Την προηγούμενη Παρασκευή μας επισκέφτηκαν οι Terror. Άργησε λίγο το review αλλά εδώ είναι. Το live έγινε στο 7 Sins (πρώην Sin City, Texas Necropolis, Underworld κλπ.) και το αναμέναμε πως και πως σαν το πρώτο μεγάλο hardcore live για το 2011! Χάλια καιρός με πολύ βροχή εκείνη τη μέρα και περίμενα να δω αν θα ήταν όλα τόσο τέλεια όσο τα φανταζόμουν. Support έπαιξαν δύο μπάντες, οι Overpain από Θεσσαλονίκη και οι Go Ask Alice από Αθήνα. Και ξεκινάμε την περιγραφή....
Οι Overpain ανέβηκαν πρώτοι στη σκηνή και ανέλαβαν να ζεστάνουν τους παρευρισκόμενους με το βαρύ beatdown hardcore που τους έχουμε μάθει. Έπαιξαν ως 5-άδα (και με τους δύο κιθαρίστες τους) μόνο δικά τους κομμάτια και ένα καινούριο όπως είπαν. Πάνω στη σκηνή τα έδωσαν όλα, ο τραγουδιστής προσπαθούσε συνέχεια να ξυπνήσει τους από κάτω να αρχίσουν να κουνιούνται, αλλά ψιλοπράματα. Αληθινό hardcore λοιπόν για αρχή με beatdown στυλ και τους Θεσσαλονικείς να δίνουν τον καλύτερο τους εαυτό!
Επόμενοι στη σκηνή οι Go Ask Alice και αλλάζουμε τελείως κλίμα. Κλασσικό metalcore με πιασάρικα riff-ακια και beatdown, μελωδικά ρεφραιν με καθαρά φωνητικά και πολλά brutal-ιδια. Όπως είπαν, ο drummer είναι στρατό και ήταν απροβάριστοι. Καλή σκηνική παρουσία, δεμένο σύνολο και ο τραγουδιστής να έχει πολύ καλή επαφή με το κοινό. Highlight η ατάκα που πέταξε του στυλ «ντάξει είναι hardcore live κάντε λίγο υπομονή εμείς δεν είμαστε hardcor-αδες, είμαστε οκ.»! Γενικά πάντως πολύ καλή μπάντα σε αυτό που κάνει.
Ώρα για τους Terror. Τους έχω δει τις δυο τελευταίες φορές που είχαν έρθει αλλά (όπως μου είπε και ένας φίλος) στην ουσία μόνο την προηγούμενη Παρασκευή είδα τι εστί live Τerror - μικρό μαγαζί και τεράστια ενέργεια. Ξεκίνησαν με το Stick Tight και από την αρχή μέχρι το τέλος του set από κάτω γινόταν της τρελής! Όποιος ήταν μπροστά από τη σκηνή που γινόταν ο χαμός κατα πάσα πιθανότητα την επόμενη μέρα πόναγε παντού, είχε δεν είχε χτυπήσει σε συγκεκριμένο σημείο.
Έπαιξαν αρκετά από τον καινούριο τους δίσκο “Keepers Of The Faith”, όπως τα Your Enemies Are Mine, You’re Caught, Keepers of the Faith, Hell and Back και φυσικά τους παλιούς τους ύμνους Out of my Face, Spit My Rage, Overcome, Always The Hard Way, One With The Underdogs, Keep Your Mouth Shut, Betrayer, Never Alone και από τα παλιά-παλιά το Better Off Without You. Φυσικά ο τραγουδιστής έχει πολλά να πει και ανάμεσα στα τραγούδια πέταγε τα δικά του μηνύματα για τη σκηνή και γενικά για το τι σημαίνει η hardcore και μία ατάκα που μου έμεινε ατόφια: “Needless to say: this is your stage,this is your microphone,this is your scene,thank you for letting us come to your home and do our thing”, καλώντας τους από κάτω να κάνουν κανα παραπάνω stage dive και να το πάρουν λίγο πιο ζεστά. Κάτι επίσης που μου άρεσε είναι ότι δεν έπαιξαν encore (μετά το τελευταίο τραγούδι απλά κατέβηκαν από τη σκηνή και τέρμα) και αυτό γιατί βλέπω την κάθε μπάντα να το κάνει αυτο με το encore και στην πραγματικότητα είναι ανούσιο. Αρνητικό που πρόσεξα ήταν ότι μόνο ο τραγουδιστής τα έδινε όλα και το απολάμβανε από τη μεριά της μπάντας, κάτι που άκουσα ότι ίσχυε και στη Θεσσαλονίκη που έπαιξαν την προηγούμενη μέρα.
Για το τέλος ένα δικό μου σχόλιο. Έχω βαρεθεί να βλέπω στις support μπάντες να είναι από κάτω μόνο οι φίλοι της εκάστοτε μπάντας και στην ουσία οταν βγαίνει το επόμενο support να αλλάζουν και αυτοί που είναι από κάτω. Και βάζω και τον εαυτό μου μέσα σε αυτό. Δε μιλάω για την κάθε μουσική,μιλάω μόνο για το hardcore που όλοι μας λέμε και ξαναλέμε ότι δεν είναι μόνο μουσική και στηρίζει αξίες και ιδανικά. Καιρός να αρχίσει ο καθένας να το κάνει πράξη να δούμε και τι μπορούμε να χτίσουμε.
