τόσο σε κλάση σε σύγκριση με το ντεμπούτο εκείνο. Άγριο και τραχύ, ώμο και κτηνώδες, το Adore Life περιέχει όλα όσα αγαπήσαμε στην ταυτότητα των Savages και είναι το καλύτερο post-punk άλμπουμ του 2016.
Listen: Adore
17. Leonard Cohen – You Want It Darker
Δεν θέλαμε να πιστέψουμε το «I’m ready, my Lord», αλλά τελικά το You Want It Darker έμελλε να είναι ο τελευταίος δίσκος του σπουδαίου Cohen. Τουλάχιστον μας άφησε με ένα κύκνειο άσμα αντάξιο του ονόματός του, το οποίο θα συγκαταλέγεται ανάμεσα στους καλύτερούς του δίσκους σε μελλοντικά αφιερώματα.
Listen: You Want It Darker
16. Mitski – Puberty 2
Το Puberty 2 ανέβασε κατακόρυφα το κασέ της Mitski και όχι άδικα. Δεν είναι μόνο οι μελωδίες του δίσκου που ξεχώρισαν, αλλά και η συναισθηματική του αμεσότητα, η χειμαρρώδης αυτή αφηγηματικότητα υψηλής στιχουργικής αξίας. Περιηγηθείτε σε αυτά τα 11 τραγούδια και είναι βέβαιο ότι θα βρείτε κομμάτια του εαυτού σας μέσα τους.
Listen: Happy
15. The Avalanches – Wildflower
Το υπέροχο sampling των Avalanches εξόρυξε «μαύρο χρυσό» και ψυχεδέλεια από τις δεκαετίες του 1960 και του 1970, συνδυάζοντάς τα με σύγχρονο hip hop και μοντέρνα παραγωγή. Το αποτέλεσμα είναι ένα εκθαμβωτικό και απόλυτα διασκεδαστικό άλμπουμ, γεμάτο με πολύχρωμη, φωτεινή, μελωδική χορευτική μουσική. Άξιζε την αναμονή.
Listen: Because I’m Me
14. A Tribe Called Quest – We Got It From Here… Thank You 4 Your Service
Το τελευταίο άλμπουμ του θρυλικού hip hop σχήματος πατάει γερά στις ρίζες του είδους. Παρά-πατάει ίσως, αλλά επ’ ουδενί δεν παραπατάει. Αντίθετα, είναι γεμάτο με πολύ καλό υλικό, είναι πολιτικοποιημένο, ενώ υποστηρίζεται και από μια καταπληκτική παραγωγή και αρκετές ηχηρές συνεργασίες. Ένα κλείσιμο αυλαίας το λιγότερο αξιοπρεπές.
Listen: The Space Program
13. Blood Orange – Freetown Sound
To Freetown Sound είναι δίσκος εξόφθαλμης R'n'B αναβίωσης, πλην όμως πασπαλισμένος με ένα indie touch στην παραγωγή, που το διαχωρίζει από τον ήχο των 1980s και του προσδίδει σύγχρονη υπόσταση. Διεκδικεί «άριστα» σε ήχο και θεματολογία, «λίαν καλώς» σε συνθέσεις και την αμέριστη συμπάθειά μας, ως ένας από τους μεγάλους αδικημένους των κριτικών για το 2016.
Listen: E.V.P.
12. Angel Olsen – My Woman
Καθαρότερος ήχος, πλουσιότερη ενορχήστρωση, αναβαθμισμένο songwriting. To My Woman αποτελεί μια ξεκάθαρη εξέλιξη για την Angel Olsen σε όλα τα επίπεδα, ενώ στα συν του προσμετράται η έξυπνη διαίρεσή του σε δύο εντελώς διαφορετικές πλευρές. Τέτοια άλμπουμ αποτελούν σανίδα σωτηρίας στον ωκεανό της σύγχρονης indie μετριότητας.
Listen: Never Be Mine
11. Solange – A Seat At The Table
Η μικρότερη από τις αδερφές Knowles κυκλοφόρησε φέτος ένα πρωτοκλασάτο και συνάμα κοινωνικά ανήσυχο άλμπουμ, που περιέχει R'n'B στολίδια όπως τα “Weary” και “Cranes In The Sky” –αμφότερα στα καλύτερα tracks της χρονιάς. Τα εξαιρετικά interludes δίνουν πολιτικό στίγμα μαύρης υπερηφάνειας ανάλογο με εκείνο του To Pimp A Butterfly.
Listen: Cranes In The Sky
