Την Κυριακή που πέρασε το σημαντικό γεγονός δεν ήταν οι εκλογές αλλά ο ερχομός των Final Prayer στην Ελλάδα για μία και μόνο εμφάνιση στο 8ball στη Θεσσαλονίκη. Έτσι λοιπόν φτιάξαμε βαλίτσες όσοι είμασταν από αλλού και πήραμε το δρόμο προς σαλόνικα μεριά για να δούμε τους γερμανούς hardcore heroes! Support έπαικσαν οι Strain A Point, Overpain και Senseless.
Οι Strain A Point είναι μία μπάντα απο Χαλκίδα. Πρώτη φορά τους είχα τσεκάρει σε ένα live στην πόλη τους, οπότε ήξερα πάνω-κάτω τι να περιμένω! Hardcore punk ρυθμοί με beatdowns σε συγκεκριμένα σημεία ώστε όλα τους τα τραγούδια να είναι πολύ καλά δομημένα και φωνή αλα Kickback. Ότι πρέπει δηλαδή για να ξεκινήσει η βραδυά. Έπαιξαν δικά τους κυρίως και δύο διασκευές, το Spit My Rage από Terror και το Spit από Sepultura. Η μαλακία είναι ότι υπήρχε πρόβλημα με τον ήχο πάνω στη σκηνή λόγω ηχολήπτη, πράγμα το οποίο τους ξενέρωσε και δεν έδωσαν το 100% τους. Στο μέλλον περιμένουμε εξελίξεις!
Επόμενοι στη σκηνή οι Overpain από Σαλόνικα και όπως συνήθως μας έκαναν επίδειξη δύναμης με το beatdown hardcore και τα μεσ-τη-μαπα τραγούδια τους. Καμία διασκευή,μόνο δικά τους και σκηνική παρουσία όπως αρμόζει σε μία μπάντα του είδους. Ο τραγουδιστής σε συνεχή κίνηση να τους καλεί όλους να τα σπάσουν από κάτω, που αν και με κλειστή φωνή τα πήγε κομπλέ. Γενικά ο καθένας έκανε τα δικά του πάνω στη σκηνή και το αποτέλεσμα ήταν μια πολύ καλή σκηνική παρουσία. Highlight ο ένας κιθαρίστας που ανέβηκε στα drums και πήδηξε!. Έπαιξαν πρώτη φορά ως πεντάδα (με δύο κιθαρίστες αντί για ένα) και δε μας χάλασε καθόλου.
Σειρά των Senseless και άρχισαμε να ζεσταινόμαστε ακόμα πιο πολύ. Σε beatdown μονοπάτια και αυτοί αλλά ο καθένας με το δικό του τρόπο! Το κοινό έχει αρχίσει να νιώθει και όλο και πιο πολλοί χώνονται στο pit. Πολύ καλή σκηνική παρουσία και οι Senseless να δίνουν τον καλύτερό τους εαυτό πάνω στη σκηνή. Ακούστηκαν διασκευές από Hoods το The King is Dead και από Embraced By Hatred το Immortality. Ωμή βία και οι Senseless λοιπόν και ανοίγει ο δρόμος για τους headliners!
Οι Final Prayer ανέβηκαν στη σκηνή και χωρίς πολλά πολλά ξεκίνησαν με το The Void που είναι εισαγωγή-ορχηστρικό και αποτέλεσε το σύνθημα για τους απο κάτω να τα κάνουν όλα πουτάνα. Συνέχισαν με το Broken Mirror και από κει και πέρα επικρατούσε χάος. Τα circle pits έδιναν και έπαιρναν και ο κόσμος που ήταν εκεί το ζούσε όσο δεν πάει. Άλλα τραγούδια που ξεχώρισα ήταν τα Annihilation, Guilt Trip, The Anthem, No Place To Turn, Best of Times, Goodbye Cruel World, Out of Content, Empower και έκλεισαν τη βραδυά με το Wartime. Η μπάντα διασκέδασε άπειρα και ο τραγουδιστής είχε ενα χαμόγελο μεχρι τα αυτιά που υπήρχαν αρκετοί που ήξεραν τους στίχους. Αυτό που τόνισαν ιδιάιτερα ανάμεσα στα τραγούδια ήταν το ευχαριστώ στους διοργανωτές για τη φιλοξενία.
Το live σε γενικές γραμμές ήταν όλα τα λεφτά και όσοι παρευρέθηκαν πέρασαν πολύ καλές στιγμές. Το μόνο κακό ήταν η μικρή προσέλευση κόσμου το οποίο έχει γίνει κλασσικό φαινόμενο πλέον σε τέτοιας κλίμακας live. Εντάξει καταλαβαίνω ότι οι Final Prayer δεν είναι και τόσο γνωστοί στην Ελλάδα αλλά αξίζει τον κόπο να τους ψάξει κάποιος, γαμάνε και δέρνουν. Τουλάχιστον φαίνεται ποιοι είναι αυτοί που σίγουρα στηρίζουν τη φάση. Και δε θίγω αυτούς που δε μπορούσαν να έρθουν λόγω υποχρεώσεων, αλλά αυτούς που λένε πολλά αλλά στο τελος βρίσκουν πιο σημαντικά πράματα να κάνουν από το να σκάσουν στο live!
