Τα Caliban-άκια ,όπως λέει και ένας φίλος, είναι τα καλύτερα παιδιά οπότε κάθε συνέντευξη μαζί τους είναι ευχαρίστηση γιατί όπως πολλές μπάντες με hardcore attitude είναι τόσο easy going που νιώθεις πως μιλάς σε ένα φίλο. Έτσι λίγο μετά το soundcheck των Machine Head αράξαμε με τον κιθαρίστα Mark στο μπαλκόνι του Gagarin και κάναμε το διάλογο που σας μεταφέρεται:

Τι γίνεσαι Mark; Γιατί δεν ήρθες στο χθεσινό party;

Χαχά! Fuck it, στην αρχή ήμουν κουρασμένος και μετά αποφάσισα να έρθω, έπαιρνα τηλέφωνο τον Patrick (drummer των Caliban) αλλά δεν το σήκωνε. Πάντως έμαθα πως περάσατε τέλεια και υπήρχαν και αρκετές αιθέριες υπάρξεις...

Χαχά! Ναι, είχε πλάκα. Anyway, ας πάμε στην πρώτη ερώτηση...Πώς πάει το tour μέχρι τώρα; Τίποτα εξαιρετικό ;

Όλα είναι πραγματικά πανέμορφα! Καταρχήν είμαστε φοβερά χαρούμενοι που πηγαίνουμε σε περιοδεία με μία τόσο μεγάλη μπάντα (Machine Head) αλλά και τους God Forbid με τους οποίους έχουμε γίνει πολύ καλοί φίλοι μιας και είμαστε στο ίδιο tour bus. Όλα κυλάνε υπέροχα αν και από την άλλη χαίρομαι που σύντομα θα γυρίσουμε σπίτι να ξεκουραστούμε. Στιγμές που για πάντα θα θυμάμαι είναι σίγουρα τα shows στην Ανατολική Ευρώπη. Στη Γιουγκοσλαβία και τη Βουλγαρία είχαμε 3000 κόσμο στα shows. Στην τελευταία δε είτε το πιστεύεις είτε όχι όλος αυτός ο κόσμος φώναζε ρυθμικά το όνομά μας. Πραγματικά δεν το πίστευα.

Καλά η Βουλγαρία έχει πολύ κόσμο στα hardcore αλλά και γενικότερα στην ακραία μουσική. Πριν από εκεί ήσαστε Αμερική. Πώς πήγε;

Επίσης πολύ καλά. Το ελπίζαμε πως θα ήταν έτσι γιατί άλλωστε είχαμε ξαναπάει για το “Vent”. Όλα ήταν υπέροχα, ο κόσμος ήξερε τους στίχους και δε σνόμπαρε καθόλου το γεγονός πως είμαστε από Ευρώπη. Το show στο Hellfest ήταν από τα καλύτερα ever. Πολύς κόσμος, το πιο τρελό dancing και γενικά απίστευτο. Σίγουρα ένα από αυτά που για πάντα θα θυμόμαστε.

Μετά τι περιοδείες έρχονται;

Σε λίγο καιρό θα κατηφορίσουμε Ιαπωνία και μετά πάλι Ευρώπη, Θα συμμετάσχουμε στο Roadrage tour στο οποίο θα συμμετέχουν επίσης οι Trivium και οι The Agony Scene. Πιστεύω πως θα είναι πολύ ωραία.

Για το τελευταίο album μετακινηθήκατε από τη Lifeforce στη Roadrunner κάτι που αποτελεί ένα τεράστιο βήμα για εσάς. Πως δούλεψε η ιστορία και ποιες οι μέχρι τώρα εντυπώσεις σας;

Ετοιμάσαμε περίπου το Μάρτιο το album και μετά ψάξαμε για εταιρείες που θα το αναλάμβαναν μιας και οι φίλοι μας από τη Lifeforce μας είπαν πως δεν είχαν πρόβλημα να βρούμε κάτι μεγαλύτερο. Το Μάιο περίπου η Roadrunner έδειξε το ενδιαφέρον της και τα βρήκαμε. Είμαστε πολύ ευχαριστημένοι με τη μέχρι τώρα στάση της. Δείχνουν πολύ μεγάλο ενδιαφέρον για εμάς και βοηθούν το όνομά μας να γίνει πιο γνωστό. Πάρε για παράδειγμα αυτό το tour με τους Machine Head...

...οπότε αυτόματα αναιρούνται όσοι υποστηρίζουν πως υπογράψατε και μετά επιβλήθηκαν στον ήχο σας...

Ε, ναι ρε Σάκη. Τα μελωδικά στοιχεία στα οποία προφανώς θα αναφέρεσαι είναι λογική εξέλιξη του ήχου μας. Αν κάποιος γνωρίζει τους Caliban από παλιά διαπιστώνει πως τα μελωδικά στοιχεία συνεχώς πλήθαιναν. Τα beatdowns όμως παραμένουν καθώς και τα γρήγορα heavy μέρη. Εσύ τι λές;

Να σου πώ την αλήθεια δε μου αρέσει και πολύ το album. Έχει πολλά μελωδικά για τα γούστα μου και οι Caliban πάντα μου άρεσαν για τα beatdowns τους και τα βαριά μεταλλικά μέρη. Αλλά ξέρω πολύ κόσμο που το γουστάρει οπότε μην απογοητεύεσαι. Χαχά. Anyway, πως θα το περιέγραφες σε κάποιον που δεν το έχει ακούσει;

Ε, νομίζω πως είναι ένας τυπικός Caliban δίσκος αν λάβεις υπόψη σου την εξελικτική πορεία της μπάντας. Έχει αρκετά βαριά χορευτικά περάσματα, πολλά γρήγορα metal μέρη και αρκετά μελωδικά σημεία. Τίποτα όμως πολύ έξω από όσα οι Caliban πάντα έκαναν...

Ο τίτλος “The opposite from within” είναι αρκετά παράξενος. Τι σημαίνει;

Ο καθένας μπορεί να τον ερμηνεύσει όπως θέλει. Βασικά σημαίνει “The enemy from within” αλλά θέλαμε να το κάνουμε να ηχεί λίγο πιο παράξενο. Έχει να κάνει με όσα υπάρχουν, συσσωρεύονται και μεγαλώνουν μέσα σου ώστε σταδιακά να καταντούν ο εχθρός σου.

Για το album αυτό έχετε παραγωγό τον Anders Friden από τους In Flames. Πως οδηγηθήκατε σε αυτή τη συνεργασία και ποια ήταν η επιρροή του στο αποτέλεσμα;

Ίσως σου φαίνεται παράξενο αλλά ήταν ότι ακριβώς χρειαζόμασταν. Το σουηδικό στοιχείο το γνωρίζει τέλεια οπότε ως προς αυτό δε νομίζω πως χρειάζεται εξήγηση. Ωστόσο ο Anders γνωρίζει πολύ καλά και το σύγχρονο hardcore καθώς γουστάρει μπάντες όπως οι Hatebreed αλλά και πιο beatdown καταστάσεις όπως οι Throwdown! Έτσι γνώριζε πως χρειάζεται να ηχούν τόσο τα metal σημεία όσο και τα beatdowns και νομίζω πως το αποτέλεσμα είναι ικανοποιητικό. Δεν μας πίεσε καθόλου προς συγκεκριμένες κατευθύνσεις αλλά μας έλεγε ποια είναι η γνώμη του για κάποια σημεία που έπρεπε να αλλάξουν, ή να φύγουν. Στο σύνολο ότι ακούγεται στο album είναι ιδέες των Caliban φιλτραρισμένες από την εμπειρία του Anders.

Όταν η σκηνή του H8000 άρχισε να χάνει τη δυναμική της μπάντες όπως εσείς και οι Heaven Shall Burn ξεκινήσατε να παίζετε το αποκαλούμενο metalcore είδος που πλέον φαίνεται να παίζει κάθε μπάντα εκεί έξω. Νιώθετε πως ξεκινήσατε κάτι καινούργιο;

Όπως είπες το metalcore δεν είναι καθαρά δική μας ανακάλυψη, ωστόσο είμαστε σίγουρα από τα πρώτα συγκροτήματα της δεύτερης γενιάς. Ναι, νιώθω πως κάναμε κάτι που το ακολούθησαν πολλοί αλλά αυτό δεν είναι εγωιστικό. Για να καταλάβεις τώρα στη Γερμανία υπάρχουν κυριολεκτικά γύρω στις 40 μπάντες που παίζουν metalcore. Παίζουμε μικρά hardcore shows και σε καθένα έχουμε και διαφορετική support μπάντα με αυτό το στυλ...

Δηλαδή δεν ξεχωρίζεις καμία;

Όχι βέβαια. Υπάρχουν μερικές που πραγματικά αξίζουν. Οι Maroon είναι μία από αυτές αν και δε θεωρούνται άγνωστοι πλέον. Επίσης οι Destiny και οι Alithia που με τη σκληρή δουλειά τους και τα πολλά shows τους ξεχωρίζουν. Έμαθα πως έχετε εδώ τους τελευταίους σύντομα οπότε check them out!

Στο μεταξύ είστε από τις ελάχιστες ευρωπαϊκές μπάντες που έχετε τέτοια επιτυχία στην Αμερική αλλά και την Ιαπωνία. Πως τα έχετε καταφέρει;

Κοίταξε να δεις. Αν ρωτήσεις κάθε μπάντα που έχει καταφέρει να αποκτήσει όνομα πως το κατάφερε θα σου απαντήσει μέσω των πολλών shows. Οι Caliban από όταν δημιουργήθηκαν παίζουν συνέχεια shows. Σου μιλάω ειλικρινά παίξαμε πολλές δεκάδες φορές με συνθήκες του στυλ: συνολική αμοιβή της μπάντας 50 ευρώ, αλλά η απόσταση να πας και να έρθεις στην πόλη του show ήταν 700 χιλιόμετρα. Δηλαδή ταξιδεύαμε 700 χιλιόμετρα και βάζαμε και περίπου 50 ευρώ ο καθένας από την τσέπη του για να παίξουμε ένα set 20 λεπτών. Αλλά έτσι ο κόσμος άκουγε το όνομά σου, έχτιζες τη φήμη σου. Όταν πλέον φτιάξαμε όνομα και φτάσαμε και στην κυκλοφορία του “Vent” πήγαμε στην Αμερική. Τα shows εκεί ήταν τέλεια και ο κόσμος άρχισε να μας μαθαίνει. Βασικά με την Αμερική πιστεύω πως έκατσε επειδή είμαστε από τους λίγους που έχουν πάει δύο φορές και έχουν παίξει και πολλά shows σε αυτά τα ταξίδια. Τώρα με την Ιαπωνία ομολογώ πως ήμαστε λίγο τυχεροί γιατί πήγαμε με τους In Flames που έχουν πολλούς οπαδούς εκεί. Ο κόσμος που μας έβλεπε ήταν πολύς και έτσι μας έμαθαν. Πάντως αυτό που θέλω εν τέλει να πω είναι πως με τα πολλά shows μπορείς να καταφέρεις όσα επιθυμείς. Αλλά χρειάζεται στην αρχή τουλάχιστον πολλές οικονομικές θυσίες.

Άκουσα κάτι για ένα ακόμη split με τους Heaven Shall Burn;

Ναι, υπάρχει στα σχέδια που όντως θα υλοποιηθούν και σύντομα μάλιστα. Βασικά όταν φύγαμε από τη Lifeforce τους είχαμε πει πως θα βγάλουμε εκεί έναν ακόμη δίσκο και σκεφτήκαμε να το κάνουμε split με τους φίλους μας από τους Heaven Shall Burn. Θα είναι ωραία γιατί θα μας φέρει αναμνήσεις από τις μέρες του “Split Program” αλλά θα βοηθήσει και τους φίλους στη Lifeforce να γίνουν ακόμη πιο γνωστοί. Ε, στην τελική hardcore είμαστε. We give back what we took! Η Lifeforce τότε μας βοήθησε να φτιάξουμε όνομα και τώρα που μέσω άλλων εταιριών γίναμε πιο γνωστοί και από αυτήν, τη βοηθάμε να ενισχύσει το δικό της.

Σε ευχαριστώ Mark για το χρόνο σου. Κάτι τελευταίο;

Σε ευχαριστώ και εσένα για τη συνέντευξη και την υποστήριξη. Ευχαριστούμε όλα τα παιδιά στην Ελλάδα μου μας στηρίζουν. Τα shows μας τόσο το Δεκέμβρη όσο και στο Unleashed Hell in Fest τα είχαμε ευχαριστηθεί πολύ και ελπίζουμε σύντομα να ξαναέρθουμε από εδώ. Θα τα πούμε και πάλι...